Bloedverlies en buikpijn, zorgen

[NatasNatas]

Goedemorgen,
Ik start dit topic, ook al weet ik dat er heel veel zijn die last hebben van een beetje bloedverlies in het begin van de zwangerschap. Meestal kan dit geen kwaad en zou ik ook gerust gesteld zijn, maar helaas komt er wat meer bij kijken en moet ik nu toch even mijn verhaal kwijt. Kijken of er meerdere mensen zijn die dit hebben meegemaakt of meemaken en gewoon even peilen hoe jullie er over denken? Hier komt mijn verhaal.

Afgelopen maandag (19 sept.) zag ik eind van de middag was bruin bloed in mijn inlegkruisje. Niet alarmerend veel, maar wel aanwezig. Bruin bloed is oud bloed, dus dat kan niet zoveel kwaad meestal, maar toch schrikken. Met afvegen heb ik steeds wat lichtroze bij het slijm vermengd. Nog steeds geen helderrood bloed te noemen en ook niet veel. Een echte bloeding heb ik dus niet gehad.
De dag daarvoor was ik de hele dag ontzettend misselijk. Door de zwangerschap dacht ik. Ook wat diarree 's middags, maar maandag was mijn stoelgang weer redelijk normaal. Maar nu het probleem... Na dat bruine bloedverlies kreeg ik ontzettend veel buikpijn aan mijn linkerkant, onderin. Dat werd steeds erger en na gebeld te hebben met de verloskundige en aardig gerustgesteld te zijn werd het alleen maar erger dus belde ik opnieuw. Ik kreeg het ook op die plek in mijn rug en de pijn straalde door naar mijn been. De verloskundige maakte zich toen toch wat zorgen en stuurde mij naar het ziekenhuis. Ik was er al helemaal van overtuigd dat het een miskraam zou worden, of misschien nu een bbz...

In het ziekenhuis een bloedtest, urinetest en echo gehad. Op de echo kon de gyn (nog) geen zwangerschap vinden, maar uit de bloedwaarden en urine kwam wel degelijk een zwangerschap. Ik zou vandaag naar schatting 5+5 zijn. Dus maandag was ik 5+3. Nu kunnen er 3 dingen aan de hand zijn.
1. ik heb een miskraam gehad, of het wordt een miskraam
2. het is/wordt een bbz (want die pijn?!)
3. het was nog te vroeg in de zwangerschap om iets op de echo te kunnen zien, maar het vruchtje kan alsnog goed in de baarmoeder gaan groeien.

Ik was dus overtuigd van een miskraam, maar krijg nu langzaamaan toch weer hoop dat het goed mag gaan, omdat ik nog steeds geen echt helderrood bloedverlies heb gehad. De pijn is er nog steeds, wel afgezak gelukkig, maar in het ziekenhuis kwam uit de urinetest ook dat ik een urineweginfectie heb. Daar heb ik antibiotica voor gekregen en die infectie zou ook de pijn kunnen verklaren.

Mijn vraag is dus vooral... Wie herkent deze symptomen en voortgang van de zwangerschap? Is mijn hoop nog terecht of is de klap straks alleen maar harder? Ik probeer tevergeefs in te schatten hoe groot de kans nog op een gezonde zwangerschap is... Ik maak me gewoon veel zorgen en vind het fijn om de mening en ervaringen van anderen te horen.. Bedankt alvast. En hopelijk mogen alle zwangerschappen voorspoedig verlopen

 

[Essil]

Misschien eerst even afwachten of die antibiotica helpt, voor je overhaaste conclusies trekt.
Maar als dat niet helpt, zou het best kunnen dat je eigen vermoeden klopt helaas. Maar ik ben geen deskundige.

 

[ElsieJoy]

Oef, vervelend zeg! Hebben ze afspraken gemaakt om het hcg te blijven prikken? Toen ik een bbz had (in eerste instantie alleen verdenking) hebben ze dat meerdere keren geprikt om aan de hand daarvan te bepalen of de zwangerschap nog groeide of niet. Uiteindelijk hebben ze pas na een paar weken een klompje gezien in de eileider, nadat het uit het herhaaldelijk bloedprikken al wel erg onwaarschijnlijk was dat het een goede zwangerschap was (stijgende, toen dalende, en toch weer stijgende hcg waardes). Ik weet wel dat ik toen ook best vaak nog weer opnieuw hoop heb gehad, ook al waren de signalen niet goed en achteraf gezien misschien ook wat naïef van mezelf. Maar tegelijkertijd wil je natuurlijk heel graag gewoon een kindje gaan krijgen en al helemaal geen buitenbaarmoederlijke zwangerschap, dus dat je hoopt dat je een bbz bespaard blijft en je toch een goede zwangerschap hebt lijkt mij volkomen logisch - zelfs een 'normale miskraam' kan dan ineens positief lijken... Ik vrees wel voor je dat de kans klein is dat het toch goed zit, want met 5+3 kunnen ze meestal echt wel iets zien op een echo, bij mijn oudste destijds zelfs al een kloppend hartje (vroege echo want was na die bbz - met verhoogd risico op herhaling). Hierbij neem ik wel aan dat je een inwendige echo hebt gehad, uitwendig kan het sowieso wat langer duren voordat een zwangerschap goed zichtbaar is. 
Natuurlijk kan het dat je maandag toch wat minder ver was dan gedacht, maar daarvoor zou ik zelf even nagaan wanneer je voor het eerst positief getest hebt. Naar alle waarschijnlijkheid was je op dat moment tenminste 3 weken zwanger. Heb je met 4 weken of later getest, dan zou het dus kunnen dat je tot ongeveer een week minder ver was en het inderdaad klopt dat er niet zoveel te zien was, maar had je al voor NOD of met een korte luteale fase positief getest, dan is de kans dat het alsnog goed zit wel echt wat kleiner. 

Heel veel sterkte met alle onzekerheid de komende tijd! 

 

[Gebruiker10405875]

Ik weet wel een aantal mensen uit mijn omgeving die ook wel bloedverlies hadden met de zwangerschap. En waar het later nog goed kwam. Alleen zou je volgens mij met 5+5 al wel een kleine holte moeten kunnen zien in de baarmoeder, een embryo is misschien nog teveel gevraagd maar wel zo een zwart bolletje... 
Ik hoop voor je dat het goed komt. Sterkte!

 

[NatasNatas]

Bedankt voor jullie reacties. De antibiotica voor de infectie sloeg wel aan (denk ik, want de pijn verdween), ik neem zo de laatste pil in daarvan. Het is nog steeds onzeker en ik ben vandaag weer bloednerveus. Donderdag moest ik terug komen voor bloedprikken, dit wordt nu idd in de gaten gehouden ivm de waardes. Die bleken goed verdubbeld, maar met weer een inwendige echo was er nog altijd geen zwangerschap te zien in of buiten de baarmoeder. Nog steeds is het mogelijk dat het nog te vroeg was daarvoor (dat ik inderdaad minder ver ben dan geschat), maar de kans wordt wel steeds kleiner... Ik was toen ongeveer 6 weken. Wel zag ze wat vocht in de baarmoeder en buiten de baarmoeder iets van 2cm waarvan ze niet wist wat het was. Alles bij elkaar opgeteld was er dus 1 positief punt (de waardes) en meerdere negatieve punten (vocht in de baarmoeder, iets anders buiten de baarmoeder, nog niets te zien op de echo). Wel blijft het raar dat de pijn links dus weggegaan is, ik nog steeds geen echt bloedverlies heb gehad (alleen zo nu en dan een beetje oud bloed) en vooral dat de pijn links zat, maar ze juist dat "iets" wat buiten de baarmoeder werd gezien rechts zit. Nou ja, op dit moment blijft het gissen, ik moet het onderzoek van deze ochtend maar weer afwachten. Maar mijn gevoel zegt ook dat het niet goed komt. Inderdaad, hopelijk dat een "gewone" miskraam en geen bbz... Toch blijf ik duimen en hopen dat het met een heel groot wonder tóch goed blijkt te zitten vandaag. In ieder geval moet er vandaag toch echt wel iets te zien zijn op de echo. Ik ben deze laatste dag redelijk doorgekomen door afleiding, we mogen al genieten van een gezonde dochter, dus dat scheelt enorm. Maar desondanks ben ik nu dus wel weer bloednerveus.