Ik moet nog even wat kwijt....Na de geboorte is Thomas gelijk bij me gelegd en heeft hij aan de borst "gedronken". Maandag heeft hij de verdere dag niet meer gedronken in het ziekenhuis en ook thuis was hij na enige poging te vermoeid om te drinken. Dinsdag ochtend... na een aantal keer aanleggen nog geen intentie om te gaan drinken.
Daarom zijn we met de kraamzorg gaan voeden met een spuiten terwijl je vinger in zijn mondje zat om het effect van borstvoeding te evenaren. Dit nam hij wel maar de fles nam hij niet en ook de borstvoeding wilde niet lukken.
Dinsdagmiddag gaan kolven met minimaal resultaat. Dit zo een week volgenhouden met aanleggen, kolven, bijvoeden en elke variant die je maar kan bedenken. Vooral toen de lactatiekundige besloot dat ik om de 2 uur moest gaan kolven werd het belastend. We moesten de wekker zetten en een lijstje maken zodat de voedingen en het kolven niet in de war kwamen
. Na een week val tobben besloten de kolf, borstvoedingsthee, ananassap enz. aan de wilgen te hangen. Ik trok het fysiek niet meer en dat kwam niet echt ten goede van mijn emotionele flexibiliteit. Ik kon alleen nog maar huilen en niet genieten van de kleine. Wilde dit toch nog even kwijt, borstvoeding is het mooiste wat je kan geven maar niet ten koste van alles. Het zou fijn zijn als hier vooraf ook aandacht aan geschonken wordt want het heeft op mij een behoorlijke impact gehad. Vind het nog lastig om te zien dat hij gaat "zoeken" naar de borst als hij op schoot ligt. En nog erger als dit gebeurd terwijl hij bij iemand anders op schoot ligt. Ik weet dat het een relfex is maar dan komen de tranen alweer.
Daarom zijn we met de kraamzorg gaan voeden met een spuiten terwijl je vinger in zijn mondje zat om het effect van borstvoeding te evenaren. Dit nam hij wel maar de fles nam hij niet en ook de borstvoeding wilde niet lukken.
Dinsdagmiddag gaan kolven met minimaal resultaat. Dit zo een week volgenhouden met aanleggen, kolven, bijvoeden en elke variant die je maar kan bedenken. Vooral toen de lactatiekundige besloot dat ik om de 2 uur moest gaan kolven werd het belastend. We moesten de wekker zetten en een lijstje maken zodat de voedingen en het kolven niet in de war kwamen
. Na een week val tobben besloten de kolf, borstvoedingsthee, ananassap enz. aan de wilgen te hangen. Ik trok het fysiek niet meer en dat kwam niet echt ten goede van mijn emotionele flexibiliteit. Ik kon alleen nog maar huilen en niet genieten van de kleine. Wilde dit toch nog even kwijt, borstvoeding is het mooiste wat je kan geven maar niet ten koste van alles. Het zou fijn zijn als hier vooraf ook aandacht aan geschonken wordt want het heeft op mij een behoorlijke impact gehad. Vind het nog lastig om te zien dat hij gaat "zoeken" naar de borst als hij op schoot ligt. En nog erger als dit gebeurd terwijl hij bij iemand anders op schoot ligt. Ik weet dat het een relfex is maar dan komen de tranen alweer.