Kennelijk kijkt de ene vk er toch anders tegenaan dan de andere.
Ik heb altijd begrepen dat een herhaaldelijk gemeten onderdruk van meer dan 90 mmHg én eiwit in de urine een reden is om je door te verwijzen naar een gynaecoloog. Eerder zou je gewoon onder controle van de vk kunnen blijven.
Bij mijn eerste zwangerschap heb ik ook nooit een zogenaamde mid-pregnancy-dip gehad (in het midden van je zwangerschap zou je een lagere bloeddruk dan normaal moeten hebben, maar niet iedereen heeft dit) en al snel (rond 20 weken) steeg de bloeddruk naar 140/90 mmHg bij elke controle. Hoger werd 'ie lange tijd niet en er werd regelmatig gekeken met zo'n stripje of er eiwitten in de urine zaten. Er zat nooit eiwit in de urine. En dus was er geen reden om me door te verwijzen naar de gyn (wilde ik zelf ook liever niet).
Natuurlijk hield ik vocht vast (zoals velen in de zwangerschap dat hebben) en helaas had ik daardoor aan twee kanten een carpaal tunnelsyndroom (wat ook bij een gewone zwangerschap kan horen), maar pas op het allerlaatste eind vd zwangerschap (1 dag voor de uitgerekende datum) werd ik naar het ziekenhuis gestuurd voor een CTG (omdat ik pijn in mijn bovenbuik had en de vk bij de controle thuis het hartje niet goed kon horen) en werd daar ineens een bloeddruk van 180/100 mmHg en een uurtje later 190/110 mmHg vastgesteld. Het CTG was prima, trouwens.
Daar werd weer mijn urine gecontroleerd en bloed geprikt (nierfunctie en leverfunctie, bloedstolling etc) en nu had ik ineens wel minimaal eiwit in de urine, mijn leverfuncties deugden van geen kant meer en mijn bloed stolde niet goed. Ik mocht blijven (mocht bed niet meer uit) en werd volgende dag ingeleid. Het liep uiteindelijk op een keizersnede uit, omdat het kind te groot bleek, de ontsluiting niet vorderde en mijn bloed steeds slechter ging stollen (en de gyn wilde nog wel iets kunnen en elke ingreep is risicovoller als je niet goed stolt, dat zul je wel begrijpen).
Het is allemaal prima gegaan. Twan woog 4310 gram en de placenta was ook lekker groot (850 gram) zonder infarcten. En ik ben blij, dat de vk niet onnodig paniekerig was en het pas zo laat echt slechter ging met die bloeddruk. Dat scheelde een hoop stress. En Twan kon lekker lang blijven zitten. Hij had er geen last van gehad. Maar bij iedereen loopt het anders. Ik hoop dat het bij jou allemaal goed gaat.