Bloedstolsels en kramp 6 weken zwanger

Afgelopen donderdag na 3 dagen lichtroze afscheiding ineens twee bloedstolsels en helderrood bloed gehad tijdens mijn toiletbezoek. Daarna ook weer gestopt. Al 3 weken af en aan kramp in middenonderbuik. Vk gelijk gebeld, dinsdag pas opnieuw contact en hopen dat ze dan een momentje kunnen vinden voor een echo. Ik word hier ondertussen gillend gek. Vriendjelief is van de oude stempel en wilde de zwangerschap tussen ons houden eerste 12 weken en nu ook de miskraam. Maar ik ben juist een open boek en wil het liefst het met de hele wereld delen het goede nieuws maar ook het slechte nieuws ?
 
wat naar maar weet j ezeker dat het een miskraam is?ik zou even de echo afwachten spannend hoopm dat het allemaal meevalt voor je.
 
Ik vind het lastig, het voelde vanaf begin af aan ook niet goed de zwangerschap. Maarja dit is mijn eerste keer en ik ben ook een doemdenker.. maar je leest wel veel dat als er kramp en stolsels bij komt kijken dat je er eigelijk wel vanuit kan gaan dat het een miskraam is..
 
ik begrijp je heel goed hoor en je leest er inderdaad heel veel over maar er zijn ook soms verhalen die goed aflopen, ik heb ook een miskraam gehad alleen nooit bloed gehad ze kwamen er pas achterc op de 1e echo leeg vruchtzakje was ook vreselijk om dat nieuws te krijgen. maar weet ook dat het mischien wel goed zit maar daar kun je alleen maar afwachten tot je de echo krijgt.
 
Bij mij betekende dat slecht nieuws. Ik wil je niet nog rotter laten voelen, maar bloedstolsels zijn over het algemeen geen goed nieuws in die fase van de zwangerschap. Dat zei mijn verloskundige destijds ook meteen toen ik erover belde. Over het wereldkundig maken van de (eventuele) miskraam is het heel simpel wat mij betreft: dit is iets wat jouw lijf overkomt, jij moet dit verwerken en je vriend kan jou niet opleggen hoe je dit (eventuele) verlies moet verwerken. Vertel het aan wie je het wil vertellen en dat heeft hij te accepteren.
Heel veel sterkte de komende dagen en hopelijk is het toch nog positief! Ik duim voor je.
 
Mijn man en ik zijn ook altijd heel erg verschillend hierin, hij zou het zelf willen verwerken als het mis zou gaan en ik juist niet. Wij hadden en hebben dan ook de regel dat een select gezelschap het al sneller weet (bijv. onze gezinnen en een van mijn beste vriendinnen) En wie het al eerder wist werd op het hart gedrukt dat mocht het alsnog mis gaan dat ze mijn man met rust zouden laten en niet verder aan hem zouden vragen hoe het is ed. Hier kan hij mee leven, en zo kunnen we allebei onze eigen manier hanteren. Hij geeft ook aan dat het vooral om mij gaat, omdat het mijn lijf is. Maar ik hou graag ook rekening met dat hij er anders in staat en anders werkt. Wel zou ik je op het hart willen drukken, maak het vooral niet moeilijker nog door meer rekening te houden met zijn gevoel dan dat van jou. Een compromis bestaat ook :)

Verder hoop ik natuurlijk alleen maar heel erg dat het alsnog mee valt voor je en de zwangerschap nog intact is! Heel veel sterkte en ik duim voor je!!


 
Ai, dat klinkt inderdaad niet zo goed, jammer! Hopelijk ben jij 1 van die mensen bij wie het toch nog goed zit, maar ik zou er inderdaad niet vanuit gaan...
Wat betreft het wel/niet delen met anderen: naast verschillende karakters is dit ook echt een man/vrouw verschil. Zoals hiervoor al gezegd is, het overkomt jouw lichaam en jij voelt van alles. Voor je vriend is dit anders en waarschijnlijk nog wat rationeler. Maar ik denk dat een middenweg wellicht kan helpen. Je hoeft het niet direct de hele wereld te vertellen of op Facebook te zetten, maar je kan wel afspreken dat je bijv 3 mensen uitkiest aan wie je het vertelt. Gewoon omdat jij dit nodig hebt!
Succes met deze rollercoaster en de verwerking. 
 
Dankjewel meiden ? ik heb even goed met mijn vriend gepraat en we zijn erover uit dat ik een vriendin kan vertellen erover. Ze is ook vanmiddag super lief gelijk langsgekomen en was heerlijk om sommige tips te kunnen krijgen van een vriendin die moeder is van twee kinderen.
 
Terug
Bovenaan