Bonken

<p>Dag lieve mama’s,</p><p>Mijn zoontje van 15 maanden bonkt zichzelf overdag en savonds/snachts in slaap sinds 7 maand. Nu doet hij sinds een weekje ook ineens bonken als hij wakker is. Tegen de kastjes, de deuren zelfs op de grond.. & als hij boos is en iets niet mag doet hij zichzelf slaan. Mij probeert hij ook regelmatig te slaan als het hem niet zint... Meer kindjes met dit probleem?</p><p>liefs!</p>
 
Bonken deed onze zoon ook voor heen om in slaap tw vallen. Ik heb begrepen om zich zelf rustig te maken... ooit gelezen. Slaan doet hij niet maar wel dingen wegduwen als het hem niet zint. Hoort een beetje bij de leeftijd denk ik. 
 
Klinkt misschien heel gek, maar heeft hij last van zijn oren? Mijn broer had looporen en buisjes. Volgens de arts was het voor hem alsof er de hele dag een hamer in zijn hoofd bonkte tegen de tijd dat hij weer buisjes moest of zijn oren begonnen te lopen. Hij werd dan altijd enorm druk, maar ik kan ze voorstellen dat kinderen op zulke momenten met hun hoofd gaan bonken vanwege de pijn
 
Hoiii, jaa klopt hij heeft buisjes en zijn neusamamdelen zijn in december verwijderd. Wel zit hij de hele tijd aan 1 oor te trekken maar voor 1,5 week geleden zijn z'n oortjes nog gecontroleerd. Maar wie weet nu idd wel een oorontsteking te pakken. Heb vanmiddag een afspraak staan bij de dokter dus ben benieuwd.. 
 
Ons zoontje is nu 17 maanden en bonkt zichzelf ook in slaap (zittend tegen de bedrand). Ligt al 4 maanden in een campingbedje, omdat wij er amper door sliepen. Van de week naar de huisarts geweest. Oortjes zijn steeds goed. Huisarts gaf aan dat hij het waarschijnlijk doet om rustig te worden (prikkels te verwerken) en dst het verder geen kwaad kan. Uiteindelijk gaat het over als ze groter zijn. Vermoeiend is het wel, met het nachtelijk gebonk ;)
 
Hoi. Ons meisje (nu 16 mnd) heeft dit een week of 6 ook gedaan toen ze zo'n 13 maanden oud was. Alleen overdag, niet bij het naar slapen gaan. Als ze gefrustreerd of boos was zocht ze een tafelpoot of muur op en dan bonkte ze daar met haar hoofd een paar keer tegen aan. Heel verdrietig om te zien, maar wij hebben het geprobeerd te negeren en haar alleen aandacht en troost te geven als ze echt verdriet of pijn had. Na die paar weken hield het plots weer op. Ik begreep dat het een fase is dat ze hun frustratie nog niet kunnen uiten en dus zo om aandacht gaan vragen of doorhebben dat ze wanneer ze pijn hebben door vallen getroost worden en dus een pijnmoment simuleren. Hopelijk gaat het gauw weer voorbij bij jullie.
 
Terug
Bovenaan