Hallo,
Afgelopen maandag net voordat ik naar de verloskundige moest voor een afspraak, ging ik naar de wc om te plassen en tijdens het afvegen zat er een veeg bloed op het papier. Ik schrok en was blij dat ik al naar de verloskundige zou gaan. OOk ik weet dat dat bloed niets hoeft te betekenen, maar gevoelsmatig schrik je je te pletter. De verloskundige vroeg of ik gevreeen had van te voren en dat was niet het geval. Ze controleerde de harttonen. Die waren gelukkig duidelijk te horen. PFFFFFFFF tevens gaf ik aan dat ik soms erg last heb van mijn buik, hij is soms erg hard en voelt vervelend aan net of ie uitelkaar springt. Ze vroeg toen waar ik ook alweer werkzaam was (op een Kinderdagverblijf) en keek toen al moeilijk toen ik zei waar ik werkte. Ze gaf aan dat ik rustiger aan moet gaan doen en dat als ik nu weer bloed zou verliezen ik haar zou moeten bellen. DUS... afwachten geblazen (ook nog een urinetest gedaan om een blaasontsteking uit te sluiten. Diezelfde dag verloor ik nog een beetje bloed (helder, maar een beetje). Teruggebeld naar de VK, zij zei , dat als het nu echt zou gaan druppelen dat ik haar maar weer moest bellen, ik mocht in ieder geval de dag erna niet gaan werken. NU zit ik al een hele week thuis en vindt het zelf helemaal niet erg. Ondanks mijn schrik, besef ik nu dat mijn lichaam misschien aan heeft gegeven dat ik eens flink op de rem moet. Gisterenavond nog een keer een mini puntje bloed verloren, maar weer bij het afvegen, misschien een adertje gesprongen. Ik hoor van meerdere ex-zwangeren dat ze bloed hadden verloren en dat er niet aan de hand was. Ik probeer me daarmee gerust te stellen zodat ik niet in de angst ga zitten want dat ik ook niet goed, en probeer mijn grenzen lager te leggen en beter op mezelf en de baby te letten. WIe herkent dit???????????????????????
Grtz Anke2
Afgelopen maandag net voordat ik naar de verloskundige moest voor een afspraak, ging ik naar de wc om te plassen en tijdens het afvegen zat er een veeg bloed op het papier. Ik schrok en was blij dat ik al naar de verloskundige zou gaan. OOk ik weet dat dat bloed niets hoeft te betekenen, maar gevoelsmatig schrik je je te pletter. De verloskundige vroeg of ik gevreeen had van te voren en dat was niet het geval. Ze controleerde de harttonen. Die waren gelukkig duidelijk te horen. PFFFFFFFF tevens gaf ik aan dat ik soms erg last heb van mijn buik, hij is soms erg hard en voelt vervelend aan net of ie uitelkaar springt. Ze vroeg toen waar ik ook alweer werkzaam was (op een Kinderdagverblijf) en keek toen al moeilijk toen ik zei waar ik werkte. Ze gaf aan dat ik rustiger aan moet gaan doen en dat als ik nu weer bloed zou verliezen ik haar zou moeten bellen. DUS... afwachten geblazen (ook nog een urinetest gedaan om een blaasontsteking uit te sluiten. Diezelfde dag verloor ik nog een beetje bloed (helder, maar een beetje). Teruggebeld naar de VK, zij zei , dat als het nu echt zou gaan druppelen dat ik haar maar weer moest bellen, ik mocht in ieder geval de dag erna niet gaan werken. NU zit ik al een hele week thuis en vindt het zelf helemaal niet erg. Ondanks mijn schrik, besef ik nu dat mijn lichaam misschien aan heeft gegeven dat ik eens flink op de rem moet. Gisterenavond nog een keer een mini puntje bloed verloren, maar weer bij het afvegen, misschien een adertje gesprongen. Ik hoor van meerdere ex-zwangeren dat ze bloed hadden verloren en dat er niet aan de hand was. Ik probeer me daarmee gerust te stellen zodat ik niet in de angst ga zitten want dat ik ook niet goed, en probeer mijn grenzen lager te leggen en beter op mezelf en de baby te letten. WIe herkent dit???????????????????????
Grtz Anke2