<p>Hoi! Wij hebben afgelopen week in een rollercoaster gezeten die startte met: we gaan naar ons kindje kijken! en eindigde met 4 ziekenhuis bezoeken waarbij het scenario van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap (bbz) steeds realistischer bleek te worden.</p><p>Ik zit nu in de laatste 'afwacht' periode. Deze duurt een week. En in deze week hopen we dat mijn lichaam alsnog het HCG hormoon gaat afbreken en de zwangerschap opruimt. Als dat niet het geval is kom ik in aanmerking voor een behandeling.</p><p>Zijn er dames met vergelijkbare verhalen? Zo ja, hoe was het afwachten? Zijn er succesverhalen dat het na 3x HCG stijging alsnog daalde? zelf opruimde? En hebben jullie zelf gekozen tussen Methothrexaat (medicatie) of operatie, of werd die keuze voor jullie gemaakt door de artsen? </p><p>Ik vind het allemaal best heftig en heel angstig om met een soort van tikkende tijdbom te lopen... </p>
Buitenbaarmoederlijke zwangerschap
- Onderwerp starter Veraa
- Startdatum
Hoi Veraa,
Wat vervelend dat je nu in deze situatie zit!! Ik heb zelf een bbz gehad aan het begin van het jaar en heb hier mijn hele verhaal opgeschreven:
https://www.oudersvannu.nl/forums/onderwerp/mijn-bbz-ervaring/
Ik heb hier ook mijn HCG waardes aan toegevoegd destijds maar ik had maar 1 lichte stijging daarna daalde het. Wel heeft het zich dus zelf netjes "opgelost".
Het afwachten heb ik als erg spannend/lang/stresvol ervaren. Zeker die eerste dagen als je wacht op je tweede meting.
Bij mij had ik de eerste keer de keuze opereren of afwachten wat de gynacoloog aangaf als een dubbeltje op zijn kant met haar lichte voorkeur per direct opereren. Toch heb ik zelf gekozen voor afwachten omdat ik liever niet had dat ze "onnodig" een operatie uitvoeren. Dit heeft goed uitgepakt maar heb er wel erg slecht om geslapen. Omdat ik ook inderdaad het gevoel had een tikkende tijdbom te zijn...
Ik wens je veel sterkte de komende dagen en hoop dat het voor jou net zo goed afloopt als voor mij.
Wat vervelend dat je nu in deze situatie zit!! Ik heb zelf een bbz gehad aan het begin van het jaar en heb hier mijn hele verhaal opgeschreven:
https://www.oudersvannu.nl/forums/onderwerp/mijn-bbz-ervaring/
Ik heb hier ook mijn HCG waardes aan toegevoegd destijds maar ik had maar 1 lichte stijging daarna daalde het. Wel heeft het zich dus zelf netjes "opgelost".
Het afwachten heb ik als erg spannend/lang/stresvol ervaren. Zeker die eerste dagen als je wacht op je tweede meting.
Bij mij had ik de eerste keer de keuze opereren of afwachten wat de gynacoloog aangaf als een dubbeltje op zijn kant met haar lichte voorkeur per direct opereren. Toch heb ik zelf gekozen voor afwachten omdat ik liever niet had dat ze "onnodig" een operatie uitvoeren. Dit heeft goed uitgepakt maar heb er wel erg slecht om geslapen. Omdat ik ook inderdaad het gevoel had een tikkende tijdbom te zijn...
Ik wens je veel sterkte de komende dagen en hoop dat het voor jou net zo goed afloopt als voor mij.
Wat een ontzettende nachtmerrie Veraa!
Bij mijn bbz had ik eerst twee keer oplopende waardes, toen een lagere waarde, toen ineens toch weer een hogere waarde (dubbel zo hoog als de eerdere hoogste waarde) daarna 2 dagen later nog weer een beetje hoger, maar toen nog eens twee dagen weer iets lager (tussen de laatste twee waardes in) en vanaf daar heeft gelukkig een daling ingezet die doorzette (maar wel nog 3 maanden duurde voor het helemaal weg was). Toen ik daarna weer probeerde zwanger te worden kreeg ik echter steeds pijnklachten en alleen een erg vroege miskraam (4 dagen na NOD misgegaan), en later bleek mijn eileider toch dusdanig defect te zijn dat die alsnog met een operatie verwijderd moest worden voordat ik gezond zwanger kon worden.
Heel veel sterkte met deze situatie, het voelt gewoon ontzettend rot en dat gevoel van een tikkende tijdbom herken ik ook. Wat je keuzes zijn hangt volgens mij heel erg af van hoe hoog de hcg waardes zijn die ze meten en of ze wel of niet duidelijk de zwangerschap kunnen vinden op een echo. Bij mij was de hoogste waarde 1300 toen en konden ze alleen iets heel vaags zien in de eileider waarvan ze niet zeker waren of dat de zwangerschap was, dus dat zat nog ruim in de afwachten-is-een-optie zone, als je boven de 5000 zit of er is een kloppend hartje buiten de baarmoeder zichtbaar, dan is de kans groot dat een operatie je dringend aanbevolen wordt.
Bij mijn bbz had ik eerst twee keer oplopende waardes, toen een lagere waarde, toen ineens toch weer een hogere waarde (dubbel zo hoog als de eerdere hoogste waarde) daarna 2 dagen later nog weer een beetje hoger, maar toen nog eens twee dagen weer iets lager (tussen de laatste twee waardes in) en vanaf daar heeft gelukkig een daling ingezet die doorzette (maar wel nog 3 maanden duurde voor het helemaal weg was). Toen ik daarna weer probeerde zwanger te worden kreeg ik echter steeds pijnklachten en alleen een erg vroege miskraam (4 dagen na NOD misgegaan), en later bleek mijn eileider toch dusdanig defect te zijn dat die alsnog met een operatie verwijderd moest worden voordat ik gezond zwanger kon worden.
Heel veel sterkte met deze situatie, het voelt gewoon ontzettend rot en dat gevoel van een tikkende tijdbom herken ik ook. Wat je keuzes zijn hangt volgens mij heel erg af van hoe hoog de hcg waardes zijn die ze meten en of ze wel of niet duidelijk de zwangerschap kunnen vinden op een echo. Bij mij was de hoogste waarde 1300 toen en konden ze alleen iets heel vaags zien in de eileider waarvan ze niet zeker waren of dat de zwangerschap was, dus dat zat nog ruim in de afwachten-is-een-optie zone, als je boven de 5000 zit of er is een kloppend hartje buiten de baarmoeder zichtbaar, dan is de kans groot dat een operatie je dringend aanbevolen wordt.
Dank voor jullie verhalen @Reizigers en @Elsiejoy.
Jouw verhaal ga ik zeker even helemaal lezen @Reizigers, dank voor de link. Het is idd allemaal bloedspannend en ik hoop ook dat e.e.a. zichzelf oplost.
@Elsiejoy, mijn waardes zijn ook al 2x gestegen, nu de hoogste 1600 dus zit op grensgeval. Ze kunnen niets zien dus mocht nog 1 week afwachten. De gynaecoloog heeft al wel gezegd dat de eileider door deze bbz sowieso beschadigt is. Dus jouw verloop waarbij de eileider alsnog moet worden verwijderd is een heel realistisch scenario voor mij ook ?.
Maar het is vooral dat wachten, die stress en onzekerheid. Ik ben echt bang dat het ineens mis gaat en ik met gillende sirenes word opgehaald ??
Jouw verhaal ga ik zeker even helemaal lezen @Reizigers, dank voor de link. Het is idd allemaal bloedspannend en ik hoop ook dat e.e.a. zichzelf oplost.
