@bosbesje

A

Anoniem

Guest
Hai lieverd,

Ik weet niet of je me nog 'herkent' maar ik vroeg me af hoe het met je gaat. Zie op het nod-lijstje dat je inmiddels alweer in ronde 32 bent aangekomen??

Hoe gaat het met je vriend/man? Zit er al vooruitgang in? Ik blijf voor jullie duimen, ook al kijk ik niet zo vaak meer hier op het forum.

Wens je het allerbeste en hopelijk gaat jullie grootste wens gauw in vervulling, ik gun het je zo!!

Liefs Lynn.
 
Hey meis!

Tuurlijk ken ik je nog! Weet nog goed toen je op het zwanger worden forum zat.
Hoe is het met jou en je kids? :) worden zeker al erg groot.

Wat lief! Een berichtje voor mij :)
Ja ronde 32 alweer.. Ben de laatste tijd alleen maar janken. Ik heb me zo sterk gehouden, maar kan het gewoon niet meer volhouden, bah... Gisteravond een dikke vette reep chocolade naar binnen gewerkt haha.
Nog steeds wachten, wachten, wachten. Ze hebben afgelopen tijd met een bloedonderzoek bij mijn vriend ontdekt dat het testosteron gehalte, ondanks de injecties, een flink stuk gedaald is... Dus dat is misschien de reden dat mijn vriend nog geen zaadcellen aanmaakt. Dus nu zijn de hormonen dubbel opgehoogd. We hoeven pas weer in mei terug naar de hormoonspecialist. Want het heeft natuurlijk weer 3 maanden nodig voordat zaadcellen aangemaakt zijn. Pff ben het wachten zo beu meis...
Er zijn zoveel mensen die het weten van ons, en met ons meeleven... Maar het vult die groote leegte gewoon niet.
En wat het vooral heel erg moeilijk maakt, heb in één maand tijd te horen gekregen dat mijn oudere broer voor de eerste keer vader wordt, en twee collega's in verwachting zijn... Allebei tegelijk uitgerekend, en alle gesprekken gaan natuurlijk daarover op het werk. Allemaal leuk voor hun... Maar begin nu een beetje egoistisch te worden, vind het voor ons nu ook wel tijd worden.

Haha zit hier te klagen... Sorry daarvoor!
Maar leuk en super lief van je dat je een berichtje voor me geschreven hebt!
Ik heb je toen ook helemaal gevolgd op het decemberforum :)

Heel veel liefs,
Laura
 
Hai Laura,

Oh wat jammer zeg. Dit was nit het bericht waar ik op had gehoopt.....(jijzelf natuurlijk ook niet) Wat rot dat je vriend zijn testosteron is gedaald, had zo gehoopt dat dat door de injectie goed was verbeterd. Dat was toch ook even het geval?

Ik snap je echt heel goed hoor!! Jullie zijn ook aan de beurt en het is allemaal helemaal geweldig voor een ander maar wat je zegt, het vult die leegte niet voor jullie en geloof me....je bent niet egoistisch om dat zo te voelen of te denken of zelfs uit te spreken. Dat is heel normaal omdat je zelf ook graag een wondertje wilt. Hoe stom het ook klinkt: hou vol schat want jullie tijd komt echt wel, dat weet ik zeker. Heb je nu niets aan maar jullie vechten voor het mooiste 'doel' in je leven!!

Ik gun het jullie zo!! Tsja....dat wachten, daar word je helemaal geschift van. Hoppa, weer 3 maanden terwijl je gevoel zegt : "beter vandaag als morgen". Maar jou vriend zijn verleden telt gewoon dubbel zo zwaar en daar kun je helaas niets aan doen.

Tranen laten lopen en vooral je gevoelens niet opkroppen. Ik weet nog goed toen wij het medische cirquit in gingen dat werkelijk iedereen om ons heen in verwachting raakte en daar ook (logischerwijs) heel de dag over wou praten, zo ook mijn broer. Ik was blij voor hun maar wat deed dat zeer aan mijn hart. Heb ook heel wat afgejankt. Nou, was onze situatie totaal anders anders als die van jullie maar het lijkt soms wel alsof het je niet gegund word maar niets is minder waar meid.

Met de twins gaat het heel goed. Groeien goed!! En doen het echt prima. Dean krijgt wel kinderfysio en met hem moeten we in April naar het Sofia kinderziekenhuis (geen ernstige dingen) en Jack is echt een boeffie. Hij loopt straks overal vooraan. Ik ben inmiddels weer aan het werk en dat is ook wel weer lekker, ook al mis ik ze dan enorm! Ze zijn a.s. zaterdag alweer 4 maanden.

Ik zie trouwens dat de meeste dames van 'mijn' tijd inmiddels niet meer hier schrijven (zwanger of anders) maar jou verhaal is altijd in mijn hoofd blijven zitten.

Ik wens je het aller, aller beste en houd hoop, ondanksdat dat soms heel moeilijk is. Ik houd je zo nu en dan in de gaten.

