Bleeeeeehhhh.... Wat is het soms MOEILIJK!!!!!

Poeh... wat is het soms toch moeilijk al het niet wil lukken!!!!!!

We zitten nu in de 14e maand dat we gestopt zijn met de pil en zit in ronde 12. Heb dus een lange cyclus.
De hele malle molen van het ziekenhuis al gehad van inwendige echo's,HSG scan en kijk operatie.
25 oktober naar huis gestuurt met het advies het nog even zelf te proberen omdat de kans groot is dat het op natuurlijke manier moet gaan lukken. En is dus niet afwijkens gevonden bij mij en bij mijn vriend is er was trager zaad dan gemiddeld geconstateerd. Niet heel vreselijk dus.

Dit hele verhaal in juni jl aan vrienden verteld, die toen ook maar gingen stoppen met de pil.
En die vrienden vertelde 6 weken geleden huilend dat hun dus zwanger zijn. Ik gesegt dat zij daar ook niets aan konden doen en dat het de natuur is.... Maar WAT BAAL IK ZEG!!!
Afgelopen zaterdag verjaardag daar gehad, en toen hebben ze HET verteld aan de rest van de vrienden en familie. Pffffffffffffffffffffffffff..... dat is toch wel moeilijk. (de rest van onze vrienden weten niet dat wij bezig zijn)
Zij zijn blij. ik doe blij en ben het ook voor hun. Maar diep van binnen BAAL IK ZO, dat het bij ons nog niet gelukt is.

Hoelang gaat het nog duren.....?!!?!?

En dan komt er nog bij dat ik dacht dat ik afgelopen weel mijn ei dacht te hebben en dan wordt ik ineens ongi...
Nou ben ik helemaal in de war. Denk dat ik deze maand maar aan de ovulatie testen ga, en mezelf een kind voor sinterklaas en kerst cadeau doe, hahaha. Kon dat maar.......

 
he misskimmetje

kan je helemaal goe begrijpen wij zin dus bijna 3jr bezig voor een 2e dan. vandaag ongi geworden is dus de 7e poging iui mislukt .nu hebben wij 2 mnd rust en gaan dan de traject ivf in.
Maar als andere het vertellen dat ze zwanger zijn dan blijft het altijd moeilijk helemaal als je wens zo groot is en het niet lukt.

b ij mij kan de buurvrouw elke moment bevallen is dus ook erg moelijk , helemaal omdat zij geen begrip voor ons toont.

maar ikhoop dat je een sint /kerstcadotje kan doen, wil je dat ook voor mij duimen dan.

heel veel stertke en niet de moed opgeven.

xxxxxxxxxx natas
 
Dat blijven rotmomenten,dat zal iedereen hier wel herkenne.
Hopelijk kan je je erover heen zetten, en er weer voor gaan!
Wij zijn nu bijna 2 jaar onderweg en het word er niet makkelijker op. Voor mij volgende week IUI nr2, ik blijf hopen dat het nu wel gaat lukken.
groetjes Fleur
 
Zoooooooooooooo herkenbaar!
Op mijn werk is meer dan de helft van de collega's zwanger (werk met veel jonge meiden) en al m'n vriendinnen hebben kinderen of zijn zwanger.
Het blijft ontzettend moeilijk......

Inmiddels zijn wij anderhalf jaar bezig en mogen we begin december op gesprek komen bij de gyn over wat er nu gaat gebeuren. Het zal waarschijnlijk IUI zijn....

Groetjes Star





 
Meid dit blijven moeilijke momenten waarbij jaloezie de hoek om komt kijken...daar doe je niets aan, het maakt alleen duidelijk dat jullie wens heeeeel groot is!

Wij zijn nu ruim 2,5 jaar verder en ook wij zeggen elke oud en nieuw, nou dit jaar gaat hem worden, maar nee hoor, tot op heden nog geen succes!

Wij gaan 3 jan meteen beginnen met IVF, spannend, eng, maar misschien brengt het ons weer een beetje dichterbij een positief resultaat!

Houd moed meid, hoe moeilijk het af en toe is, enne zulke berichten uiten lucht alleen maar op, dan zie je ook meteen dat je niet de enige bent die zo reageert...

liefs Yosha
 
Het is ook zooooo moeilijk allemaal en wordt steeds lastiger hoe langer het duurt. Ook wij zijn in januari 2011 alweer 2 jaar op weg voor nummertje 2. Laten we beloven dat 2011 ons jaar gaat worden (belofte maakt schuld;-).

Oh ja, persoonlijk vind ik het wel heel erg fijn dat we er inmiddels geen geheim meer van maken hoe de situatie bij ons is. Mensen leven zo met je mee en verpakken "leuk" nieuws daardoor iets anders.

Sterkte!
 
Hoi!

Ja hoor, echt herkenbaar. Een paar weken geleden vertelde een vriend dat hij vader werd. Zo even voor de neus weg. In mei getrouwd en nu ruim drie maanden zwanger. Ik kon er een enthousiast "oh wat leuk uitkrijgen" en heb mij daarna redelijk snel uit de voeten gemaakt. Ik kon de auto amper bereiken zo janken. Ik ben jankend naar huis gereden. Waarom??? Ik gunde het hem wel, maar vond het zo gemeen dat het vrijwel de eerste maand raak was geweest. Ik was zo kwaad.
Maar goed, gelukkig kon mijn man heel rustig reageren en daarna was het ook wel weer over. maar ik snap je heel goed, net als wij allemaal eigenlijk.
Onze vriendengroep heeft ook allemaal kinderen. Wij zijn drie weken geleden met zijn allen een weekend weg geweest (doen we ieder jaar) en hebben toen als enigste kinderloze stel tussen alle gezinnetjes gezeten. Nou, dat is ook een aanslag op je incasseringsvermogen hoor! Ze weten het allemaal en houden er ook wel rekening mee (tenminste een aantal) maar zo'n weekend draait hoe dan ook om de kinderen. Bah.

Sterkte!!!
 
Hier ook heel herkenbaar, bij ons in de vriendenkring en kennissenkring zijn ze allemaal zwanger van de 2e terwijl hun eerste kind veel jonger is dan ons dochtertje, dat doet ook zon zeer, en weinig begrip van mijn vrienden, aan het begin is het nog allemaal vers en dan vinden ze je nog "zielig"als ik het zo mag omschrijven maar na 2 jaar en 9 mnd dan is dat allang over, pas vertelde een vriendin op mijn verjaardag door tel gelukkig, ik heb een leuk nieuwtje ik ben zwanger, zo vanuit het niets, net of dat voor mij leuk nieuws is op dat moment. Niet iets van joh hoe gaat het, nee bats boem. Af en toe......

Nu gelukkig veel afleiding ook omdat we bezig zijn met ivf en deze week de punctie en ik moet helaas veel rusten van mn arts.

Maar houdt vol allemaal onze tijd komt, alleen ik vraag me af en toe af wanneer!
 
Terug
Bovenaan