Hoihoi, wat rot dat je zoveel onzekerheid hebt momenteel! Ik hoop dat het allemaal toch loos alarm blijkt en dat je straks een mooi kindje-in-wording ziet op je volgende echo, maar ik denk dat je ook rekening moet houden met slecht nieuws.
Ik heb beide kanten ervaren (helaas), 2x een miskraam en een goede zwangerschap waarbij ik toch de eerste 17 weken regelmatig onwijs veel bloed verloor. Hiervoor ook bij de gynaecoloog gelopen in het ziekenhuis, met 18 weken ongeveer stopte het bloedverlies abrupt, er is nooit echt een reden voor gevonden verder. Mijn dochter is nu 2 jaar en 4 maanden, dus dat toont dan ook weer aan dat het ook prima goed kan komen.
Maar met de miskramen in het achterhoofd, kan het ook de andere kant op gaan natuurlijk en daar moet je echt wel rekening mee houden, om jezelf te behoeden voor een hardere emotionele klap. Bij mijn eerste zwangerschap testte ik op +- 4 weken, de test sloeg direct binnen 2 seconden positief uit, 48 uur later, toen het bloeden net was begonnen, nogmaals getest en daarna een afspraak gemaakt bij de vk. 5 dagen later kon ik terecht en zag hetzelfde als jij beschrijft hierboven, een vruchtzakje met "iets" erin maar niks duidelijk. Moest een week later terugkomen, vruchtzakje was sterk gegroeid maar het "iets" erin nog steeds onduidelijk en ik bleef bloed en stolsels verliezen. Nog een test gedaan om mezelf "gerust te stellen", niet wetende dat dat niks zou zeggen. Die was ook weer positief natuurlijk. Week later weer terug naar vk en hetzelfde als eerder, vruchtzak groeide wel maar dat wat erin zat, zat totaal geen vooruitgang in. Zo nog even voortgesleept, ik was ervan overtuigd dat ik positief moest blijven denken, dat het allemaal wel goed kwam, maar dat kwam het niet. 4 weken na de eerste echo had ik een andere vk en die gooide het gelijk bij het eerste echobeeld op een miskraam, slechte zwangerschap. Verschrikkelijk ontactisch en lomp gebracht in de bewoording die ze gaf. Maar ik bleef er nog steeds positief over denken, ondanks het vele bloedverlies en de uiteindelijke pijn die zich erbij voegde, 2 weken voordat de miskraam zich voltooide en ik denk, dat het juist door dat positief denken en hopen een hardere klap heeft gebracht dan wanneer ik er misschien rekening mee had gehouden dat het beide kanten op kon. Misschien klinkt het ook wel heel stom maarja dat is wat het is.
Stom genoeg heb ik de dag voordat ik uiteindelijk het vruchtje echt verloor, ook nog een test gedaan en die was ook direct positief, waarmee ik wil zeggen dat het altijd positief blijft nog, ik dacht zelfs tot enkele weken zelfs na een miskraam, maar dat wil niet zoveel zeggen jammer genoeg.
Ik hoop vooral dat je niet enkel vasthoudt op het negatieve stukje uit mijn tekst, maar ook het feit dat er ondanks veel en lang bloedverlies toch een gezond kindje is geboren en dat dit je kan laten zien dat het echt beide kanten gewoon opkan. Maak alleen niet dezelfde fout als ik, door je vast te klampen aan die ene zijde van hoop, want dat kan je echt veel verdriet doen als het dan toch mis blijkt te zijn en dat gun ik je niet, zoiets gun je niemand.