Buitenbaarmoederlijke zwangerschap wie kent dit?

[ANONYMOUS_USERNAME]

Na 8 weken zwanger te zijn geweest (mei-forum) weet ik sinds
vorige week maandag dat ik een buitenbaarmoederlijke zwangerschap heb.
Gelukkig weinig bloedverlies, of krampen. Zo als het er nu naar uitziet
zal het 'vanzelf' uit mijn lichaam verdwijnen. Hoef hopenlijk niet geopereerd te worden
De gyneacoloog houdt het in de gaten, dus volgende week voor 3e echo.
Wat een teleurstelling !   Eerst zo blij, en nu zo verdrietig.

1 dochter van 5 jaar
voor haar ook een miskraam bij 15 weken

Bij een eventuele volgende zwangerschap moet ik in een vroeg stadium naar
de gynaecoloog, zodat hij kan zien of het nu wel goed nestelt (en niet weer in
de eierstok).

Wie heeft 'ervaring"' ?

Iedereen die een miskraam heeft, of heeft gehad veel sterkte.

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

hai eva                

ik ben jeannette en 26 jaar afgelopen juni bleek ik zwanger te zijn ( de eerste keer was het al raak) we waren dol gelukkig.

toen ik in mijn 6 de week zat heb ik op een maandag een bloeding gekregen. Ik was helemaal in paniek maar goed het is niet anders dacht ik. Ik ben in de ziekte wet gegaan en alles kwam toch weer in het rustige vaarwater. Er viel een druk van me af en was blij dat het niet doorzetten.   zou donderdag weer gaan werken ( had ik met het werk overlegt).
Woensdag ging ik maar wat rommelen in huis want ja je moet toch wat. Tot ik s'middags een hevige pijn in mijn buik kreeg ( kon echt niets meer )   en ik werk misselijk en duizelig ( dacht dat dat van de zwangerschap was en dat het er bij hoorde ) op een gegeven moment   toch maar de huisarts gebeld   en alles uitgelegt. toen ik vertelde dat ik zwanger was moest ik gelijk komen. En daar heeft ze een inwendig onderzoek gedaan ( met de vingers ) maar ze wist het niet. dus ik moest naar het zieken huis daar werden allemaal testen gedaan + een inwendige echo. En waar ik bang voor was kwam uit   de dokter kon geen eitje vinden dus moest ik blijven . De volgende avond ben ik nog onder het mes geweest   ( met 3 gaatjes in mijn buik ) en hebben ze het eitje en een stuk van mijn eileider weg gehaald. De volgende ochtend mocht ik al weer naar huis om daar verder te herstellen

Nu voel ik me lichamelijk wel weer oke en zijn we weer begonnen om zwanger te worden maar op sommige momenten word je weer aan die tijd herinnerd en doet het me wel weer even pijn

ik hoop dat ik snel weer zwanger word   want voor mij is nu wel duidelijk dat we wel zwanger kunnen worden ( hoop niet zo snel meer te wachten)
en als het zover is moet ik gelijk het ziekenhuis bellen voor een afspraak en dan gaan ze kijken of het goed is ingedaald ( dat is ook wel weer lekker )

groeten jeannette

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Mijn hcg hormoon is inmiddels tot 500 gedaald.
Gisteren weer (3e) echo gehad. In of bij de linker eileider zit nog 'wat'.
Heb nu sinds een week weer bloedingen. Soms heftig, soms weinig.
Af en toe steekjes en sinds vandaag een opgeblazen gevoel.
Het vervelende is dat het zo lang duurt! Morgen een maand geleden sinds
ik voor het eerst ging vloeien.
Het 'beste' is dat het vanzelf uit mijn lichaam verdwijnt. Een operatie hoeft niet, en zit
ik ook niet op te wachten. Tenzij ik erge last krijg. Nu voel ik wel van alles, maar heel
erg is het nog niet. Continu ben ik er mee bezig, erg frustrerend en moeilijk!!!
Volgende week vrijdag weer bloedprikken. Pas als het op 0 is, is alles uit mijn
lichaam.
Wie herkent dit dat het zo lang duurt?

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

He meiden..
Reageer erg laat maar heb deze oproep nooit eerder gezien...
Ik heb ook een heftige tijd achter de rug...
Begin 2004 gingen we ervoor..de kinderwens.. In maart gingen we op wintersport en wilde ik weten of ik al zwanger was want ja geen onnodige risico's.. Voelde namelijk dat ik anders was en hoorde van veel mensen dat ik er goed uitzag.. Test was negatief..Prima hoor wij lekker op wintersport..Werd de week ervoor ongesteld en prees mijn lichaam voor de timing.. Toen we net vertrokken begon ik t vloeien... Gek maar ach dat mocht de pret niet drukken... Na de wintersport had ik wel erg veel gesnoept want mijn buik werd dik..! Toen vloeien na 3 wkn nog niet was gestopt   naar de huisarts en die constateerde een miskraam.. Jammer.. Ik moest een chemische curritage slikken en dan zou t goed komen.. t Vloeien stopte totdat de kuur over was... Ik stond in een winkel
en voelde ineens een heftige bloeding.. Pff.. Snel naar huis en toen HAP gebeld..
Arts belde verontrust terug en ik moest maar komen... Omdat t druk was (eigen boerderij) ging mijn moeder mee... Na een uitwendig onderzoek door te drukken in mijn lies vloog ik zowat tegen het plafon... Ik kon gelijk door t z-huis.. Daar wel veel
inwendige onderzoeken... Maar wat t nou was... Ik moest blijven.. Na 2 dagen van echo's werd ik op aandringen van een familie verpleegkundigen geopereerd (laposcopie) en toen de arts na de ingreep bij me kwam bleek ik dus een buitenbaarmoedelijk zwangerschap van meer dan 10 wkn te hebben gedragen...
(eileider is bespaard)Wist ik veel.. t Verhaal van de arts drong niet tot me door.. Mijn bloeddruk was al weken laag enzo.. Dus de volgende dag naar huis.. Waar de radaren gingen draaien..
Wat had ik nou eigenlijk? Jeetje toen ik op internet ging lezen wat een gevaar ik had gelopen.. Klapte ik volledig in... Wat een blues.. Na een week op gesprek bij gyn en die gaf ons groen licht maar mooi niet dat t lukte... Mijn HCG was nog zo hoog dat had ie gelijk na de laposcopie moeten checken.. Dat HCG moest eerst omlaag...
Duurde helaas weken.. Maar toen dat uit mijn bloed was... Was ik gelijk zwanger en daar kwam 7,5 mnd (!) later een zoon uit... Die nu op de achtergrond staat te gillen dat ie wakker is..(is nu 1,5 jr)
Het is een vreselijke tijd geweest (ook de vroeggeboorte) maar ik ben nu zo dankbaar dat t allemaal goed is gekomen...

Gun jullie t allerbeste en denk aan jezelf!

X

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hallo meiden,
Ik zat even mee te lezen en kreeg weer even tranen omdat ik ook dat heb mee gemaakt.
Jullie zijn er gelukkig erg vroeg achter gekomen maar ik niet. Heb een tijd geleden wel een enorme pijnsteek in mijn buik gehad en (getrappel) gevoeld in mijn buik ben hiermee naar de ha geweest en hij vertelde mij dat het een spastische darm zou zijn.
Wij waren bezig om een kindje te krijgen en op een gegeven moment wordt ik niet ongesteld en ben een test gaan doen deze gaf positief aan. Ik heb nadien contact gehad met de verloskundige voor een echo daar was idd een vruchtje te zien van 7 weken maar geen hartslag moest dus een week later terug komen voor controle. Deze keer helemaal geen vruchtje te zien dus werd ik doorgestuurd naar het ziekenhuis en daar kwamen ze achter dat het vruchtje in mijn eierstok zat na vele onderzoeken om te kijken waar het zat bleek ik een eierstok te hebben van maar liefst een tennisbalgrote en die met spoed eruit gehaald moest worden na onderzoek bleek dat hij er ongeveer 4 jaar gezeten heeft dus wat ik al eerder zei die pijnscheut die ik had en een vruchtje dat niet meer leefde omdat het hartje niet deed.
Dus dames wees erg blij dat je er nu achter bent gekomen waardoor alles gespaard kan blijven en niet wat ik heb een eierstok erdoor verliezen.
Veel sterkte ermee
groetjes

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

hoi mij zus heefdt een buitenbaarmoederse zwangerschap gehad en er is 1 eirerstok zelfs weggehaald nu heefd ze 50   50 kans ze heefd onderzoeken gehad en daar blijkt uit dat ze alleen nog maar met ivf zwanger kan raken ze heefd een mooie dochter .nu is het haar 2 keer en ze is zwanger test heel posief ik weet niet of jij ook maar een eierstok nog maar hebt maar dan kan het alleen nog volgens mij via ivf groetjes ik hoor het wel weeer

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi troetelbeertje,

Ik heb zelf ook maar 1 eierstok omdat deze door de bbz ook is weg gehaald en ben wel op een normale manier zwanger geraakt van de eerste nu 20 maanden en wij zijn nu ook bezig met de tweede.
Wat ik er mee wil zeggen is dat je met 1 eierstok ook zwanger kunt raken via de normale weg ik dacht het eerst ook niet maar het kan dus wel.
Groetjes en  veel sterkte met  het verlies