Buisjes geplaatst

A

Anoniem

Guest
Vandaag dan eindelijk de buisjesoperatie voor mijn kleine meisje.
Gelukkig mochten we als eerste, rond 8 uur, omdat wij het kleinste kindje hebben.  Marit wordt deze week 10 maanden.

Wat is dat een ellende zeg, als je achterblijft en je kindje mee moet laten gaan naar de operatiekamer. Mijn vriend mocht mee  voor de narcose, omdat hij waarschijnlijk wat relaxter is dan ik.

Het duurde een kwartier ongeveer voordat ze klaar was en we weer naar haar toe mochten. Het was heel raar, want ze huilde en bewoog ontzettend en had haar ogen nog dicht. Ze was door de narcose echt helemaal de weg kwijt. Na ruim 10 minuten mocht ze drinken en toen werd ze ook wat rustiger.
En opeens was ze er weer en keek ze rustig rond met haar heldere blauwe ogen.

Marit is nog wel wat uit haar doen, ze ging ook moeilijk slapen vanavond. Maar het lijkt erop dat ze minder last heeft van haar oren. En ze drinkt weer makkelijker en zonder te huilen van de pijn.

Voor degenen die ook nog met buisjes te maken krijgen...
...het is doodeng
...het is helemaal niet leuk dat het moet

Maar....
...de ingreep duurt gelukkig niet heel erg lang
...het is wel fijn om te zien dat het meteen al helpt.

Groetjes allemaal.
Carolien
 
Ojee ben blij dat het hier niet nodig is. Heel veel succes!
 
Aah tis zonde het meisje.Maar het kan nu alleen maar beter worden toch??Succes!

Liefs Kitty en Tess.
 
Ahh, gelukkig kan ze het zich waarschijnlijk al niet meer herinneren. Hopelijk is gauw alles weer beter.
Liefs Nelleke
 
Gelukkig hebben jullie het achter de rug. Het lijkt mij inderdaad erg om toe te moeten kijken hoe ze je kindje meenemen en je kan niks doen.
Maar ja, ze heeft er nu verder wel profijt van!!

wat waren de eerste symptomen? Fabio zit namelijk ook erg veel met zijn handje bij zijn oren. Ik heb niet het idee dat hij pijn heeft (meer jeuk denk ik) en hij zwemt erg veel.
Ik dacht: ik kijk het nog een paar dagen aan en dan bel ik de HA.

Groetjes van Cissy
 
De symptomen waren: aan oortje voelen, soms met vinger in haar oortje, niet meer kunnen doordrinken, hoofd achterover gooien en huilen, met haar hoofd beetje schudden en protesteren en huilen als ik haar neerlegde. Vlak voor een doorbraak van het trommelvlies lag ze ook als ze sliep heel erg te draaien en af en toe te kermen van de pijn.

Ik hoop dat het bij jullie gewoon 'een drupje water in het oor' is van het zwemmen of even een beetje jeuk.

Vandaag gaat het heel goed met haar, ze is vrolijk en ik heb de indruk dat ze ook beter hoort. En ze wil nu ook weer af en toe lekker bij me liggen op de bank, even knuffelen. Dat mag er wel in blijven...

Meiden bedankt voor jullie reacties.
 
Het blijft vervelend om je kindje "achter" te moeten laten. Gelukkig is alles goed gegaan. Hopelijk heeft ze er baat bij. Heb zelf namelijk niet die ervaring, maar da's een ander verhaal.

Groetjes,
Nelly.
 
Terug
Bovenaan