Boehoehoehihihahasniksnik

[ANONYMOUS_USERNAME]

Ik ga even mijn hart luchten, het is een luxe-probleem hoor, maar het helpt mij om het even te zeggen.

Hebben jullie dat nou ook? Grote huilbuien, sjagrijnig, en dan weer niets aan de hand? Ik voel me echt bijna depressief (en nee, dat is niet hetzelfde als even niet zo lekker, dat weet ik best). Mijn man is extra vaak weg, dat komt toevallig zo uit, maar ik baal enorm: heb ik extra aandacht nodig, kan ik minder in het huishouden (echt waar, mag niet van de fysio), ben ik supermoe en misselijk, is-ie er niet. Misschien is het erger omdat ik na drie miskramen pas geloof dat het goed gaat als het kind op kamers gaat ofzo, geen idee, maar ik voel me echt zo naar af en toe! Niet altijd hoor, maar mijn algemene stemming is gewoon: laat mij maar in bed. Schijnt over te gaan, daar hoop ik dan maar op!

Even voor de goede orde: het hartje klopt en gezien de zwangerschapsverschijnselen zit het met de hormonen wel goed, maar toch.

Groetjes,

Zeeuws Meisje

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hey,

Ik snap precies wat je bedoelt. Ik heb een zoontje van 17 mnd die af en toe heel stout is en ik moet dan echt opletten dat ik niet uit m ´n slof schiet. Ik wijt het maar aan de horrormonen, hahaha. Vervelend dat je man/vriend niet thuis is. Dan voel je je extra ellendig. Wel heel fijn dat je zwangerschap nu eindelijk goed gaat en hopelijk blijft gaan.

groetjes,
Nelly.

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi Zeeuws Meisje,

Zeer herkenbaar!!!! Gisteren op mijn werk ging iets niet volgens plan en daar kwamen de tranen...... Echt vreselijk, ik kon niet meer stoppen. Thuis heb ik een ventje rondlopen van ruim 2 jaar en soms ben ik daar behoorlijk kortaf tegen. Voel ik mij ook gelijk weer schuldig. Voor mijn vriend ben ik ook niet altijd even gezellig. Ik ga 's avonds echt vroeg naar bed want ik val dan  echt om...
Maar het is allemaal voor een goed doel!

Groetjes, Cindy