Bloed/slijm verlies en verkorte baarmoedermond 33.5 weken.

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo allemaal,

sinds vorige week lig ik in het ziekenhuis, vandaag 33.5 weken zwanger, ik ben opgenomen met Pre eclamsie, nu zijn ze met medicatie gestart en deze lijkt aan te slaan, alles stabieler en zelfs wat lager.

Alleen nu stond ik gisterenochtend op en bij het naar toilet gaan had ik bloed verlies in mijn inlegkruisje en best veel. Gelijk aan de bel getrokken, artsen even gekeken en eerst dachten we aan een wondje, dit was nog niet geheel goed duidelijk toen ze keken dus advies was bellen als het nog eens voor kwam. Ochtend niks aan de hand, na de lunch ga ik na de wc en zit er in mijn ondergoed bloed/ stolsels en slijm. Direct de arts erbij gehaald en die keek en gaf aan dit is niet van een wondje, na overleg extra ctg, normale echo en echo van baarmoeder, daar bleek al snel dat mijn baarmoeder nog maar 1,4 was, normaal zou dat nu 2.5 moeten zijn dus alle alarmbellen gingen af, 2 uur later nieuwe controle en gelukkig was het niet verder achteruit gegaan. Extra toezicht en ze hebben longrijping spuit ingezet.

Vanmorgen zijn ze weer geweest, ik heb nog steeds licht roze slijm verlies, maar buiten de longrijping spuiten gaan ze het lichaam het werk laten doen. Want het kan nu doorzetten, maar ook nog weken duren.

Nu is mijn vraag, zijn er vrouwen hier mee bekend?
Hoe zijn jullie hier mee om gegaan?

Want ik merk toch wel dat ik erg bezorgd en onzeker ben!
 
Ik ben vorig jaar bevallen met 24+2 weken. Van onze tweelingmeisjes. Helaas was de strijd voor hun echt te zwaar met de termijn van 24 weken en mochten we ze niet bij ons houden. De longrijpingsspuiten hebben bij mij niet meer de kans gekregen om in te werken. Dinsdagochtend opgenomen + 1e spuit en savonds bevallen van onze meisjes. 
Jij bent nu 33+5 bedenk dat jou kleintje 10 weken meer ontwikkeld en gegroeid is dan mijn 2 meisjes. Uiteraard is 33 weken ook te vroeg om geboren te worden. Maar ik wil je angst wat wegnemen door aan te geven dat het wel te vroeg is maar de kansen zo veel beter zijn dat mocht het doorzetten jou kleintje dit gevecht beter aan kan! En je bent over de grens heen dat je in het ziekenhuis mag blijven waar je bent en niet naar een NICU ziekenhuis hoeft. Uiteraard zal jou kleintje in de couveuse terecht komen. Maar het gevecht zal veel minder zwaar zijn. En dan is het wachten totdat hij/zij uit de couveuse mag en met jou mee naar huis kan. 
 
En wie weet doet het lichaam nu wat hij moet doen en blijft de kleine fijn zitten tot zeker 37 weken! En bedenk maar zo je bent nu in ieder geval op de goede plek met de juiste hulp en medische kennis om jou heen. 
 
En hoe je hier mee om moet gaan kan niemand jou vertellen. Doe wat je gevoel zegt wat je moet doen. Hier is geen goed of fout in!
 
Veel succes en sterkte!
 
Hoi Moniek,
 
wat vervelend zeg dat jullie dit is overkomen. Dat was inderdaad heel vroeg en lijkt me ook zeer zwaar!
 
De arts gaf ook aan dat ze het verder na die 48 uur van de longrijping niet gaan tegenhouden, omdat ze het goed zal doen. Vaak kunnen ze al zelf ademhalen, maar daarom wel voor de zekerheid die spuiten om dit te bevorderen. Maar zoals het er uit ziet is ze groot genoeg en moet mijn lichaam het zelf doen.
Het is nu inderdaad afwachten wanneer het doorzet, maar kan inderdaad ook nog een paar weken duren. Het hangt ook allemaal af hoe de pe eclamps ( zw vergiftiging) verder gaat ontwikkelijken.
 
Ik was 29 weken toen ik ook slijm bloed verlies had en een verkorte baarmoederhals van 9 mm. Ben opgenomen in het ziekenhuis en aan de weeenremming en longrijpingsspuiten. Na een week mocht ik naar huis met bed rust. Vervolgens ben ik nog 4 x opgenomen geweest ivm met omsluiting die steeds een paar cm verder ging. Uiteindelijk bij de bevalling had ik al snel 7 cm omdat ik dat al die tijd bij elkaar gesprokkeld had. Uiteindelijk met 38.4 bevallen van een gezond zoontje. Ik weet hoe je je voelt! 
 
Ik ben bij mijn eerste kindje bevallen met 33 +5 weken. 

Met 33+2 had ik gebroken vliezen en heb ik ook een longrijpingspuit gekregen en weeenremmers. Na 48 uur hebben ze het inderdaad aan mijn lichaam overgelaten en heeft het niet lang meer geduurd voordat dus ons dochtertje werd geboren. 

In het begin schrok ik heel erg omdat ze zo vroeg kwam. Maar ze was echt een kleine bikkel. Ze was klein, maar verder helemaal af en gaaf. Natuurlijk moest ze de couveuse in, maar ze deed het zo goed dat ze na 2 weken al uit het ziekenhuis met ons mee naar huis mocht. Het waren 2 heftige weken, je kindje aan al die apparaten zien hangen is niet leuk en de bezorgdheid sloopt je. Maar weet ook dat ze in hele goede handen in het zkh is en dat ze daar heel goed in de gaten worden gehouden. Het is ook een termijn waarbij je kindje hele grote kans heeft om niets aan de vroeggeboorte over te houden. Vraag anders eens in het zkh of je eventueel al eens de neonatologie mag zien. Dat gaf mij toen wel iets meer geruststelling. 

Ons dochtertje is nu een vrolijke eigenwijze peuter waar helemaal niet meer aan te merken is dat ze te vroeg geboren was. Heel veel succes met alles gewenst en hopelijk mag de kleine nog even op haar plekje blijven zitten. 
 
Ik ben 2,5 jaar geleden bevallen van een zoontje. Met 31 weken braken spontaan de vliezen. Ook opgenomen geweest. Kreeg longrijpinjecties. En weeen remmers. Maar toch na 3 dagen begon de bevalling. Na twee weken couveuse en 4 dagen buiten couveuse, een nog steeds gezonde en sterke zoon van bijna 3. 
Nu van de tweede zwanger 33+1 weken. Vanwege vorige vroeggeboorte extra inwendige controles gehad tot week 23. Was de echo te zien dat de baarmoederhals korter was geworden. Stond op 2,5 I.P.V 6. Ze hebben met spoed E en cerclage geplaatst om de baarmoedermond dicht te houden. Wat waarschijnlijk weer een vroegggeboorte kan veroorzaken. 
Ik heb daarna gelukkig geen complicaties zoals bloedverlies gehad. Maar het gevoel dat het mis kan gaan is sterk. Nu ik weet dat deze langer heeft volgehouden en nog langer zal volhouden geeft wel meer hoop. 
Ik hoop voor jou dat de kleine nog even blijft zitten. En blijf vooral positief. Sterkte
 
Hoi,
Wat fijn jullie verhalen te lezen.
De laatste spuit heb ik gisteren gehad.
Tot nu toe lijkt nog niet verder te gaan.
Maandag word alles opnieuw gemeten
En het hangt af hoe mij PE verder ontwikkeld.
Blijft onzeker en angstig.
 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan