blije maar ook bange december mama

[Anoniem]

Hallo allemaal,

Sinds afgelopen zaterdag weten we dat we weer zwanger zijn, ik ben eigenlijk in december pas uitgerekend maar dat forum is er nog niet vandaar dat ik hier mijn verhaaltje schrijf.

We zijn natuurlijk harstikke blij, maar tegelijkertijd ook weer bang, ik zal even uitleggen waarom.
In augustus 2005 kwam ik er achter dat ik zwanger was van mijn eerste kindje, al met al heb ik een zorgeloze zwangerschap gehad. Tot 10 januari was er naar mijn idee niks aan de hand, maar toen vond mijn verloskundige geen harttoontje meer en na een echo in het ziekenhuis bleek dat mijn zoontje overleden was.

Ons Delano* is op 12 januari 2006 levenloos ter wereld gekomen.

En dan staat je wereld stil, alles waar je van droomt is een één keer voorbij.
Na veel onderzoek bleek dat ik een bloedziekte heb, die hyperhaemosysteïne heet.
Daardoor was mijn placenta de vorige keer voor 3 kwart geïnfarcteerd en had ons Delano* dus geen kans om te overleven.

Nu sta ik onder controle bij een gynaecoloog in het Erasmus Medisch centrum in Rotterdam, en na veel onderzoeken hoop ik dus nu in december te bevallen van een gezond kindje o ja als ik goed gerekend heb ben ik op 12 december uitgerekend.

Veel liefs Chantalle
Mamma van Delano* en

 

[Anoniem]

Hoi hoi,

gefeliciteerd met je zwangerschap. Een zwangerschap is voor een ieder een spannende tijd, maar voor jullie nog meer. Ik hoop dat jullie er toch van kunnen genieten. Het is natuurlijk wel fijn om extra begeleiding te hebben. Ik hoop voor jullie dat het een hele goede zwangerschap blijft met in december een supergezonde baby.

Groetjes van Marloes

 

[Anoniem]

Hoi Chantalle,

Ik begrijp precies hoe je je voelt. Eind oktober is na 31 weken zwangerschap ons zoontje overleden; Johan is op 31 oktober geboren. Ik heb niet een bepaalde ziekte maar er zaten ook bij mij bloedingen in de placenta.
Nu ben ik 14 weken zwanger en hoe blij we ook zijn, tegelijkertijd zijn we doodsbang en halen we pas opgelucht adem als ons kleintje in oktober zal zijn geboren. Het is ook een heel dubbel gevoel of niet, aan de ene kant ben je heel blij om weer zwanger te zijn, maar tegelijkertijd ben je ook nog heel verdrietig om Delano.
Mocht je willen praten dan mag je me ook altijd privé mailen: troetje@gmail.com
Heel veel sterkte en probeer er toch van te genieten!

Liefs,
Troetje
mama van Johan * en zwanger van

 

[Anoniem]

Hallo chantal

Helaas ben ook ik een mama va ee kindje dat niet hier mocht zijn. Ik of wij verloren ons zoontje Morris* na een zwangerschap van dertig weken doordat ik een stollingsafwijking heb waarvan ik dit voor de zwangerschap niet wist.
Nu zijn we weer zwanger en alweer 23 weken ver. Ik krijg medicijnen maar de angst blijft en hoe verder ik kom hoe groter lijkt het wel.
Ik begrijp hoe je je voelt en kan dus welzeggen geniet ervan zoals zovelen bij mij doen maar dat lukt nooitvolkomen totdat je waarschijnlijk je kindje echt gezond en wel vast hebt.
Ik wil je veel sterkte wensen en mocht je vragen ehbben of willen kletsen laat dit dan weten.
Bovendien trek altijd aan de bel bij gyn of vk al s het middenin de nacht als dit jou gerust stelt moet je dat gewoon lekker doen.

liefs nathalie