A
Anoniem
Guest
Hoi Meiden,
Eigenlijk weet ik niet wat ik ben! Even van me afschrijven hoor. Dit is mijn derde zwangerschap en bij alle drie ben ik tot het einde toe heel erg misselijk. Bij de tweede zwangerschap was het zo erg dat ik met 10 weken al volledig in de ziektewet belandde.
Nu is dat niet het enige, verder gaat zwanger zijn bij mij ook niet echt soepel. Bij de eerste kreeg ik met 28 weken weeen en begon er ontsluiting te komen, hierdoor heb ik 6 weken volledig op bed moeten liggen.
Bij de tweede werd er vanaf week 20 gesproken over groeiachterstanden en soms werd ik na een controle (ik moest vanaf week 16 al elke twee weken op controle komen omdat het allemaal niet zo lekker ging) met spoed naar het ziekenhuis voor een ctg, echo etc omdat ze dan echt heel ontevreden waren over de groei. Uiteindelijk is het meegevallen gelukkig.
Deze zwangerschap ben ik vanaf de test gaan rusten tussen de middag en 's avonds om 20.30 uur naar bed, alles prive aan de kant geschoven om het maar zo lang mogelijk vol te houden. Helaas ging het na 20 weken steeds slechter, de misselijkheid nam enorm toe en ik kreeg erge bekkenklachten. Uiteindelijk mocht ik met 26 weken niet meer werken omdat het kindje ook niet goed groeide.
Met 20 weken liep het kindje op schema, met 28 weken een week achter en met 33 weken lijkt het 3 weken achter te lopen (maandag krijg ik een echte uitgebreide groeiecho). Verder heb ik al 5 weken hele erg voorweeen (soms om de 2 a 3 minuten) en slaap ik bijna niet meer.
Maar goed, waarom ik me nu precies zo voel......ik hoor helemaal niks van mijn collega's. Deze week (en volgende week) zijn er wat afscheidsrecepties en daar ben ik dus bij. Er wordt niet aan me gevraagd hoe het gaat, er wordt vanuit hunzelf nauwelijks tegen me gesproken en als ik zelf vertel hoe het gaat krijg ik alleen maar te horen: "je wilde het zelf nog een keer, je had het kunnen verwachten, je was er toch zelf bij" Als ik over de groei vertel halen ze hun schouders gewoon op!
Natuurlijk heb ik er rekening mee gehouden dat ik weer ziek zou worden, maar daar heb ik voor zover mogelijk alles aan gedaan om het zolang mogelijk vol te houden. En natuurlijk heb ik zelf voor een zwangerschap gekozen, maar ik kies er toch niet voor om zoveel voorweeen te hebben of laat staan voor spanningen rondom de groei!
Ik had al niet veel van mijn collega's verwacht, dat had ik de vorige zwangerschap al gemerkt, maar dat ze nu zo zouden doen dat raakt me echt.
Ik snap best dat het voor hen heel vervelend is dat ik nu niet kan werken, maar ik kan er ook niks aan doen dat mijn werkgever geen vervanging regelt (er is nu al iemand met verlof, er is iemand overspannen en de vakanties zijn volop in gang). Op andere afdelingen wordt altijd vervanging geregeld behalve bij ons.
Zo, sorry voor mijn geklaag.
Syl
33+2
Eigenlijk weet ik niet wat ik ben! Even van me afschrijven hoor. Dit is mijn derde zwangerschap en bij alle drie ben ik tot het einde toe heel erg misselijk. Bij de tweede zwangerschap was het zo erg dat ik met 10 weken al volledig in de ziektewet belandde.
Nu is dat niet het enige, verder gaat zwanger zijn bij mij ook niet echt soepel. Bij de eerste kreeg ik met 28 weken weeen en begon er ontsluiting te komen, hierdoor heb ik 6 weken volledig op bed moeten liggen.
Bij de tweede werd er vanaf week 20 gesproken over groeiachterstanden en soms werd ik na een controle (ik moest vanaf week 16 al elke twee weken op controle komen omdat het allemaal niet zo lekker ging) met spoed naar het ziekenhuis voor een ctg, echo etc omdat ze dan echt heel ontevreden waren over de groei. Uiteindelijk is het meegevallen gelukkig.
Deze zwangerschap ben ik vanaf de test gaan rusten tussen de middag en 's avonds om 20.30 uur naar bed, alles prive aan de kant geschoven om het maar zo lang mogelijk vol te houden. Helaas ging het na 20 weken steeds slechter, de misselijkheid nam enorm toe en ik kreeg erge bekkenklachten. Uiteindelijk mocht ik met 26 weken niet meer werken omdat het kindje ook niet goed groeide.
Met 20 weken liep het kindje op schema, met 28 weken een week achter en met 33 weken lijkt het 3 weken achter te lopen (maandag krijg ik een echte uitgebreide groeiecho). Verder heb ik al 5 weken hele erg voorweeen (soms om de 2 a 3 minuten) en slaap ik bijna niet meer.
Maar goed, waarom ik me nu precies zo voel......ik hoor helemaal niks van mijn collega's. Deze week (en volgende week) zijn er wat afscheidsrecepties en daar ben ik dus bij. Er wordt niet aan me gevraagd hoe het gaat, er wordt vanuit hunzelf nauwelijks tegen me gesproken en als ik zelf vertel hoe het gaat krijg ik alleen maar te horen: "je wilde het zelf nog een keer, je had het kunnen verwachten, je was er toch zelf bij" Als ik over de groei vertel halen ze hun schouders gewoon op!
Natuurlijk heb ik er rekening mee gehouden dat ik weer ziek zou worden, maar daar heb ik voor zover mogelijk alles aan gedaan om het zolang mogelijk vol te houden. En natuurlijk heb ik zelf voor een zwangerschap gekozen, maar ik kies er toch niet voor om zoveel voorweeen te hebben of laat staan voor spanningen rondom de groei!
Ik had al niet veel van mijn collega's verwacht, dat had ik de vorige zwangerschap al gemerkt, maar dat ze nu zo zouden doen dat raakt me echt.
Ik snap best dat het voor hen heel vervelend is dat ik nu niet kan werken, maar ik kan er ook niks aan doen dat mijn werkgever geen vervanging regelt (er is nu al iemand met verlof, er is iemand overspannen en de vakanties zijn volop in gang). Op andere afdelingen wordt altijd vervanging geregeld behalve bij ons.
Zo, sorry voor mijn geklaag.
Syl
33+2