<p>Goedenavond allemaal, Ik ben Merel. Mijn man en ik besloten dat we er nu klaar voor zijn om eventueel een kindje te krijgen. Ik ben tot mijn grote verbazing en geluk na 10 jaar pil slikken meteen de 2e maand na het stoppen met de pil al zwanger? ik zit nog een beetje in de shockfase? Ik besef heel goed wat een geluk wij hiermee hebben. Ik had afgelopen 2 weken doorlopend menstruatiepijn dus ik dacht dat m’n cyclus nog niet op orde was. Ik dacht dat ik na zo lang pilgebruik waarschijnlijk maanden ga doen op m’n cyclus op gang te krijgen. Maar omdat ik de 1e maand netjes ongesteld was en ik eergisteren meer dan een week over tijd was en ik ook heel de week geen hap door m’n keel kreeg en misselijk was heb ik een test gedaan. En wat waren we blij en ook verbaasd: 3+ weken zwanger! Ik heb uitgerekend dat ik nu in week 5 zou zitten. Ik heb mij hier aangemeld omdat wij zelf het nieuws nog niet willen rond bazuinen maar ik erg merk behoefte te hebben aan advies en geruststelling. Zelf neig ik om eerlijk te zijn makkelijk naar een hypochondrische mindset. Gelukkig kan ik ook heel realistisch zijn. Ik ben bang dat mijn angst een grote rol gaat spelen. Het is mijn 1e zwangerschap en ik heb geen idee hoe ik en mijn lijf hierdoorheen gaan. Ik zou het heel lief vinden als ik wat vragen mag stellen en hoop dat jullie mij een beetje kunnen helpen. Alvast heel erg bedankt! Hieronder mijn vragen. 1. Is het raar dat ik niet opga in geluk maar veel aan het huilen ben? Niet van verdriet hoor, wel van allerlei emotie. 2. Ik ben best misselijk, ik kan wel eten maar staat mij enorm tegen. Ik kokhals heel veel. Is dit iets wat vaak wel weer overgaat? Zijn hier tips voor? 3. Wanneer meld ik mij aan bij een verloskundige? 4. Is het wijs nu voor het nieuwe jaar de zorgverzekering ergens op aan te passen? 5. Wanneer vertelden jullie het nieuws aan je familie? 6. Is stekende buikpijn af en toe erg? 7. Is een zwangerschap ook wel een periode ook van te genieten of is het vaak doorbijten die 9 maanden?</p>
Blij en spannend, leuk en onzeker?
- Onderwerp starter Martine
- Startdatum
Ha! Allereerst van harte gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik ben zelf ook weer pril zwanger van baby 2 dus ik voel wat je meemaakt! Ik ga je vragen proberen te beantwoorden..
1. Nee, het is niet gek dat je niet gelijk helemaal opgaat in geluk. Het kan best een shock zijn, terwijl je het zelf wou! En daarnaast gaan je hormonen ook gelijk door je lijf gieren.
2. Door het hcg hormoon wordt je misselijk. Het is helaas niet te voorspellen hoe erg dit gaat worden. de piek is rond 10 weken zwangerschap en daarna voelen de meeste vrouwen zich snel beter. Internet staat vol met tips. Het belangrijkste is dat je moet zorgen dat je maag gevuld blijft en dat je goed blijft drinken. Als dat lukt natuurlijk. En aan je rust denken schijnt ook hiervoor te helpen!
3. Bij onze praktijk is het aanmelden vanaf dr zesde week maar ik lees ook vaak over vrouwen die gelijk gaan bellen.
4. Dat is natuurlijk een persoonlijke keuze maar ik ga het wel doen. Ik wil bijv in het ziekenhuis bevallen en dat kan best veel geld kosten als je niet het juiste aanvullende pakket hebt. Ook een cursus bijv. wordt vanuit de aanvullende verzekering vergoed.
5. Wij gaan het onze familie met 6 weken vertellen omdat het dan Sint is. We zoeken een moment waarop iedereen bij elkaar is.
6. Dat zou ik als ik jou was met je vk bespreken. Het kan van alles betekenen. Maar ik zou me er zelf geen zorgen om maken denk ik..
7. Ik vond mijn eerste zwangerschap fantastisch! Het eerste trimester was echt doorbikkelen met allerlei kwaaltjes maar toen de baby begon te schoppen en het buikje begon te groeien, werd het echt leuk! Het einde vond ik wel weer pittig.
1. Nee, het is niet gek dat je niet gelijk helemaal opgaat in geluk. Het kan best een shock zijn, terwijl je het zelf wou! En daarnaast gaan je hormonen ook gelijk door je lijf gieren.
2. Door het hcg hormoon wordt je misselijk. Het is helaas niet te voorspellen hoe erg dit gaat worden. de piek is rond 10 weken zwangerschap en daarna voelen de meeste vrouwen zich snel beter. Internet staat vol met tips. Het belangrijkste is dat je moet zorgen dat je maag gevuld blijft en dat je goed blijft drinken. Als dat lukt natuurlijk. En aan je rust denken schijnt ook hiervoor te helpen!
3. Bij onze praktijk is het aanmelden vanaf dr zesde week maar ik lees ook vaak over vrouwen die gelijk gaan bellen.
4. Dat is natuurlijk een persoonlijke keuze maar ik ga het wel doen. Ik wil bijv in het ziekenhuis bevallen en dat kan best veel geld kosten als je niet het juiste aanvullende pakket hebt. Ook een cursus bijv. wordt vanuit de aanvullende verzekering vergoed.
5. Wij gaan het onze familie met 6 weken vertellen omdat het dan Sint is. We zoeken een moment waarop iedereen bij elkaar is.
6. Dat zou ik als ik jou was met je vk bespreken. Het kan van alles betekenen. Maar ik zou me er zelf geen zorgen om maken denk ik..
7. Ik vond mijn eerste zwangerschap fantastisch! Het eerste trimester was echt doorbikkelen met allerlei kwaaltjes maar toen de baby begon te schoppen en het buikje begon te groeien, werd het echt leuk! Het einde vond ik wel weer pittig.
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Dit forum lijkt me een prima plek voor je vragen. 
1.) Heel normaal, ook al wil je het heel graag en zelfs als je er langer op hebt moeten wachten, zeker als je je zo anders gaat voelen dan anders is het heel normaal om af en toe ook te denken: help, waar ben ik aan begonnen? En emotioneel reageren op vanalles hoort er gewoon bij.
2.) Hoort er helaas bij voor veel vrouwen. Inderdaad zorgen dat je maag niet te leeg is, proberen voldoende gehydrateerd te blijven (vind ik ineens extreem moeilijk, makkelijker gezegd dan gedaan) vermijd zoveel mogelijk de intense geurtjes. Vaak gaat vrij droog voedsel en fruit vrij goed (crackers bijvoorbeeld makkelijker dan brood), een pepermuntje doet wonderen om een nare smaak uit je mond te krijgen, gember kan helpen tegen misselijkheid (maar is nogal hit or miss, niet iedereen kan ertegen), maar het verschilt echt heel erg per persoon. Vaak geeft je lijf wel aan waar je zin in hebt, en dat gaat vaker goed in mijn ervaring.
3.) Ik heb me meteen aangemeld zodra ik een positieve test had (voor NOD zelfs al), maar ik heb ook al eens een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad en moet dus eerder op controle komen (rond 6 weken als, dus dan kan je natuurlijk niet tot 6 weken wachten om je aan te melden). In principe is het verder vooral belangrijk dat je rond de 11 weken een keer de termijnecho hebt, dus een week of 2 daarvoor aanmelden is voldoende. Tegenwoordig geven veel praktijken ook rond de 8 weken al een vitaliteitsecho, dus dan zou rond 6 weken aanmelden prima zijn.
4.) Dat kan, maar voor een aanvullende zorgverzekering betaal je natuurlijk ook een hoop extra, dikke kans dat als het enige wat je extra wilt gebruiken een niet-medische ziekenhuisbevalling is, het verschil in kosten niet zo heel groot is. Bovendien heb je natuurlijk kans dat jouw bevalling toch medisch word, en dan betaal je niet extra voor het bevallen in het ziekenhuis omdat daar dan een medische reden voor is, maar wel extra voor een aanvullende zorgverzekering. Hoe dan ook zijn er natuurlijk wel meer voordelen aan een aanvullende verzekering dan alleen een eventuele niet-medische ziekenhuisbevalling.
5.) Wij hebben het deze keer onze ouders verteld rond de 5 weken, en broers zussen en ook wat mensen die verder van ons af staan met ruim 6 weken, na de eerste goede echo. Daarmee zijn we vrij vroeg, maar dit is onze 6e zwangerschap en hopelijk ons 2e kindje, de keren dat het mis ging hebben wij ook erg sterk de behoefte gehad om erover te praten met onze omgeving, en dan kan je het net zo goed alvast verteld hebben als je zwanger bent, al vertellen we het waarschijnlijk pas na de termijnecho echt aan de verdere vrienden/familie en collega's enzo. Bovendien kan het soms door kwaaltjes erg moeilijk te verbergen zijn. Veel mensen konden het bij mijn zoontje ook al raden met 6 weken, omdat ik de hele tijd een rode blos op mn gezicht had, ineens niets meer van thee moest hebben en heel sterk reageerde op geurtjes en regelmatig moest overgeven. Hoe dan ook: doe waar jij en je partner jullie goed bij voelen. Als dat wachten tot na de termijnecho is, helemaal prima, als dat nu al van de daken schreeuwen dat je zwanger bent is, ook goed toch?
6.) Iets van steken is vrij normaal volgens mij, misschien voel je dat je baarmoeder wat aan het oprekken is. Als het echt hevige pijn is waarvan je twijfelt of je er misschien pijnstillers voor moet nemen, dan zou ik dat wel even met je verloskundige overleggen (of met je huisarts en kenbaar maken dat je pril zwanger bent).
7.) Dat varieert nogal afhankelijk van de hormonale buien en de kwaaltjes/kwalen die je hebt (die erg sterk kunnen wisselen). Ik vond de hele zwangerschap van mijn zoontje best wel een stukje doorbikkelen, maar dat neemt niet weg dat ik er ook echt van heb genoten (zeker die eerste schopjes enzo, of als mijn man dan zijn hoofd op mn buik legde en het hartje van de baby luisterde), al was het zeker geen honderd procent van de tijd een roze wolk en puur genieten. Emoties kunnen elkaar heel snel afwisselen.
Ik vond wel het eerste trimester het zwaarst, vooral vanwege de spanning of het wel goed zou gaan. Lichamelijke ongemakken waren er de hele zwangerschap wel voor mij, al zaten er wel af en toe betere weken tussen.
Het einde vond ik ook weer heel spannend, maar dat kwam ook omdat mijn zoontje in stuit lag en ik wist dat ik niet zou kunnen bevallen zoals ik wilde.
1.) Heel normaal, ook al wil je het heel graag en zelfs als je er langer op hebt moeten wachten, zeker als je je zo anders gaat voelen dan anders is het heel normaal om af en toe ook te denken: help, waar ben ik aan begonnen? En emotioneel reageren op vanalles hoort er gewoon bij.
2.) Hoort er helaas bij voor veel vrouwen. Inderdaad zorgen dat je maag niet te leeg is, proberen voldoende gehydrateerd te blijven (vind ik ineens extreem moeilijk, makkelijker gezegd dan gedaan) vermijd zoveel mogelijk de intense geurtjes. Vaak gaat vrij droog voedsel en fruit vrij goed (crackers bijvoorbeeld makkelijker dan brood), een pepermuntje doet wonderen om een nare smaak uit je mond te krijgen, gember kan helpen tegen misselijkheid (maar is nogal hit or miss, niet iedereen kan ertegen), maar het verschilt echt heel erg per persoon. Vaak geeft je lijf wel aan waar je zin in hebt, en dat gaat vaker goed in mijn ervaring.
3.) Ik heb me meteen aangemeld zodra ik een positieve test had (voor NOD zelfs al), maar ik heb ook al eens een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad en moet dus eerder op controle komen (rond 6 weken als, dus dan kan je natuurlijk niet tot 6 weken wachten om je aan te melden). In principe is het verder vooral belangrijk dat je rond de 11 weken een keer de termijnecho hebt, dus een week of 2 daarvoor aanmelden is voldoende. Tegenwoordig geven veel praktijken ook rond de 8 weken al een vitaliteitsecho, dus dan zou rond 6 weken aanmelden prima zijn.
4.) Dat kan, maar voor een aanvullende zorgverzekering betaal je natuurlijk ook een hoop extra, dikke kans dat als het enige wat je extra wilt gebruiken een niet-medische ziekenhuisbevalling is, het verschil in kosten niet zo heel groot is. Bovendien heb je natuurlijk kans dat jouw bevalling toch medisch word, en dan betaal je niet extra voor het bevallen in het ziekenhuis omdat daar dan een medische reden voor is, maar wel extra voor een aanvullende zorgverzekering. Hoe dan ook zijn er natuurlijk wel meer voordelen aan een aanvullende verzekering dan alleen een eventuele niet-medische ziekenhuisbevalling.
5.) Wij hebben het deze keer onze ouders verteld rond de 5 weken, en broers zussen en ook wat mensen die verder van ons af staan met ruim 6 weken, na de eerste goede echo. Daarmee zijn we vrij vroeg, maar dit is onze 6e zwangerschap en hopelijk ons 2e kindje, de keren dat het mis ging hebben wij ook erg sterk de behoefte gehad om erover te praten met onze omgeving, en dan kan je het net zo goed alvast verteld hebben als je zwanger bent, al vertellen we het waarschijnlijk pas na de termijnecho echt aan de verdere vrienden/familie en collega's enzo. Bovendien kan het soms door kwaaltjes erg moeilijk te verbergen zijn. Veel mensen konden het bij mijn zoontje ook al raden met 6 weken, omdat ik de hele tijd een rode blos op mn gezicht had, ineens niets meer van thee moest hebben en heel sterk reageerde op geurtjes en regelmatig moest overgeven. Hoe dan ook: doe waar jij en je partner jullie goed bij voelen. Als dat wachten tot na de termijnecho is, helemaal prima, als dat nu al van de daken schreeuwen dat je zwanger bent is, ook goed toch?
6.) Iets van steken is vrij normaal volgens mij, misschien voel je dat je baarmoeder wat aan het oprekken is. Als het echt hevige pijn is waarvan je twijfelt of je er misschien pijnstillers voor moet nemen, dan zou ik dat wel even met je verloskundige overleggen (of met je huisarts en kenbaar maken dat je pril zwanger bent).
7.) Dat varieert nogal afhankelijk van de hormonale buien en de kwaaltjes/kwalen die je hebt (die erg sterk kunnen wisselen). Ik vond de hele zwangerschap van mijn zoontje best wel een stukje doorbikkelen, maar dat neemt niet weg dat ik er ook echt van heb genoten (zeker die eerste schopjes enzo, of als mijn man dan zijn hoofd op mn buik legde en het hartje van de baby luisterde), al was het zeker geen honderd procent van de tijd een roze wolk en puur genieten. Emoties kunnen elkaar heel snel afwisselen.
Ik vond wel het eerste trimester het zwaarst, vooral vanwege de spanning of het wel goed zou gaan. Lichamelijke ongemakken waren er de hele zwangerschap wel voor mij, al zaten er wel af en toe betere weken tussen.
Het einde vond ik ook weer heel spannend, maar dat kwam ook omdat mijn zoontje in stuit lag en ik wist dat ik niet zou kunnen bevallen zoals ik wilde.
Van harte gefeliciteerd met je zwangerschap! ik begrijp de shocktoestand helemaal! Wij zijn beide achterin de 30 en bij ons was het zelfs in 1x raak! Uiteraard waren we enorm blij en dankbaar maar de eerste tijd ook wel echt in shock en ongeloof.. bij mij ging dat wel echt over in alleen maar blijheid toen we de eerste echo hadden gehad met een mooi kloppend hartje 1. Totaal niet raar! Hormonen haha! Wen er maar aan, want dit blijft komen en gaan (ook als je kindje er straks is) 2. Ook heel herkenbaar! Duurde bij mij tot ongeveer 12 weken, maar dat kan per persoon enorm verschillen hoor! Wat bij mij wel hielp is zorgen dat ik altijd wat in m'n maag had, oftewel: op tijd eten! Zo had ik ook altijd iets van een Liga of banaan naast m'n bed liggen zodat ik al iets kon eten voor het opstaan. Je moet even kijken wat voor jou werkt. 3. Dat kun je nu al meteen doen. Dan plan je ook alvast je eerste echo en intake gesprek. Ze sturen je dan ook van alles op om te lezen: welke vitaminen je moet gaan slikken, wat je wel en niet kunt eten, of zij je huisarts op de hoogte brengen etc. 4. Dat hangt natuurlijk van je huidige verzekering af. Ik had het wel gedaan, zodat ik een kraampakketkreeg en volgens mij ook extra uren kraamzorg. Is dus afhankelijk van je wensen, je zou zo'n vergelijkingssite kunnen raadplegen? 5. Mijn zus heb ik het 2 uur na de test verteld (we gingen die avond uit eten en wijn drinken haha), mijn inner cirkel heb ik het na de eerste echo verteld (7-8 weken) en de rest na de termijn echo (11 weken). Maar ook dit is persoonlijk, doe waar je je goed bij voelt! 6. Daar kan ik je geen antwoord op geven want ik ben geen arts, vraag het meteen aan de verloskundige als je ze belt! 7. Op de eerste weken misselijkheid en de laatste weken (hittegolf, vocht vasthouden, bijna de 42 weken aangetikt) na, heb ik enorm van m'n zwangerschap genoten! Ik voelde me mooi, speciaal, bijzonder, heerlijk om m'n meisje te voelen en mee te bonden.. Tuurlijk heb ik ook kwaaltjes gehad, maar al met al vond ik het geweldig om zwanger te mogen zijn! succes en geniet!
Wat een snelle en lieve reacties allemaal, daar heb ik echt veel aan!Bedankt!
Het is inderdaad een beetje shock haha en mijn lieve man snapt niet veel van m'n huilbuien en is dan bang dat hij iets verkeerds heeft gezegd ? dan leg ik 'm uit dat het de hormonen wel zullen zijn omdat ik dat heb gelezen en dat zegt hij weer dat ik er blanco in moet gaan en niet dingen moet laten aanpraten....achja voor hem is t ook nieuw allemaal.
Ik ga van de week bellen naar een verloskundige praktijk. Bedankt allemaal!
Het is inderdaad een beetje shock haha en mijn lieve man snapt niet veel van m'n huilbuien en is dan bang dat hij iets verkeerds heeft gezegd ? dan leg ik 'm uit dat het de hormonen wel zullen zijn omdat ik dat heb gelezen en dat zegt hij weer dat ik er blanco in moet gaan en niet dingen moet laten aanpraten....achja voor hem is t ook nieuw allemaal.
Ik ga van de week bellen naar een verloskundige praktijk. Bedankt allemaal!
Allereerst, gefeliciteerd!!!
Ik ben wat laat maar ik wil ook even antwoorden. Staat misschien niets nieuws bij maar... wellicht helpen meerdere antwoorden!
1: ach die hormonen hè.. vervelend af en toe, vooral voor je omgeving ?, maar nee niets raars aan. Gaat met vlagen meestal. Soms een goede dag, soms wat minder! Zelf nu zwanger van de tweede, rond de 6 weken nu, en merk zelf al heel erg die hormonen! Vooral m'n man, arme vent?
2: de bekende misselijkheid, ook met hormonen te maken helaas. Komt en gaat met vlagen. Meestal voel je je in het tweede trimester wat beter en heb je minder tot geen last meer van de misselijkheid. Wat bij mij lijkt te helpen is om altijd wat te eten in de buurt te hebben, snacken zeg maar. Bijvoorbeeld snoep tomaatjes! En geen grote porties eten. Maar dus wat vaker kleinere porties.
3: al beantwoord door andere dus zal ik niet meer doen.
4: je kan altijd even controleren hoe het bij jouw zorgverzekering is geregeld.
5:wij vertelde het beide ouders meteen, dit ook voor als het mis ging, zodat we wat steun konden krijgen. Vrienden en broer/zus pas rond de 12 weken.
6: steken in de buik...hangt er vanaf ,.. komt er bloed bij, zeker even bellen. Is het steken als een soort spierpijn en meer boven in de buik of zijkant? Kan banden pijn zijn. Je baarmoeder is aan het groeien en dat kan je best voelen!
7:zeker weten genieten! Vooral tweede trimester, dan ben je vaak even wat fitter en zijn de symptomen wat minder. Dan voel je je kleintje vaak voor het eerst schoppen en dergelijke. Ik vond dat een onwijs mooi gevoel, en kan niet wachten om het bij deze zwangerschap weer mee te maken.
Ik ben wat laat maar ik wil ook even antwoorden. Staat misschien niets nieuws bij maar... wellicht helpen meerdere antwoorden!
1: ach die hormonen hè.. vervelend af en toe, vooral voor je omgeving ?, maar nee niets raars aan. Gaat met vlagen meestal. Soms een goede dag, soms wat minder! Zelf nu zwanger van de tweede, rond de 6 weken nu, en merk zelf al heel erg die hormonen! Vooral m'n man, arme vent?
2: de bekende misselijkheid, ook met hormonen te maken helaas. Komt en gaat met vlagen. Meestal voel je je in het tweede trimester wat beter en heb je minder tot geen last meer van de misselijkheid. Wat bij mij lijkt te helpen is om altijd wat te eten in de buurt te hebben, snacken zeg maar. Bijvoorbeeld snoep tomaatjes! En geen grote porties eten. Maar dus wat vaker kleinere porties.
3: al beantwoord door andere dus zal ik niet meer doen.
4: je kan altijd even controleren hoe het bij jouw zorgverzekering is geregeld.
5:wij vertelde het beide ouders meteen, dit ook voor als het mis ging, zodat we wat steun konden krijgen. Vrienden en broer/zus pas rond de 12 weken.
6: steken in de buik...hangt er vanaf ,.. komt er bloed bij, zeker even bellen. Is het steken als een soort spierpijn en meer boven in de buik of zijkant? Kan banden pijn zijn. Je baarmoeder is aan het groeien en dat kan je best voelen!
7:zeker weten genieten! Vooral tweede trimester, dan ben je vaak even wat fitter en zijn de symptomen wat minder. Dan voel je je kleintje vaak voor het eerst schoppen en dergelijke. Ik vond dat een onwijs mooi gevoel, en kan niet wachten om het bij deze zwangerschap weer mee te maken.
Ik herken het heel erg. Ik was ook veel sneller zwanger dan gedacht en echt een beetje in shock, ookal wist ik al jaaaaren dat ik graag moeder wilde worden. De hele zwangerschap heb ik dit ook spannend gevonden. Je wilt het heel graag maar eigenlijk weet je niet waar je aan begint. Als dat kleintje er eenmaal is kun je nooit meer terug. ? Gelukkig wilde ik dat dan ook niet meer haha.
Qua misselijkheid kan ik je niet echt geruststellen. Ik heb tot aan de bevalling elke dag overgegeven. Vraag de huisarts om medicatie als het je leven teveel beïnvloed. Wij hebben het na de eerste echo (7 wk) aan onze ouders verteld en na de termijnecho (11 wk) aan de rest van de familie en vervolgens na 12 weken aan de rest van de wereld ?.
Qua misselijkheid kan ik je niet echt geruststellen. Ik heb tot aan de bevalling elke dag overgegeven. Vraag de huisarts om medicatie als het je leven teveel beïnvloed. Wij hebben het na de eerste echo (7 wk) aan onze ouders verteld en na de termijnecho (11 wk) aan de rest van de familie en vervolgens na 12 weken aan de rest van de wereld ?.