Broer en schoonzus boos/jaloers?!

A

ANONYMOUS_USERNAME

<p>Hi dames,</p><p>Kerst 2018 hadden wij een positieve test in onze handen.</p><p>Op 28-12 paar dagen na de positieve test hebben we tijdens een etentje met mijn broers, schoonzus en mijn ouders het verteld. Mijn vrijgezelle broer was door het dolle heen, mijn andere broer en schoonzus reageerde erg bot. Geen felicitatie van hen gehad, alleen maar nare opmerkingen.</p><p>Zij waren op dat moment net bezig (lees 2maanden) om zwanger te worden.</p><p>Met 8 weken kwamen wij erachter dat het een tweeling was. Ook daar reageerde ze koeltjes op, zeker mijn schoonzusje.</p><p>Met 12 weken zijn we erachter gekomen dat we een missed abortion hebben gehad. Erg triest, maar was niet anders. Dit alleen laten weten aan mijn broer omdat ik er vanuit ga dat zij met elkaar communiceren. Broer vond het rot en van schoonzus niks gehoord. </p><p>Gisteren weer uit eten geweest met de familie. En zowel mijn broer en schoonzus negeren ons compleet. Zij hebben na de MA niet meer aan mij gevraagd hoe het met mij gaat etc. </p><p>Goed is wel om te weten, dat het contact met mijn broer altijd erg goed is geweest. Hij stond altijd voor mij klaar en was er simpelweg altijd voor mij. Mijn schoonzus is enigs kind. Het soort enigs kind onder de noemer verwend nest. </p><p>Mijn broer is snel op zijn *** getrapt, en kan snel boos zijn. Ook al weet hij dat hij ongelijk heeft. Het doet mij enorm veel verdriet, dat zij ten eerste zo rot reageerde op onze zwangerschap, en ten tweede ons compleet negeren.</p><p>Zwanger worden is geen wedstrijd. Het is een wonder. Het zelfde met zwanger blijven. Het geluk van hen, staat niet boven mijn geluk en andersom. Zo moeilijk is het toch niet om heel even blij te zijn voor een ander, op dat moment? Of om even te vragen hoe het met met ons gaat na het vervelende nieuws?</p><p>Ik begrijp natuurlijk dat wanneer je zelf zwanger probeert te worden, je er even van baalt! </p><p>Ik heb er nachten van wakker gelegen. Heb er enorm veel verdriet van. Weet niet zo goed hoe ik hem hierop moet aanspreken, zonder dat dit escaleert. Ook omdat hij zo’n kort lontje heeft. </p><p>Lang verhaal, maar hoe zouden jullie dit aanpakken? </p><p>X</p>
 
Bizar dat ze jaloers kunnen zijn op íemand die zo dichtbij staat. Schoonzus had ik compleet genegeerd, als ze toen niet eens de moeite kon doen om te vragen hoe je je voelde.. maar als ik zo'n broer had, had ik wel laten weten wat ik ervan vond, dan maar weer dubbel op zn *** getrapt. Stomme jaloerse gedrag..
 
Wel verwachten straks dat jij heel blij reageer als t bij hun raak is??
 
Heb je wel eens gezegd dat t je heeft gekwetst? Wel jammer dat er zo mee wordt omgegaan. Jaloerzie is niet te voorkomen maar hoe je ermee omgaat is een keuze..
 
Onze tweeling is geboren en overleden met bijna 21 weken. Met mijn schoonfamilie had ik al geen contact meer. We hebben ze wel uitgenodigd om langs te komen. Zowel in het ziekenhuis als thuis. Mijn schoonouders hebben de jongens 5 minuten gezien in het ziekenhuis en zijn verder pas bij het afscheid weer geweest. De rest van de schoonfamilie heeft de jongens niet eens gezien en zijn ook niet geweest. We horen nooit wat van ze. Ook tijdens de zwangerschap hoorden we nooit wat. Ik heb mijn schoonouders in februari uitgenodigd voor een gesprek. Gezegd wat ons dwars zit en gevraagd hoe we het bij een volgende zwangerschap anders/beter kunnen laten verlopen. Dat is uiteindelijk helemaal uit de hand gelopen, waardoor ook mijn man inmiddels geen contact meer met ze heeft. Toch ben ik blij dat we hebben aangegeven hoe we ons voelen/hebben gevoeld. Dat zij het allemaal niet begrijpen is hun probleem. Ik zou je dus het advies willen geven om tegen je broer en schoonzus te zeggen hoe je je voelt/hebt gevoeld. Vooral omdat het op kan luchten. Nu blijf je ook maar met vragen zitten. Misschien zit er iets anders achter hun reactie. Heel veel succes!
 
Wat naar dat ze in eerste instantie al gelijk bot reageerden op het nieuws van jullie zwangerschap! Wat voor soort opmerkingen zijn dat dan vraag ik me af.. Dat slaat toch helemaal nergens op? (Snap dat je op zo'n moment perplex kan staan en lieve vrede wilt bewaren).
En nu na dit ernstige verlies helemaal niet meer reageren..? Sorry, maar als sommige mensen menen dat ze 'maar gewoon' bot of negerend kunnen reageren, of snel op tenen zijn getrapt, dan kunnen ze verwachten dat ze de bal een keer teruggekaatst kunnen krijgen (ook al zeg je zelf netjes en rustig hoe je je ergens bij voelt). En dan komt het erop aan of dat soort mensen voldoende incasseringsvermogen en zelfreflectie hebben. 
Is dit iets wat je ook (eerst) met je andere broer in vertrouwen zou kunnen delen? Even je hart luchten, om advies vragen?
Is je schoonzus iemand die emotioneel op slot zit en zich in dit soort situaties totaal geen houding weet te geven?
 
Moeilijke kwestie. 
Want je kan van alles invullen, maar je weet het gewoon niet.
Ik heb bij mijn schoonzussen ook wel eens vervelende gevoelens in situaties gehad, maar ben er achter gekomen dat zij gewoon niet zo goed wisten wat te doen of wat te zeggen... 
 
Misschien gewoon met je broer alleen een bakkie doen, en dan niet gelijk met verwijten komen, maar eerst vissen om te kijken wat voor gevoelens er bij hun achter zitten. 
 
Jaloersie is een vervelende emotie, zeker tussen broers/zussen, maar je wenst elkaar toch altijd het beste toe, ondanks je eigen situatie... Praat daarover misschien helpt het.
 
Succes!!! En sterkte met jullie verlies!! 
 
Ik herken delen van je verhaal. Met name het 0 interesse tonen nadat je je wondertje bent verloren. Ik schuif het maar weg als dat mensen misschien niet altijd weten hoe ze zoiets moeten doen en of dat wel kan. Dat ze zo reageerde toen je zwanger was is vooral erg jammer.. want ondanks je eigen problemen/gedachtes of wat er dan ook voor een reden achter zit kun je het alsnog een ander gunnen. Ik had na mijn mk enorm veel moeite met zwangere..  niet omdat ik het hun niet gunde. En ik sprak dat ook naar ze uit wat het bespeelbaar maakte en uiteindelijk ook gewoon goed voor alle partijen maakte. Dus mijn advies is eigenlijk dat.. maak het bespreekbaar.. spreek naar je broer uit hoe jij het ervaren hebt zonder daarin te beschuldigen en misschien klaart dat de lucht 
 
Hi dames,
Bedankt voor jullie reacties! 
Ik ga binnenkort maar het gesprek aan met mijn broer. 
En maar eens vragen wat hem dwars zit.. en natuurlijk duidelijk maken dat zijn reactie op alles mij veel pijn doet. 
Want ik hoop zeer binnenkort hem weer te mogen vertellen dat ik zwanger ben. 
En hoop dat hij dan wel blij voor me is. Schoonzus is te egoïstisch met eigenlijk alles. Dus hij mag het haar dan maar melden, Haha 
Jullie hebben mij stof tot nadenken gegeven! Dankjewel!
 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan