Botte opmerkingen

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi Meiden,

Vorige week ben ik gecuretteerd precies om deze tijd en ik moet zeggen vandaag doet het me veel. Ik ben vandaag ook voor het eerst weer begonnen met werken. Het was een zware dag en ik zag er best tegen op om mijn collega's en andere werknemers onder ogen te komen.

Het viel me zwaar, opzich het werk niet zo die afleiding was wel weer fijn maar die botte opmerking. Jullie kennen ze wel: ach je bent nog zo jong, uithuilen en opnieuw beginnen en dan deze: had je het maar eerder moeten vertellen; god straft meteen, of deze; volgende keer doe je het gewoon in een keer goed.

Nou ja zeg dit kon ik echt niet gebruiken en misschien ben je nu ook wel gevoeliger ik weet het niet. Maar toen ik thuis was moest ik echt even flink uithuilen. K*Tdag!!!!!

 
Oh meis wat balen voor je dat het zo moest. Ik denk dat het wel natuurlijk is dat je heel gevoelig bent en het is ook wel heel spannend om weer naar je werk te gaan.
Ik heb ook die opmerkingen gehad, en ben er tegenin gegaan. Ik heb vaak gewoon gezegd: "Dit is een van de ergste dingen die je als vrouw kunt meemaken en niemand weet hoe het voelt tenzij je het zelf hebt meegemaakt". Ik ga de confrontatie aan, maar daar moet je wel het type voor zijn, denk ik. Ik merk dat ik heel strijdlustig word van het 'taboe' dat om miskramen heen hangt. Want veel mensen hebben het er liever niet over.

Mischien zit er niets anders op dan te denken dat je collega's je alleen maar proberen op te beuren. Ze bedoelen het niet slecht. Hoewel, die van 'god straft meteen' vind ik uitzonderlijk venijnig, op het ronduit gemene af, zeker als je zelf in god gelooft.

Moet je morgen weer werken? In dat geval heel veel sterkte (sowieso natuurlijk). Ikzelf ben nu 5 weken op weg en ik merk dat het me steeds makkelijker afgaat om weer 'normaal' met het leven om te gaan. Het gaat sneller dan ik had gedacht. Ik hoop voor jou dat je ook snel je manier vindt. En als je merkt dat je vaak moet uithuilen na je werk, dan zou je misschien toch nog wat meer tijd kunnen nemen?

Liefs,
Marjon
 
Hoi Bii,

Idd, dat waren wel rake opmerkingen zeg. Die van je bent nog jong is denk ik wel goed bedoeld, is mij ook een paar keer gezegt (IK BEN 32!!!!! wat nou jong?), het is gewoon niet waar je op zit te wachten. Ik moet eerlijk zeggen dat ik wel goed werd opgevangen op mijn werk en dat geeft je in ieder geval goede moed om te gaan werken dus ik kan me het van jouw kant heel goed voorstellen als het anders is.

maar laat je niet gek maken, ik ben het Marjon eens dat het slijt (langzaam maar zeker), het verdwijnt niet, dat zou ook niet goed zijn maar het wordt wel minder.

heel veel sterkte lieve meid en lucht je hard maar hier, wij zijn er voor je!!!!

LIefs Po
 
Hoi Bibi,
Ik wil je heel veel sterkte toewensen.
Ik vind het echt onbegrijpelijk dat mensen zulke opmerkingen kunnen maken.
Vaak wil je er wel wat van zeggen maar sta je eigenlijk perplex.
Mensen die zoiets zeggen hebben zelf nog weinig meegemaakt denk ik.
Ik kreeg ook aleens de opmerking, ach je bent nog jong.
Ik zei toen , ik word anders binnenkort wel 30.
En dan nog, ook al ben je 20, dat maakt het toch niet minder erg!

Ik wens je echt veek sterkte, !
Liefs, Monique
 
Hoi Bibi,

Ik kan niet anders zeggen dan wat een *** collega's. Sorry hoor! Ik begrijp best als mensen niet weten hoe ze er mee om moeten gaan, maar houd dan gewoon je mond. Overigens bij mij waren me collega's wel heel lief voor mij. tenminste diegene die het wisten want niet iedereen wist het en nu nog steeds niet. Alleen mijn baas was toch wel een beetje boos dat ik niet eerder had kunnen zeggen dat ik na de curretage toch wel even mijn rust moest nemen. Wist ik veel, ik dacht dat ik de volgende dag wel weer aan het werk kon, maar dat was niet het geval. Zo zie je maar meid, overal is wel wat. Ben overigens weer zwanger (na 3 maanden) en moet morgen voor de eerste echo, heel spannend dus. Meid, heel veel sterkte en verwerk het op jou manier. Groetjes, Pas
 
Balen voor je. Ik heb ook van die geweldige opmerkingen gekregen van mijn collega's zo van vind je het geen falen van je lichaam e.d. Je moet maar zo denken ze weten niet waar ze het over hebben. En misschien bedoelen ze het wel goed, ze zullen zich geen houding weten te geven. Bij mij is het nu al weer een jaar geleden maar het is iets wat je toch bij blijft. Neem zelf de tijd om hier over heen te komen. Alleen jij weet hoe je voelt. Er zijn natuurlijk ook mensen om je heen die je wel steunen (zie alleen al op dit forum). Veel sterkte.

Liefs,
Beertje
 
he bibi,

ik denk nog steeds aan je hoor! en, geef gewoon toe aan je gevoel en je verdriet. Iedereen jubelt altijd maar dat zwanger zijn zo bijzonder is en dat het een wonder is dat een kindje zo ontwikkeld. Nou, en waarom zou je dan niet heel verdrietig mogen zijn als het niet goed gaat!!!
liefs marian (meiforum)
 
Hoi Bibi, wat Marjon zegt is waar: hoe erg het is om een miskraam te krijgen kun je je alleen voorstellen als je het zelf hebt meegemaakt. Helaas behoren wij tot die groep, maar ik denk dat het zelfs hier voor iedereen weer anders is. Ik durfde twee weken lang niet alleen de deur uit, moest overla om huilen. Jij bent na een week alweer gaan werken, dapper hoor!
Maar inderdaad joh, wat een lompe opmerkingen zeg! Ik snap dat je er nu nog niet helemaal aan toe bent, maar ga er als het wel zover is alsjeblieft tegenin! Tegen mij zeiden er ook:"Ach meid, je bent nog jong!" Ik kan er nu om lachen, want wat is dat een stomme cliché opmerking!!!! Ik ben 38!!!

Nou meis', heel veel sterkte met het verwerken van alles en schaam je niet voor je tranen hoor!

Liefs, el.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan