<p style="box-sizing: inherit; outline: 0px; margin: 0.5em 0px 1em; -webkit-hyphens: none; font-size: 17px; caret-color: rgba(0, 0, 0, 0.9); color: rgba(0, 0, 0, 0.9); font-family: ProximaNovaA-Regular, Helvetica, sans-serif; -webkit-text-size-adjust: 100%;">Hi allemaal,</p><p style="box-sizing: inherit; outline: 0px; margin: 0.5em 0px 1em; -webkit-hyphens: none; font-size: 17px; caret-color: rgba(0, 0, 0, 0.9); color: rgba(0, 0, 0, 0.9); font-family: ProximaNovaA-Regular, Helvetica, sans-serif; -webkit-text-size-adjust: 100%;">Ik had 17 nov een ovulatie en ik testte op 1 dec positief. Ik had al wat bruine afscheiding en een paar dagen later rood bloedverlies. Ik werd wat angstig en heb mijn bloed laten testen afgelopen donderdag en zaterdag. Op do was het hcg 120 en zaterdag 180. Vandaag weer getest en het was 176. De gynaecoloog heeft al 3 keer een inwendige echo gedaan en ze ziet geen zwangerschap en het leidt dus tot een miskraan. Iemand ervaring hiermee? Zo ja, heeft het lichaam dit zelfs opgelost of niet?</p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Buitenbaarmoedelijke zwangerschap ervaring?
- Onderwerp starter KimmmmVveen
- Startdatum
Hoi KimmmmVveen,
Wat vervelend dat het zo loopt. Ik heb helaas ook ooit zoiets meegemaakt. Ik testte positief (destijds ongepland, mijn spiraal was ongemerkt uitgezakt, ik controleerde dat altijd aan het begin van mijn menstruatie, maar kennelijk is het verstandiger om dat net erna te doen) en ben meteen naar het ziekenhuis verwezen voor een echo om te kijken of ze mijn spiraal konden vinden. Hcg 140, niks te zien in de baarmoeder. Dat is op zich niet gek: met ongeveer 4 weken kan dat helemaal normaal zijn, maar gezien die spiraal dus ook nergens te bekennen was moest ik toch een week later nog een keer terugkomen. Hcg ~600 en wederom niks te zien. Het hcg was eigenlijk niet helemaal goed genoeg gestegen en nu hadden ze toch eigenlijk wel verwacht iets te zien, dus een week later nogmaals terugkomen en dan zou er toch echt wel iets te zien moeten zijn - misschien nog geen kloppend hartje, maar wel iets. Hcg ~180 en nog altijd niets te zien op de echo (echo was uitgevoerd tussen prikken en de uitslag van het bloedonderzoek, vandaar dat de echo uberhaupt nog werd uitgevoerd). Bij die echo's was er wel steevast een 'cyste' (achteraf mogelijk zwangerschapsring) te zien in de eileider en veel vocht in de buikholte, wat dus wel enigszins verdacht was. Maar gezien het hormoon flink gedaald was naar huis gestuurd met de mededeling dat het een miskraam zou worden en ik me moest voorbereiden op een heftige menstruatie. Na ongeveer een week waarin bloedverlies uitbleef nog een keer een zwangerschapstest gedaan thuis (3+ op clearblue met wekenindicator) en weer enkele dagen later kwam dan het bloedverlies. Niet bijzonder hevig dat ik me herinner, maar ook niet bijzonder licht. Na 3 dagen was dat voorbij (ongeveer even lang als menstruatie voor mij) en ik dacht dus een miskraam gehad te hebben. Maar anderhalve dag later had ik ineens zeer heftige buikpijn 's avonds waarbij ik amper aanspreekbaar was, dus zijn we nogmaals langs het ziekenhuis gegaan. Daar werd weer -naast ander onderzoek- ook aan die zwangerschap gedacht, en nu was de hormoonwaarde ineens ~1200, maar nog altijd niets te zien op een echo behalve veel vocht in de buikholte. Na het weekend moest ik weer terugkomen en was het hcg nog verder gestegen naar ~1300 - duidelijk niet genoeg voor een nieuwe goede zwangerschap (wat heel misschien kon gezien het zo'n 2,5 week nadat ik met een miskraam naar huis gestuurd was) en nog altijd niets te zien op de echo, maar het vermoeden van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap werd wel veel sterker ook omdat ik toen in staat was te vertellen over de positieve zwangerschapstest die ik in de tussentijd had gehad: mijn hcg was in de tussentijd in elk geval duidelijk niet naar 0 gegaan, maar waarschijnlijk gewoon al die tijd aanwezig gebleven.
Twee dagen later weer een echo en daar werd toch wel iets gezien in de eileider/tegen de eierstok wat evt de zwangerschap zou kunnen zijn, maar gelukkig was het hormoon toen ook weer gedaald naar ~1100. Voor de zekerheid moest ik daarna nog een keer op controle komen een kleine week later, en was het hcg netjes gedaald naar ~ 700. Gezien mijn hcg al eerder onverwacht toch weer gestegen was heb ik nog elke 2 weken bloed moeten prikken tot het hcg weer op
Wat vervelend dat het zo loopt. Ik heb helaas ook ooit zoiets meegemaakt. Ik testte positief (destijds ongepland, mijn spiraal was ongemerkt uitgezakt, ik controleerde dat altijd aan het begin van mijn menstruatie, maar kennelijk is het verstandiger om dat net erna te doen) en ben meteen naar het ziekenhuis verwezen voor een echo om te kijken of ze mijn spiraal konden vinden. Hcg 140, niks te zien in de baarmoeder. Dat is op zich niet gek: met ongeveer 4 weken kan dat helemaal normaal zijn, maar gezien die spiraal dus ook nergens te bekennen was moest ik toch een week later nog een keer terugkomen. Hcg ~600 en wederom niks te zien. Het hcg was eigenlijk niet helemaal goed genoeg gestegen en nu hadden ze toch eigenlijk wel verwacht iets te zien, dus een week later nogmaals terugkomen en dan zou er toch echt wel iets te zien moeten zijn - misschien nog geen kloppend hartje, maar wel iets. Hcg ~180 en nog altijd niets te zien op de echo (echo was uitgevoerd tussen prikken en de uitslag van het bloedonderzoek, vandaar dat de echo uberhaupt nog werd uitgevoerd). Bij die echo's was er wel steevast een 'cyste' (achteraf mogelijk zwangerschapsring) te zien in de eileider en veel vocht in de buikholte, wat dus wel enigszins verdacht was. Maar gezien het hormoon flink gedaald was naar huis gestuurd met de mededeling dat het een miskraam zou worden en ik me moest voorbereiden op een heftige menstruatie. Na ongeveer een week waarin bloedverlies uitbleef nog een keer een zwangerschapstest gedaan thuis (3+ op clearblue met wekenindicator) en weer enkele dagen later kwam dan het bloedverlies. Niet bijzonder hevig dat ik me herinner, maar ook niet bijzonder licht. Na 3 dagen was dat voorbij (ongeveer even lang als menstruatie voor mij) en ik dacht dus een miskraam gehad te hebben. Maar anderhalve dag later had ik ineens zeer heftige buikpijn 's avonds waarbij ik amper aanspreekbaar was, dus zijn we nogmaals langs het ziekenhuis gegaan. Daar werd weer -naast ander onderzoek- ook aan die zwangerschap gedacht, en nu was de hormoonwaarde ineens ~1200, maar nog altijd niets te zien op een echo behalve veel vocht in de buikholte. Na het weekend moest ik weer terugkomen en was het hcg nog verder gestegen naar ~1300 - duidelijk niet genoeg voor een nieuwe goede zwangerschap (wat heel misschien kon gezien het zo'n 2,5 week nadat ik met een miskraam naar huis gestuurd was) en nog altijd niets te zien op de echo, maar het vermoeden van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap werd wel veel sterker ook omdat ik toen in staat was te vertellen over de positieve zwangerschapstest die ik in de tussentijd had gehad: mijn hcg was in de tussentijd in elk geval duidelijk niet naar 0 gegaan, maar waarschijnlijk gewoon al die tijd aanwezig gebleven.
Twee dagen later weer een echo en daar werd toch wel iets gezien in de eileider/tegen de eierstok wat evt de zwangerschap zou kunnen zijn, maar gelukkig was het hormoon toen ook weer gedaald naar ~1100. Voor de zekerheid moest ik daarna nog een keer op controle komen een kleine week later, en was het hcg netjes gedaald naar ~ 700. Gezien mijn hcg al eerder onverwacht toch weer gestegen was heb ik nog elke 2 weken bloed moeten prikken tot het hcg weer op
Hoi!
Ik kan met je mee praten. In juni heb ik een curretage gehad i.v.m. een miskraam die niet zelf op gang kwam. Daarna was mijn menstruatie veel minder dan ik gewend was. Op 1 november had ik een zwangerschapstest gedaan omdat ik mij zwanger voelde ookal was ik 1.5 week daarvoor nog ongesteld (versterkt reukvermogen, weinig eetlust, enorm vermoeid. Precies zoals bij de zwangerschap van mijn dochter). Deze was knal positief! Ik heb toen de verloskundige gebeld en die heeft ervoor gezorgd dat ik 2 dagen later een echo kon krijgen aangezien zij dit ook vreemd vonden. Hier was niks op te zien dus direct door naar het ziekenhuis. Bloed geprikt en nog een keer gekeken (niks te zien), hcg zat rond 750. 2 dagen later nog maar een echo en bloedprikken, nog steeds niks te zien en hcg was ongeveer 600 (ging dus de goede kant op).
3 dagen later nog een keer bloed prikken, hcg 800. 3 dagen later nogmaals naar de gynaecoloog en bloed prikken, hcg bleef hetzelfde en ze konden nog steeds niks vinden. Toen maar besloten om dat medicijn te nemen (Methotrexaat, mtx) op vrijdag. Een week later bloed prikken of het medicijn gedaan had wat het moest doen, hcg was verdubbeld... maandags weer bloed prikken en toen was het hcg weer gezakt tot 800 (gynaecoloog gaf aan dat het hcg zo'n piek kan maken op het moment dat de placenta los laat) dus ging de goede kant op. De zondag erna toch naar het ziekenhuis gegaan i.v.m. buikpijn laag aan 1 kant. Na controle bleek dat mijn eierleider het vruchtje had afgestoten en ik inwendig hierdoor een beetje was gaan bloeden, dit veroorzaakte de pijn. Niet heel ernstig en de pijn werd minder, ik kon meteen weer naar huis. Het hcg is als het goed is nu weer onder de 5, moet maandag weer prikken.
Heel traject en het is psychisch best zwaar geweest maar is allemaal goed gegaan. Wij moeten nu tot februari wachten met weer zwanger worden vanwege dat medicijn. Dat is een beetje jammer, we waren liever meteen weer aan de bak gegaan, maar we weten dat dit de beste keuze was en zouden het zo weer doen!
Weet dat je ongelofelijke pech hebt en dat het je wel gegund word om gezond zwanger te worden! Helaas moet je hiervoor wel een enorme hobbel over maar je kunt hier zo weinig aan doen. Laat het je gebeuren, praat er over met je partner (zo nodig ook met andere dierbaren) en laat je emoties gewoon lekker gaan, krop het niet op. Dit heeft ervoor gezorgd dat wij nu na 2x ellende en enorme pech (die miskraam in juni was een mono mono tweeling, kas is 1 op 8000) er nu nog zo positief in staan en er gewoon weer voor gaan in februari.
Heel veel sterkte!
Ik kan met je mee praten. In juni heb ik een curretage gehad i.v.m. een miskraam die niet zelf op gang kwam. Daarna was mijn menstruatie veel minder dan ik gewend was. Op 1 november had ik een zwangerschapstest gedaan omdat ik mij zwanger voelde ookal was ik 1.5 week daarvoor nog ongesteld (versterkt reukvermogen, weinig eetlust, enorm vermoeid. Precies zoals bij de zwangerschap van mijn dochter). Deze was knal positief! Ik heb toen de verloskundige gebeld en die heeft ervoor gezorgd dat ik 2 dagen later een echo kon krijgen aangezien zij dit ook vreemd vonden. Hier was niks op te zien dus direct door naar het ziekenhuis. Bloed geprikt en nog een keer gekeken (niks te zien), hcg zat rond 750. 2 dagen later nog maar een echo en bloedprikken, nog steeds niks te zien en hcg was ongeveer 600 (ging dus de goede kant op).
3 dagen later nog een keer bloed prikken, hcg 800. 3 dagen later nogmaals naar de gynaecoloog en bloed prikken, hcg bleef hetzelfde en ze konden nog steeds niks vinden. Toen maar besloten om dat medicijn te nemen (Methotrexaat, mtx) op vrijdag. Een week later bloed prikken of het medicijn gedaan had wat het moest doen, hcg was verdubbeld... maandags weer bloed prikken en toen was het hcg weer gezakt tot 800 (gynaecoloog gaf aan dat het hcg zo'n piek kan maken op het moment dat de placenta los laat) dus ging de goede kant op. De zondag erna toch naar het ziekenhuis gegaan i.v.m. buikpijn laag aan 1 kant. Na controle bleek dat mijn eierleider het vruchtje had afgestoten en ik inwendig hierdoor een beetje was gaan bloeden, dit veroorzaakte de pijn. Niet heel ernstig en de pijn werd minder, ik kon meteen weer naar huis. Het hcg is als het goed is nu weer onder de 5, moet maandag weer prikken.
Heel traject en het is psychisch best zwaar geweest maar is allemaal goed gegaan. Wij moeten nu tot februari wachten met weer zwanger worden vanwege dat medicijn. Dat is een beetje jammer, we waren liever meteen weer aan de bak gegaan, maar we weten dat dit de beste keuze was en zouden het zo weer doen!
Weet dat je ongelofelijke pech hebt en dat het je wel gegund word om gezond zwanger te worden! Helaas moet je hiervoor wel een enorme hobbel over maar je kunt hier zo weinig aan doen. Laat het je gebeuren, praat er over met je partner (zo nodig ook met andere dierbaren) en laat je emoties gewoon lekker gaan, krop het niet op. Dit heeft ervoor gezorgd dat wij nu na 2x ellende en enorme pech (die miskraam in juni was een mono mono tweeling, kas is 1 op 8000) er nu nog zo positief in staan en er gewoon weer voor gaan in februari.
Heel veel sterkte!