@Elsiejoy, mijn waardes zijn ook al 2x gestegen, nu de hoogste 1600 dus zit op grensgeval. Ze kunnen niets zien dus mocht nog 1 week afwachten. De gynaecoloog heeft al wel gezegd dat de eileider door deze bbz sowieso beschadigt is. Dus jouw verloop waarbij de eileider alsnog moet worden verwijderd is een heel realistisch scenario voor mij ook ?.
Maar het is vooral dat wachten, die stress en onzekerheid. Ik ben echt bang dat het ineens mis gaat en ik met gillende sirenes word opgehaald ??
Hooi,
Mag ik vragen welke pijnklachten je had? Waardoor toch bleek dat je eileider beschadigd was? Ik heb je dit eerder ergens onder zien reageren en sindsdien ben ik angstig dat ik de pineut ga zijn.
Ik heb overigens enorm veel gehad aan het verhaal van reageerder nummer 1 dus bedankt voor het uitschrijven ervan!
Ik ben door mijn spiraal heen zwanger geworden. Die bleek uitgezakt te zijn. Ik bleek intern al te bloeden en er was geen zwangerschap zichtbaar. De gynaecoloog gaf aan dat met de hoeveelheid bloed in mijn buik, de meeste al geopereerd werden en kapot gingen van de pijn. Ik voelde echter helemaal niks. Geen pijn niks. Dus durfde ze het aan om af te wachten. Ben toen 1 nacht opgenomen zodat ik eventueel met spoed weggereden kon worden. Dit bleek gelukkig niet nodig. Mijn waardes daalde goed maar snap je tikkende tijdbom angst. Ik heb dat ook gehad. Dit was 3 maanden terug. Nu had ik afgelopen week een positieve test en hoewel ik dacht dat ik geen angst ervoor zou hebben, er is immers een hele duidelijke reden waarom het een bbz geworden is. Ben ik toch angst. Bij steken in mijn liezen.. ben heel blij dat ik als het goed is, over 2 weken al een positie check mag.
Ik hoop dat het voor jou ook met een sisser afloopt of dar ze gewoon ingrijpen.
Liefs
Mag ik vragen welke pijnklachten je had? Waardoor toch bleek dat je eileider beschadigd was? Ik heb je dit eerder ergens onder zien reageren en sindsdien ben ik angstig dat ik de pineut ga zijn.
Ik heb overigens enorm veel gehad aan het verhaal van reageerder nummer 1 dus bedankt voor het uitschrijven ervan!
Ik ben door mijn spiraal heen zwanger geworden. Die bleek uitgezakt te zijn. Ik bleek intern al te bloeden en er was geen zwangerschap zichtbaar. De gynaecoloog gaf aan dat met de hoeveelheid bloed in mijn buik, de meeste al geopereerd werden en kapot gingen van de pijn. Ik voelde echter helemaal niks. Geen pijn niks. Dus durfde ze het aan om af te wachten. Ben toen 1 nacht opgenomen zodat ik eventueel met spoed weggereden kon worden. Dit bleek gelukkig niet nodig. Mijn waardes daalde goed maar snap je tikkende tijdbom angst. Ik heb dat ook gehad. Dit was 3 maanden terug. Nu had ik afgelopen week een positieve test en hoewel ik dacht dat ik geen angst ervoor zou hebben, er is immers een hele duidelijke reden waarom het een bbz geworden is. Ben ik toch angst. Bij steken in mijn liezen.. ben heel blij dat ik als het goed is, over 2 weken al een positie check mag.
Ik hoop dat het voor jou ook met een sisser afloopt of dar ze gewoon ingrijpen.
Liefs
Volgens mij is de vraag niet direct aan mij gesteld maar ik ga hem toch maar even beantwoorden just in case 
.
Ik heb dus eigenlijk weinig tot geen pijnklachten, dat is het gekke.Ik heb na de positieve zwangerschapstest 1x een ochtend echt hele hevige buikpijn gehad. Wel 4 uur lang. Maar toen zei de verloskundige: is een innesteling waarschijnlijk. Zolang je geen bloed verliest, geen zorgen.
Tot op heden ook weinig tot geen bloedverlies gehad. Alleen een klein beetje oud bloed. Verder vorige week (tijdens de afwachtperiode) 1x hevige kramp gehad. Maar ook dat bleek alleen van de baarmoeder te zijn die het bm slijmvlies wilde afstoten. Dus geen pijn van de bbz.
En tot die tijd dus wachten. Maar als ik jouw verhaal zo lees @Gebruiker...701 is de bbz bij jou vanzelf opgelost? Hoe is het bloed in jouw buik weggegaan? Dat moeten ze toch weghalen of niet?
.Ik heb dus eigenlijk weinig tot geen pijnklachten, dat is het gekke.Ik heb na de positieve zwangerschapstest 1x een ochtend echt hele hevige buikpijn gehad. Wel 4 uur lang. Maar toen zei de verloskundige: is een innesteling waarschijnlijk. Zolang je geen bloed verliest, geen zorgen.
Tot op heden ook weinig tot geen bloedverlies gehad. Alleen een klein beetje oud bloed. Verder vorige week (tijdens de afwachtperiode) 1x hevige kramp gehad. Maar ook dat bleek alleen van de baarmoeder te zijn die het bm slijmvlies wilde afstoten. Dus geen pijn van de bbz.
En tot die tijd dus wachten. Maar als ik jouw verhaal zo lees @Gebruiker...701 is de bbz bij jou vanzelf opgelost? Hoe is het bloed in jouw buik weggegaan? Dat moeten ze toch weghalen of niet?
Hooi,
Ja mijn bbz is vanzelf opgelost. Nee ze hebben het in de gaten gehouden of mijn lichaam het zelf kon verwerken. Dan word het gewoon opgenomen ofzo. Ik moest dus blijven die nacht zodat ze konden blijven kijken of mijn lijf het zelf aankon. En die deed dat gelukkig.
Ik heb later een bultje gehad bij mijn lymfklieren in mijn lies en de huisarts vermoedde dat, dat te maken kon hebben met het afvoeren van het bloed. Pas als je lichaam het niet zelf aan kan, dan grijpen ze in. Ik ben dankbaar dat ze gewacht hebben. Anders was ik qua herstelproces veel verder van huis geweest. Alhoewel ik dit proces ook onderschat heb voor mijn lichaam hoor.
Ik dacht helemaal erbovenop te zijn maar soms merkte ik toch wel dat mijn lijf een klap gehad had. Dus blijf goed naar jezelf luisteren.
Ja mijn bbz is vanzelf opgelost. Nee ze hebben het in de gaten gehouden of mijn lichaam het zelf kon verwerken. Dan word het gewoon opgenomen ofzo. Ik moest dus blijven die nacht zodat ze konden blijven kijken of mijn lijf het zelf aankon. En die deed dat gelukkig.
Ik heb later een bultje gehad bij mijn lymfklieren in mijn lies en de huisarts vermoedde dat, dat te maken kon hebben met het afvoeren van het bloed. Pas als je lichaam het niet zelf aan kan, dan grijpen ze in. Ik ben dankbaar dat ze gewacht hebben. Anders was ik qua herstelproces veel verder van huis geweest. Alhoewel ik dit proces ook onderschat heb voor mijn lichaam hoor.
Ik dacht helemaal erbovenop te zijn maar soms merkte ik toch wel dat mijn lijf een klap gehad had. Dus blijf goed naar jezelf luisteren.
@gebruiker10098701 Ik denk dat de vraag aan mij gericht is: Ik had echt heel heftige stekende pijn rechtsonder in mijn buik waardoor ik flink in mijn functioneren beperkt werd, telkens ongeveer 2 weken vanaf eisprong tot aan menstruatie, maar niet elke cyclus. Mijn menstruatie was (ondanks dat ik dus graag zwanger wou worden) echt zo'n moment van: gelukkig, de pijn is weer even weg. Dan werd er ook steevast middels echos een vochtophoping of cyste gezien rechts (die ook na menstruatie steevast weer verdwenen was, ook al waren ze soms zo groot dat de gynaecologen twijfelden of ze moesten opereren) maar achteraf gezien zat dit dus vast in de vergroeiing in de eileider. Ik vermoed dus dat elke keer als mijn lijf rechts een eisprong probeerde te laten plaatsvinden er iets helemaal mis ging daar (omdat ik er soms dus ook geen last van had). Later na een echo waarop ze aan de structuur van de vochtophoping zagen dat het wel eens om mijn eileider kon gaan die zo dik was in plaats van een cyste, kreeg ik een HSG onderzoek. Daarbij spoelen ze je eileiders door met een contrastvloeistof en maken ze rontgenfoto's daarvan, zodat ze kunnen zien of en waar er verklevingen in zitten. Ik vond dat onderzoek verschrikkelijk pijnlijk, maar het maakte wel duidelijk dat mijn eileider helemaal dicht zat aan het uiteinde bij de eierstok waar het de eicellen op moet vangen: er stroomde geen vloeistof door naar de buikholte, wat je wel zou verwachten. Ik ben toen ongeveer anderhalve maand daarna geopereerd om die eileider te verwijderen, en sindsdien nooit meer zo'n pijnklachten gehad, en ik had deze ook nooit voor de bbz. De vochtophoping die ik had in mijn eileider wordt ook wel hydrosalpinx genoemd, maar dat is een aandoening die meestal alleen voorkomt door ontstekingen in het bekkengebied, bijvoorbeeld door chlamydia (heb ik dus nooit gehad), operaties in de buik (had ik toen in elk geval nog niet gehad) of endometriose (heb ik ook niet) en dan vaak ook aan beide kanten optreed (maar bij mij zat het dus echt alleen rechts, links was helemaal in orde).
Ik geloof wel dat mijn verhaal zeldzaam is, ik heb het nog nooit van iemand anders gehoord die ook een bbz hebben gehad gelukkig. De kans is groot dat een eileider bij jullie ofwel niet/minder geblokkeerd wordt door de bbz, ofwel dat je er geen last van hebt (veel vrouwen ontdekken per toeval dat ze een hydrosalpinx hebben, bijvoorbeeld omdat ze na lang proberen niet zwanger worden en hebben er helemaal geen last van verder, maar genoeg vrouwen worden met een hydrosalpinx ook wel gewoon zwanger), of dat je dus je eileider meteen kwijt bent en er dus ook geen problemen aan kunnen ontstaan later.
@Veraa, bloed in de buikholte kan ook vanzelf opgeruimd worden door het lichaam, dat kan alleen best wel even duren en zolang het er zit kan het ook het buikvlies irriteren waardoor je flinke pijn kan ervaren.
Ik geloof wel dat mijn verhaal zeldzaam is, ik heb het nog nooit van iemand anders gehoord die ook een bbz hebben gehad gelukkig. De kans is groot dat een eileider bij jullie ofwel niet/minder geblokkeerd wordt door de bbz, ofwel dat je er geen last van hebt (veel vrouwen ontdekken per toeval dat ze een hydrosalpinx hebben, bijvoorbeeld omdat ze na lang proberen niet zwanger worden en hebben er helemaal geen last van verder, maar genoeg vrouwen worden met een hydrosalpinx ook wel gewoon zwanger), of dat je dus je eileider meteen kwijt bent en er dus ook geen problemen aan kunnen ontstaan later.
@Veraa, bloed in de buikholte kan ook vanzelf opgeruimd worden door het lichaam, dat kan alleen best wel even duren en zolang het er zit kan het ook het buikvlies irriteren waardoor je flinke pijn kan ervaren.