bloed prikken

Heb vanochtend bloed laten prikken. pppfffff ik ben daar altijd zo flauw van. Zit al aan de chocolade reep hahaha.

Hebben jullie al bloed laten prikken???

gr Linda
 
Ja, toen ik 10 weken was, meteen na de echo.

Ik heb er geen last van gehad. Is toch bij iedereen verschillend. Mijn man gaat altijd tegen de vlakte als hij niet ligt als ze bij hem bloed prikken. Terwijl hij geen problemen met spuiten heeft en ook niet met het zien van bloed. Gewoon een reactie van zijn lichaam als er bloed afgetapt wordt.

Groetjes,
Leeuwtje
 
Heb het toevallig ook vandaag gedaan. Ik heb er altijd een beetje moeite mee maar omdat ik nu regelmatig flauw val/voel en ik maandag naar de VK moet, wilde ik het snel doen zodat ik maandag de uitslag kan horen. Ik had het formulier al weken liggen en het steeds uitgesteld. Het blijft niet mijn hobbie moet ik eerlijk zeggen maar ach, elke keer wordt het makkelijker. (de keizersnee van vorig jaar heeft wonderen gedaan op dit gebied )
 
Hey Leeuwtje,

ik heb dus echt precies hetzelfde als jouw man hahhaa, geef een een injectie en ik voel me prima, medische programma's.. geen probleem, maar bloed prikken getver!!!


Gelukkig ben ik al wel geweest, heb zitten janken vanaf dat ik 'het kamertje' binnekwam. er moesten zelfs twee zusters en mijn vriend bij staan om me vast te houden, kidnerachtig he. Ik wordt gewoon neit goed hauaha

En dan zeggen ze: 'en jij moet nog bevallen' jaaaa maar das toch heeeel iets anders????


xxx
 
ik heb net zoals leeuwtje na mijn echo met 10 weken bloed laten prikken bij mij zijn wel 9 buisjes bloed afgenomen.
ik schrok wel toen ze met al die buisjes aan kwam lopen.
ik heb er gelukkig nooit last van als ze bij mij prikken zelfs niet na die 9 buisjes.

groetjes tineke
 
Hoi,

Hier nog een drama-queen. Toen ik te horen kreeg dt ik bloed moest gaan laten prikken bedacht ik me dat dit één van de eerste stappen naar goedmoederschap moest zijn wat voor mij inhoudt dat ik dingen niet eindeloos voor me uitschuif maar gelijk ga handelen. Dus belde ik direct op om een afspraak te maken. Blijkt dat niet te hoeven! Heb gesmeekt om een afspraak maar was echt niet mogelijk (als ik die vrouw was geweest had ik gewoon een datum en tijd gesteld om het mens aan de andere kant van de lijn tevreden te stellen maar dat deed ze niet...). Dus moest ik, die net zo'n bloedprikvrees heeft al sommige anderen die hier schreven, zelf bepalen wanneer ik daarheen zou gaan. Iedere ochtend  had ik wel wat. Te moe, geen tijd, geen zin, werken, morgen ga ik echt, vergeten etc. etc.  Daarnaast is de inlooptijd tussen 8 en half 10 's ochtends en aangezien ik geen ochtendmens ben had ik reden te meer om alles op de lange aan te schuiven. Uiteindelijk alle restjes moed bij elkar geschraapt en gegaan.Tot nu toe was ik iedere keer dat ik bloed moest prikken van mijn stokje gegaan dus vreesde ik t ergste. Maar het tegendeel bleek. De baby haalt nu al het beste in mij boven! Ben geen seconde duizelig geweest! Heb gewoon aan één stuk door tegen het meisje dat mij moest prikken doorgepraat. Hoop dat ik haar nooit meer tegenkom haha! Was daarna erg trots op mijzelf. Ging huppelend naar huis.  Volgens mijn vriend en mijn vader verdien ik absoluut een Carnegy onderscheiding   voor mijn heldendaad en daar ben ik het ernstig mee eens!
 
Terug
Bovenaan