Liefs en een hele dikke knuffel Lynn.
 
Hey!

Ja we moeten maar gewoon door. Het blijft gewoon erg moeilijk, en niemand die kan vertellen hoe je er het beste mee om kunt gaan, wat ook logisch is... Ik probeer gewoon met zoveel mogelijk mensen te praten, dat helpt dan nog een klein beetje.
Ik hoop echt dat de testosteron nu zijn werk een beetje begint te doen weer. Ik merk het qua gedrag en lichamelijk wel aan mijn vriend.
We hadden het laastst in het ziekenhuis er nog over. Als ze geen hoop hadden, waren ze nooit met deze behandeling begonnen, want het kost natuurlijk belachelijk veel geld (gelukkig wordt het vergoed). Dus we houden dat maar in ons achterhoofd.

Tuurlijk, jou situatie was anders, maar dat maakt het gevoel naar een kleine er niet minder op...

Ja inderdaad, echt niemand die er in die tijd op het forum zat, is allemaal zwanger, of praat niet meer mee. Wel jammer, maarja, ik zit ook alweer anderhalf jaar op het forum.

4 maanden alweer! Wat gaat het toch hard. Helemaal leuk :) vind je het niet zwaar met 2 kids? want je bent ineens van niks, naar 2 gegaan :p denk dat het ook wel went?

Heeeel veel liefs,
Laura
 
Niet helemaal hoor, ik ben er nog en zit in ronde 25.
Ik praat wel weinig mee, omdat ik het ook een beetje beu ben om alle zwangerschapsverhalen te lezen.

Na de hernia van mijn man vorig jaar hadden we een herstelperiode nodig van alle medicijnen die hij had gehad. Toen nog even zelf geprobeerd en in november 1 ronde iui met hormonen gehad. Daarna kwam ik in een burn-out terecht waar ik nog dagelijks mee aan t vechten ben. In februari wilden we toch weer een IUI met hormonen proberen, maar kreeg mijn man koorts. Hoppa ook drie maanden wachten.

Ik heb gevraagd of ik dan de geplande kijkoperatie later dit jaar alvast zou mogen doen, en daar is toestemming voor gegeven. Alleen zie ik er zelf zo enorm tegenop, omdat ik nauwelijks energie heb en erg labiel ben. Dus ik hoop dat ik deze of volgende maand iets stabieler ben en toch die K.O. kan doen.

Intussen wel weer het alternatieve circuit ingedoken en bezig mijn eigen energiebalsn in orde te krijgen. Spontaan had ik een cyclus van 27 dagen ipv de 22/23 de afgelopen maanden. Dat zie ik als een goed teken.

Nou ja, zo rommelen we maar wat aan. En hopen op betere tijden. Gelukkig geeft mijn dochtertje mij wel afleiding. Maar oh Bosbesje, wat herken ik het verdriet en de leegte (zeker toen we bij de eerste ook al zo lang bezig waren) en de jaloezie als anderen weer zwanger blijken. Maar blijf hoop houden meis.

En Lynn: leuk om te lezen dat het goed gaat. Fijn dat je je werk weer leuk vind. Dat is maar afwachten. Je zult je handen vol hebben met twee.
Mar wel heerlijk hoor 2 kids, dan hebben ze later ook wat aan elkaar. Ons meiske is soms best wel eenzaam, heeft ook geen neefjes of nichtjes helaas.

Sterkte met Dean,hopelijk slaat de fysio aan.

Gr. Wenser
 
Lieve Wenser,

Goh meid, wat een hetige periode zeg!! Vind het erg naar om te lezen dat je in een burn-out terecht bent gekomen.....hoop dat je je gauw beter voelt. Dat je cyclus spontaan 27 dagen is, is natuurlijk wel positief maar ja.....de rest moet ook snel positiever worden.

Hoop dat de K.O. zal helpen want ik gun jullie absoluut een 2e wondertje. Jeetje, wat duurt het allemaal lang hè, als de wens zo groot is. Geniet van je dochtertje en ik hoop van jou ook spoedig positief nieuws te lezen.

Hou je taai en sterkte lieverd. Liefs
 
Het Wenser,

Sterkte met een burn-out. Hier heb ik zelf een hele nare tijd mee gehad, waarna ik zeer ernstig depressief werd. En zoveel meds heb gehad dat ik een aantal jaren niet mocht zwanger worden. Let alsjeblieft goed op jezelf en blijf vooral in jezelf geloven.

Ondanks dat ik niet veel op t forum meer schijf lees ik jullie beider verhalen altijd met de hoop dat het nu toch een keertje is gelukt.

Wij blijven stoeien en hopen dat het toch een keertje lukt.

?????? voor jullie positiviteit!
 
Dank jullie wel! Lief jullie reacties.

Zo Fokan, dat is heftig, nog een depressie erna. Ik hoop dat dat me bespaard blijft. Tot nu toe zonder medicijnen, maar wel in het alternatieve circuit. Maar t is loodzwaar.

Hoe is het nu met jou dan?
gr.
Wenser
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan