bijzonder

A

ANONYMOUS_USERNAME

Dag dames,
Het was al even geleden dat ik hier een verhaaltje had los gelaten maar het gaat allemaal wel lekker met mij. Ben ondertussen begonnen aan een nieuwe ronde. Ik heb wel besloten om het vanaf nu lekker op me af te laten komen en we zien wel, ik ga proberen me er niet meer zo druk om te maken.
Wat ik nu eigenlijk kom vertellen vind ik heel bijzonder en ik weet niet of er iemand mijn gevoel herkent, komt 'ie.
Zo'n acht jaar geleden ben ik een hele goeie vriendin uit het oog verloren, je groeit gewoon uit elkaar. Dit heb je met meerdere mensen maar aan haar moest ik nog zo vaak denken.
Liep ik haar laatst ineens tegen het lijf. Echt heel raar, het was meteen als vanouds en raakten niet uitgekletst. We zien elkaar nu heel vaak, we hebben zooooooo veel aan elkaar te vertellen en hebben allebij weer een bijzonder gevoel bij elkaar. Maar.... nu komt het.
Ze heeft een kleine meid van een jaar oud. Vanaf het moment dat ik haar zag kreeg ik helemaal de kriebels. Ik heb meerdere baby neefjes en nichtjes en die zijn allemaal even lief maar dit kende ik niet. Ik en die kleine keken elkaar aan en het was alsof we elkaar kende. Het gaf me zo'n appart gevoel, klinkt misschien raar maar het was alsof ik naar m'n eigen kind keek.
M'n vriendin stond met een open mond te kijken en vertelde dat de kleine heel bijzonder op mij reageerde. Het is dus net of er iets is tussen de kleine meid en mij, dus niet alleen van mijn kant. Elke keer als ik haar zie krijg ik zo'n fijn gevoel en mijn (inmiddels weer hele goeie vriendin) ziet dat ook bij d'r kleine. Het doet me echt heel goed. Ik vraag me soms af of dit niet heel raar is, ik weet wel dat ik het me niet inbeeld...........maar ja. Het is gewoon heerlijk om op deze manier iets voor andermans kind te voelen. Mijn vriendin weet dat ik dit voel en vind dit totaal niet vervelend, ik vind namelijk wel dat ik rekening moet houden met haar gevoelens.

Zo, dit wilde ik even kwijt.

Liefs, Ank
 
Dat heb ik met mijn tante - zeggertje. Ze is vaak bij ons met of zonder haar ouders. Het zij bij ons thuis of bij mijn schoonouders thuis. Ze kan ook zo lekker reageren. Loop in de kamer en is lekker aan het spelen en dan komt ze ineens naar je toe en dan krijg je een lekkere knuffel van haar. Vaak zegt ze dan OOO Baba. Ze noemt mij dus Baba. Toen ze nog maar net kon praten noemde ze mij weleens mama. Aan de ene kant geeft je dat een warm gevoel. Een klein wezentje dat je mama noemt. Maar het gaf me tegelijk ook een beetje onbehagelijk gevoel. Ik weet niet precies hoe ik dit moet uitleggen, ik ben tenslotte haar moeder niet. Ik zei dan wel gelijk tegen haar, nee ik ben je mama niet. Ik wil ook rekening houden met mijn schoonzus haar gevoelens. Hele rare gewaarwording. Snap je het nog een beetje ??? Maar mijn vriend en ik doen haar blijkbaar wel wat. Als ze s'avonds gaat slapen noemt ze ons vaak toch even. Lief hé ???? Het is misschien niet hetzelfde alswat jij meemaakt maar toch.

Veel liefs van Biaggi
 
Hoi Ank,

Apart he ik denk dat heel veel mensen dat wel eens gehad hebben( al zullen velen hier niet over praten) het is een gevoel alsof je die ander al kent of al eerder hebt gezien, heel vreemd.

Als je ergens bent, bv op een verjaardag bij mensen die visite hebben die je eigenlijk nooit eerder hebt gezien dan heb je ook wel eens het gevoel dat je iemand al goed kent en dan klikt het ook heel goed, kunt lekker kletsen enz voelt vertrouwd en je hebt het idee dat je deze persoon al eerder hebt gezien, of je loopt ergens en ineens kijk je op en die ander kijkt ook en is er iets van herkenning maar
je weet niet waarvan.

Hier bestaan wel theorieen over en ook boeken etc maar daar moet je wel voor "open" staan.

Ik zou zeggen wees blij en je hebt er verder zoal je zelf al zegt niets vervelends mee dus kan het toch geen kwaad!

Groetjes: Chili
 
Fijn is het als je met bepaalde mensen zo'n fijne band kunt hebben. Je gaat je dan ineens heel speciaal voelen en dat is toch een heel fijn gevoel.

Geniet van deze band die je hebt want het is wel heel bijzonder als ik dat zo lees.

Liefs bibi
 
als je in reincarnatie gelooft is het helemaal niet vreemd dat je dit hebt ervaren. Je vriendin en jij zijn heel close, en waarschijnlijk komen jullie uit dezelfde groep mensen die al eerder met elkaar een leven hebben gehad. Ik weet zeker dat deze kleine meid er ook bij hoort en dat ze jou wel degelijk heeft herkend. Omdat ze nog zo klein is kan ze natuurlijk niet zeggen, van goh, he hoe is het met je, tijd niet gezien, maar kleine kinderen staan nog heel dicht bij de bron, moet je maar eens op letten wat kinderen soms zeggen. waar halen ze het vandaan denk je dan, maar het zijn hele herkenbare gewaarwordingen, soms op het enge af. Mijn zoontje heeft mij ook een keer een verhaal verteld over zijn andere moeder, en toen was hij iets van 2.
Geniet ervan, Adren
 
hoi Adren,

ook een mooi verhaal van je zoontje kun je daar nog iets meer over vertellen?

Heb jij iets met dit onderwerp, ben je er wel vaker "meebezig"?

Groetjes: Chili
 
Ik geloof niet in reincarnatie. Ik geloof dat we maar 1 keer op deze aarde komen. Maar ik geloof wel.
Misschien voelt ze de gevoelens die jij hebt als aanstaande moeder. Toen ik zwanger was, zag ik mijn neeftje weer die ik 2 maanden niet gezien had. Hij wilde bij niemand op de arm (hij was toen 5 maanden), maar bij mij wel. Kinderen voelen moederliefde heel sterk.

Mijn schoonouders zijn overleden. En Nathaniel heeft ze nooit gezien. Maar toen hij 1.5 was, zag hij een foto van zijn overleden opa. Hij wees naar de foto en zei Opa. Niemand had hem dat ooit verteld.

Toen ik een paar maanden geleden zwanger was, kwam hij bij mij en zei: Mama jij hebt een baby in de buik he?
We hadden hem dat helemaal niet verteld.
Kinderen zijn erg gevoelig en staan nog dicht bij de bron.

Geniet van zulke ervaringen. Niet iedereen herkent zulke ervaringen.

Liefs Tatjana
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan