Blij dat kindje wat ouder is

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo allemaal,

Ik ben de trotse moedere van een dochtertje van bijna 15 maanden. Alles gaat helemaal goed en het is een vrolijke, bijdehante tante.

Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik vind het eigenlijk steeds leuker worden het moederschap. Het wordt steeds makkelijker en leuker. Ze gaat al een beetje kwebbelen en lopen en je kan echt met haar communiceren (op haar manier dan). Iedereen zegt altijd dat de babytijd zo'n leuke tijd is, maar ik begin nu pas echt te genieten en dat onrustige, nerveuze gevoel kwijt te raken.

Ben ik de enige of hebben meer moeders dit?

Petra
 
Fijn dat je dit ter sprake brengt want ik heb ook nog steeds last van dat nerveuze, onrustige gevoel en vond/vind het eerste jaar heel zwaar. Ons dochtertje wordt vrijdag 1 jaar en ik ben blij dat we die eerste tijd gehad hebben!! Dat nerveuze, onrustige is wel wat minder aan het worden maar in het begin?! Ik zou dit niet meer mee willen maken.

Ik kan me niet voorstellen dat we hierin de enigste zijn. Het is not done om er zo openlijk over te zijn en blijkbaar moeten we allemaal op een roze wolk zitten.

Groetjes Esther

 
Nee hoor, jullie zijn zeker niet de enige! Ik heb het ook. Hoe leuk en schattig de baby's ook zijn, ik vind het steeds fijner worden nu ik weet dat ze me "begript" en zo. En dat ze al kan kruipen c.q. zich beter vermaken. Ik veheug me nu al o het moment dat ze gaat lopen, dat ik als ik bekjes voorlees, ze een beetje snapt waar ik het over heb etc. En idd, sommige dingen zijn en blijven niet doen om te zeggen...
 
Thanks voor jullie reacties.

Ik denk dat vrouwen eens wat minder streng voor zichzelf en anderen moeten zijn en gewoon moeten durven zeggen wat hun gevoelens zijn en hoe ze over bepaalde zaken denken, dat zou allemaal een stuk makkelijker zijn.

Maar hoe open ik er ook in ben, ik merk dat in mijn omgeving er door sommige mensen ook raar van op wordt gekeken als ik eerlijk ben over mijn gevoelens. Het is inderdaad not done om zo over je kind(eren) te praten. Helaas, ik denk er wel zo over en daar moeten ze het maar mee doen ;-).

In ieder geval fijn dat jullie er ook zo over denken. Dan heb je toch het idee dat je er niet helemaal alleen voor staat met je gevoel enzo.

Groetjes Petra
 
Men denkt misschien ook dat je gelijk niet of weinig van je kind houdt maar dit staat er helemaal buiten.

Mensen weten denk ik ook niet goed hoe ze moeten reageren, behalve diegenen die zich herkennen in je.

Toch lees/hoor ik steeds meer taboe doorbrekende issues en dat is maar goed ook. Zoals laatst bij Oprah ... daar ging het ook over hoe moeilijk moeders het hadden en hoe ze ook eens alle opvoednormen over boord gooiden. Eens niet volgens de regels wat dat dan wel allemaal mag zijn dus idd ... laten we eens minder streng zijn voor onszelf. Het kind zal er echt niet slechter van worden als het bv eens overdag in een pyamaatje rond kruipt!!

Groetjes Esther
 
Hahahaha, ik heb dat programma van Oprah ook zitten kijken en heb gevraagd of mijn vriend ook wilde meekijken zodat hij weet hoe zwaar wij vrouwen het af en toe hebben met zichzelf maar ook met de kinderen. Hij heeft met een half oog mee zitten kijken, want hij vindt daar helemaal niks aan natuurlijk ;-).

Je hoort gelukkig inderdaad steeds meer doorbrekende taboe's en dat is erg fijn. Ook wordt er niet zo heel gek meer naar je gekeken als je zegt dat het moederschap af en toe een beetje tegenvalt. Hoeveel je ook van je kindje houdt en hou makkelijk hij of zij ook is, het blijft gewoon moeilijk. Zeker het eerste jaar. Dus ik zeg: Op naar de leukere periode.

Petra
 
Ik las een stukje op teletekst en dacht; dit wil ik zien! Ik vond het heel herkenbaar en fijn om te zien en horen van andere moeders. Je voelt je dan gelijk zo verwant met die moeders want je zit in hetzelfde schuitje.

Ik heb ontzettend gelachen met die moeder in de auto, slapende kinderen, nodig moeten plassen, de kids niet wakker wil maken en dus maar een luier om doen !!! hihi. Dan hoor je ook dat niet alles pefect gaat en soms kan gaan, so what?!

Eigenlijk zouden we er allemaal opener over moeten zijn/worden zodat je elkaar kunt steunen in moeilijke tijden want ik denk dat we dit allemaal nodig hebben zo op z'n tijd.

Groetjes Esther
 
Leuk om dit topic tegen te komen! Ik heb het eerste jaar ook als heel zwaar ervaren. Mijn dochtertje is nu 16 maanden oud, en nog steeds vind ik het af en toe erg zwaar. Vooral als je zelf even wat minder lekker in je vel zit en niet gewoon de hele dag op de bank kan hangen om bij te komen. Maar ik vind het ook steeds leuker en leuker worden! Ze snapt al zó veel van wat ik zeg! Ze kan zo lekker zelf spelen, praat steeds meer, loopt nog niet los maar inmiddels wel lekker aan 1 hand, waardoor we dagelijks een lekkere wandeling kunnen maken naar de kinderboerderij, wat ze helemaal geweldig vindt. Ze is ook heel vaak ontzettend vrolijk, iedereen kan rekenen op een lach. Kortom: ik vind dat ik een geweldig kind heb, haha! Maar er zijn van die dagen... dat ik het even niet meer zie zitten.. En ik ben daar ook erg eerlijk in, en inderdaad: niet iedereen weet daar op te reageren. Ook andere ouders weten het niet altijd. Dan vraag ik me af: heeft niet iedere moeder hier last van??

Jammer dat ik die aflevering van Oprah niet gezien heb, had dat wel erg leuk gevonden. Mijn vriend zegt wel dat hij beseft dat het voor een vrouw anders is om ouder te zijn, dan voor een man. Maar écht begrijpen kan hij natuurlijk niet.

Groetjes!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan