Blijf zo onzeker...

A

ANONYMOUS_USERNAME

Afgelopen vrijdag hadden wij onze derde echo. Na 2 miskramen achter elkaar (missed abortions) was het toch weer spannend. Gelukkig werd ons al snel gemeld dat alles er goed uitzag. We waren bijna 11 weken: hartje klopte, armpjes en beentjes spartelden en de grootte was 3,6 cm. Wat een onwerkelijk mooi gezicht. De gyn zei dat we er nu zo langzamerhand vertrouwen in mogen hebben dat het dit keer goed zal gaan. Dat lukt me twee dagen en dan komt de onzekerheid weer. Gisteren schrok ik me wezenloos van een pad in mijn huis. Daarna had ik een beetje zeurderig gevoel in mijn buik en ben dan meteen bang dat door de schrik het kindje niet meer leeft. Ik weet dat als het goed is, het een hoop kan hebben, maar toch word ik steeds weer onzeker. Over twee weken heb ik weer een echo, dan zou ik bijna 13 weken zijn. Ik hoop dat het steeds beter zal gaan en ik ook kan gaan genieten.

Alexandra
 
ha meid, wat naar die onzekerheid.
ik kan het me voorstellen, als ik nu weer zwanger zou zijn zou ik ook echt vreselijk zenuwachtig zijn voor de echo. ik had niets gemerkt en kwam er pas bij echo achter dat het niet goed meer was. je lichaam kan   je zo voor de gek houden. echt lastig soms.
heel veel sterkte en probeer toch maar te genieten, het zou zo naar zij als alles goed is en je hebt dan heel niet genoten van je zwangerschap.

groeten
 
He Alexandra.

Ik ken je gevoel (helaas) en ik weet dat de onzekerheid waarschijnlijk nog wel even blijft. Waarschijnlijk zal je per maand wat meer vertrouwen krijgen. Maar echt rustig ben je pas als je wonder in je armen ligt.
Ik hoop voor je dat je je baby over een paar weken kan voelen. En dat alles goed komt.
En het klinkt cliche maar probeer er toch een beetje van te genieten want 9 maanden gaan heel snel voorbij, en het zou zo zonder zijn als je alleen maar in angst leeft. (Wat natuurlijk heel logisch is.)


Liefs saartje
 
Hoi Alexandra,

Ik weet helemaal hoe je je voelt. Na mijn curretage vorig jaar oktober ben ik meteen weer zwanger geworden. Natuurlijk waren we ontzettend blij maar oh wat was ik onzeker. Helemaal toen ik nog last kreeg van heftige bloedingen. Die hebben  tot de 11de week geduurd.

We hebben een hoop echo's gehad in het begin en elke keer was alles goed. Maar toch bleef ik me zorgen maken. Want weet je, er was altijd wel iets. Voor mij kon het nooit goed zijn. Had ik buikkrampen, dan raakte ik in de stress maar voelde ik niets, dan was het ook niet goed. Daarna maakte ik me zorgen omdat mijn buik maar niet dikker werd (die begon pas bij de 21 weken te groeien). Vervolgens maakte ik me druk omdat ik het kleintje maar niet voelde (heb een voorliggende placenta dus dan duurt dat langer). En zo bleef ik maar doorgaan.

Op een gegeven moment heeft mijn gynaecoloog me streng toegesproken en gezegd dat ik ook moest gaan genieten. De zorgen zullen wel blijven maar probeer ook gewoon momenten in te bouwen om bij je zwangerschap stil te staan en te genieten van het wondertje in je buik. Na mijn 20 weken echo waarop te zien was dat ons knulletje het prima doet, begon ik wat meer te ontspannen. Maar nog heb ik zo mijn momenten dat ik me zorgen maak. Ben toch al een dikke 37 weken. Wat mijn voorgangster hierboven ook zegt, ik kan het allemaal pas van me afzetten als ik ons manneke kan vasthouden en echt kan zien dat hij het goed maakt.

Heel veel succes de komende tijd en hou vertrouwen in je lichaam (niet altijd makkelijk), dan komt het vast goed.

Groetjes,
Maike
 
Hoi Alexandra,

Ik vroeg me al af hoe het vrijdag gegaan was. Erg fijn dat het er nu goed uit lijkt te zien, maar ja die onzekerheid blijft inderdaad bij je. Ik ken het gevoel, ik heb vanavond mijn derde echo en zou nu zo'n 10 1/2 week moeten zijn. Hoewel ik me best rustig voelde de laatste tijd merk ik vandaag dat ik gespannen ben. Ik ben de hele dag weer wat misselijk en weer extra hongerig. Terwijl ik me de laatste dagen best redelijk voelde.

Hopelijk kun je ondanks alle onzekerheid toch een beetje genieten van je zwangerschap en komt er naar mate de tijd vordert wat meer vertrouwen!

Liefs,
Karin
 
Hai,
Na twee mk ben ik nu 20 weken zwanger, maar nog steeds ben ik bij vlagen erg onzeker. Iedereen om ons heen zegt dat het nu goed komt en dat we ervan moeten genieten. Maar dat is heel veel makkelijker gezegd dan gedaan. Het "moeten"genieten heb ik maar wat losgelaten. Ik leg me er maar bij neer dat je dat niet bij jezelf af kunt dwingen. Gelukkig beweegt de baby af en toe heel voorzichtig, en dat zijn geruststellingen.
Probeer het maar een beetje over je heen te laten komen, en af tellen tot de volgende echo.
Liefs Soela
 
Dank voor jullie begrijpende reacties. Ik vind het zelf namelijk zo vervelend. Ik kies er niet voor om me zo te voelen en vind mezelf soms echt geen leuk mens. Maar ik kan er niets aan doen. Ik begrijp ook dat ik niet de enige ben en dat dit ook nog wel even zal blijven. Het is ook zo onwerkelijk dat er iets in  je buik groeit, waar je zelf niets van voelt.  Een vriendin van mij is een week korter zwanger (verder geen voorgeschiedenis gehad) en zij heeft al de kraamzorg geregeld, kinderopvang aangevraagd, opgegeven voor zwangerschapsgym, behang gekocht voor de babykamer, maar wacht nog wel even tot de 12e (!) week voordat ze de babykamer en spullen gaat kopen! Wat heerlijk toch als je zo lekker onbezorgd kunt zijn! Wij schuiven steeds alles vooruit en willen  (durven) pas na de 20 weken echo spulletjes gaan kopen.

Gr. Alexandra (11 weken, 2 dagen)
 
Hier nog zo één. ik heb dat ook, ik kan bijna zeggen gehad.

Ik heb vorige week de 16 weken echo gehad en die was weer erg goed. Ik lijk nu af en toe de baby ook te voelen en dat geeft mij een goed gevoel.

Ik ben er tot vorige week heel onzeker over geweest, maar dat is logisch en weet je, wijk kopen ook nog niets hoor! We wachten daar gewoon nog lekker mee.

Probeer te bedenken dat de meeste miskramen zijn tussen de 6 en 8 weken en dat de kans daarna steeds kleiner wordt! Wat mij vorig jaar is overkomen is echt een uitzondering en gebeurt niet vaak.

Sterkte en probeer een beetje te genieten, voorzover dat lukt! En anders lekker je onzekerheid hier spuien!

gr mama van MD
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan