Hallo,
Vorige week dinsdagnacht werd ik waker van de buikpijn, heb m'n vriend wakker gemaakt voor een warme kruik en het werd iets minder. De volgende dag heb ik de huisarts gebeld en ze vroeg of ik een pasje wilde inleveren. daar uit bleek dat ik zwanger was en of ik direct bij haar op het spreek uur wilde komen. Ze heeft me onderzocht en ze dacht meteen aan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Voor ik er erg in had zat ik al in het ziekenhuis bij de gynacoloog. Daar weer een vervelend onderzoek,een bloed onderzoek en weer een urine onderzoek. Na ruim 3 uur wachten in een kamertje kwam het verlossende woord, je wordt opgenomen voor een kijk operatie. Inmiddels was het al ergens in de avond dus dat zal dan de volgende dag plaats vinden. Een besef wat er allemaal gaat gebeuren heb je niet en het besef van wat er nu allemaal is gebeurd heb ik nog steeds niet. Tijdens de kijkoperatie hebben ze mijn linker eierstok verwijderd, gekukkig is het goed verlopen...
Nu lig ik te herstellen thuis in bed en soms op de bank.
Mensen in je omgeving roepen maar: " kun je nog wel kinderen krijgen" of " je hele hormoonhuishouding gaat door de war".
De huisarts zei: gelukkig wist je nog maar net dat je zwanger bent.
Maar volgens mij weet niemand wat dit nou echt met je doet!
Gelukkig kan ik er met m'n vriend over praten, hij doet zijn best om me te begrijpen.
Vorige week dinsdagnacht werd ik waker van de buikpijn, heb m'n vriend wakker gemaakt voor een warme kruik en het werd iets minder. De volgende dag heb ik de huisarts gebeld en ze vroeg of ik een pasje wilde inleveren. daar uit bleek dat ik zwanger was en of ik direct bij haar op het spreek uur wilde komen. Ze heeft me onderzocht en ze dacht meteen aan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Voor ik er erg in had zat ik al in het ziekenhuis bij de gynacoloog. Daar weer een vervelend onderzoek,een bloed onderzoek en weer een urine onderzoek. Na ruim 3 uur wachten in een kamertje kwam het verlossende woord, je wordt opgenomen voor een kijk operatie. Inmiddels was het al ergens in de avond dus dat zal dan de volgende dag plaats vinden. Een besef wat er allemaal gaat gebeuren heb je niet en het besef van wat er nu allemaal is gebeurd heb ik nog steeds niet. Tijdens de kijkoperatie hebben ze mijn linker eierstok verwijderd, gekukkig is het goed verlopen...
Nu lig ik te herstellen thuis in bed en soms op de bank.
Mensen in je omgeving roepen maar: " kun je nog wel kinderen krijgen" of " je hele hormoonhuishouding gaat door de war".
De huisarts zei: gelukkig wist je nog maar net dat je zwanger bent.
Maar volgens mij weet niemand wat dit nou echt met je doet!
Gelukkig kan ik er met m'n vriend over praten, hij doet zijn best om me te begrijpen.