A
Anoniem
Guest
Ik zou me even voorstellen.
Ik ben Janet 28, trotse moeder van een ondeugende kleuter meid.
4 jaar geleden spontaan zwanger geraakt na een massale longembolie, zware zwangerschap met hoge bloeddruk, veel vocht, zwangerschapsvergiftiging en hellp syndroom, waardoor een vroeg geboorte van 9 weken noodzakelijk was, dit hield me tegen voor een 2e, 2 jaar geleden toch de wens voor een broertje of zusje erbij.
Helaas kreeg ik geen normale cyclus en belande in de molen, we lopen nu bij een vruchtbaarheidkliniek omdat ik pcos Heb. We hebben geluk dat mn man zn zwemmertjes wel in top vorm zijn.
Na 3 maanden clomid zwanger, helaas vervolgd met een miskraam. De hormonen gieren al door je lijf en dan dit eroverheen, ik ben een binnen vetter en heb hier ook amper over gesproken ook niet met mn man.
Volgens mn man had ik veel last van de hormonen (zelf merkte ik dit weinig), mijn stemmingen waren zo wisselend en uit het niks kon ik omslaan van boos, blij naar huil buien.
Nu hormoon injecties, de eerste maanden ging goed amper tot geen bijwerkingen, maar mn lichaam reageert niet meer op 50mg en moet omhoog naar de 62.5 mg. Ik begin de bijwerkingen nu zelf te voelen, ik voel emotioneel een wrak.
Gezien ik een binnen vetter ben praat ik hier moeilijk over, voor mn man is dit ook niet makkelijk want die weet soms niet meer welke kant doe op moet zonder een sneer te krijgen.
Ik zit op het moment zo in de knoei dat ik niet weet of ik dit allemaal wel zo wil, maar toch is mn kinderwens zo groot.
Zijn er meer die zo'n last hebben van de hormonen? Hoe gaan jullie hiermee om En jullie partner?
Ik ben Janet 28, trotse moeder van een ondeugende kleuter meid.
4 jaar geleden spontaan zwanger geraakt na een massale longembolie, zware zwangerschap met hoge bloeddruk, veel vocht, zwangerschapsvergiftiging en hellp syndroom, waardoor een vroeg geboorte van 9 weken noodzakelijk was, dit hield me tegen voor een 2e, 2 jaar geleden toch de wens voor een broertje of zusje erbij.
Helaas kreeg ik geen normale cyclus en belande in de molen, we lopen nu bij een vruchtbaarheidkliniek omdat ik pcos Heb. We hebben geluk dat mn man zn zwemmertjes wel in top vorm zijn.
Na 3 maanden clomid zwanger, helaas vervolgd met een miskraam. De hormonen gieren al door je lijf en dan dit eroverheen, ik ben een binnen vetter en heb hier ook amper over gesproken ook niet met mn man.
Volgens mn man had ik veel last van de hormonen (zelf merkte ik dit weinig), mijn stemmingen waren zo wisselend en uit het niks kon ik omslaan van boos, blij naar huil buien.
Nu hormoon injecties, de eerste maanden ging goed amper tot geen bijwerkingen, maar mn lichaam reageert niet meer op 50mg en moet omhoog naar de 62.5 mg. Ik begin de bijwerkingen nu zelf te voelen, ik voel emotioneel een wrak.
Gezien ik een binnen vetter ben praat ik hier moeilijk over, voor mn man is dit ook niet makkelijk want die weet soms niet meer welke kant doe op moet zonder een sneer te krijgen.
Ik zit op het moment zo in de knoei dat ik niet weet of ik dit allemaal wel zo wil, maar toch is mn kinderwens zo groot.
Zijn er meer die zo'n last hebben van de hormonen? Hoe gaan jullie hiermee om En jullie partner?