Burn-out? Postnatale depressie?

<p>Hoi allemaal,</p><p>ik moet even mn verhaal kwijt, ik ben benieuwd of iemand dit herkent en weet wat ik er aan kan doen.</p><p>ik ben bijna 9 maanden geleden bevallen, en alles gaat goed. </p><p>Behalve als ik op werk kom, ik zit al een tijdje niet op mn plek, ik word erg down en mis mijn kleine meisje dan zo vreselijk erg. Ik loop de hele dag of avond met mijn ziel onder mijn arm.</p><p>mijn motivatie is totaal weg, ik voel me vreselijk leeg.. en kan alleen maar aan thuis denken.. op dit moment ben ik ook op werk en ben dit verhaal huilend aan t typen. </p><p>Ik ben al op zoek naar ander werk maar weet niet wat ik wil/ leuk vind.</p><p>ik zit alleen maar fotos van mn dochter te bekijken en voel me dan vreselijk schuldig dat ik niet bij haar ben.</p><p> </p><p>is dit normaal? Is dit een burn out? Postnatale depressie? Ik weet het niet; </p><p>ik wordt er wel gek van </p><p> </p><p> </p><p>Liefs</p>
 
Lieve Felineee,
wat een nare situatie! Het is zo moeilijk inschatten wat ee precies aan de hand zou zijn.. Heb je het alleen als je op je werkt bent? Kan je op andere momenten dat je niet bij je kindje bent wel genieten? Bijvoorbeeld als je even met vrienden bent? 
Zo op het eerste moment klinkt het in ieder geval niet als een postnatale depressie want in dat geval heb je vaak juist moeite om te kunnen genieten van je kindje.. en dat klinkt bij jou in ieder geval niet zo.
Waar voel je je precies schuldig over als je aan het werk bent? 
Het klinkt meer als dat je inderdaad niet op je plek zit op je werk.., daar geen voldoening meer uit haalt. Wat zou je kunnen doen? Erover praten is altijd goed. En opzoek naar ander werk lijkt me ook een goeie zet. Mocht het zo belemmeren zou je evt nog met de huisarts kunnen praten. Mocht het een burn out zijn of worden dan val je misschien nog wel onder uwv met ziekte door zwangerschap/ bevalling. Dat zou misschien lucht kunnen geven. 
 
Heel veel sterkte! 
Liefs
 
Postnatale depressie lijkt me niet, aangezien je zelf al aangeeft dat het echt voornamelijk aan je werk gerelateerd is. Of heb je het überhaupt altijd als je weg bent van je dochter? (Nog steeds klinkt het dan niet als een postnatale depressie hoor)
Ik ken natuurlijk de achtergrond van jouw baan etc niet. Wel vind ik het heel logisch dat door zo’n grote gebeurtenis als de geboorte van je kind ineens dingen in perspectief geplaatst worden. Ik ben 9 weken geleden bevallen en moet dus bijna weer gaan werken. Ik merk dat ook ik opzie tegen m’n baan en ben al aan het zoeken naar iets nieuws (ik weet dan wel wat ik wil, maar daar heb ik ook een tijdje over moeten denken) en ga een cursus doen nog in mijn verlof. Je hebt - beetje kort door de bocht - gewoon geen zin meer in een baan die niet leuk is, omdat het dan leuker is om thuis te zijn (dit geldt voor mij iig). Als ik jou was zou ik proberen wat energie te steken in bedenken wat je wel leuk zou vinden om te doen. Neem daar desnoods een dag of twee vrij voor. En als je dat bedacht hebt - ook al is het iets waarvan je nu nog zou denken ‘dit kan ik toch niet’ - probeer dan te bedenken hoe je daar wél kunt komen (dus cursus, of iets anders).
Ik denk niet dat je een burn-out hebt, maar ik denk wel dat je momenteel over je eigen grenzen gaat en dat is wel een risicofactor voor een burn-out. Probeer je daar bewust van te zijn en het vóór te zijn!
 
Lief van jullie meiden, moet denk snel gaan bedenken wat ik wil gaan doen voor dat het erger wordt.
 
ik kan in de ochtend al bijna mn bed niet uit, en als ik avond dienst heb ik ga altijd te laat weg omdat ik me er gewoon niet toe kan zetten. Onderweg praat ik mezelf moet in, of ben met tranen in mn ogen aan het rijden. 
 
Liefs, en bedankt voor jullie reactie 
 
Mijn partner had ook een behoorlijke burn-out na een zwangerschap. Eerst ging alles nog goed maar toen kwam de klap. Toch heb ik begrepen dat een burn-out na zwangerschap wel vaker voortkomt. In ons geval was met de juiste begeleiding, een extra stapje van mij en de familie en de nodige tijd, liefde en geduld toch alles weer helemaal goed gekomen.
 
Misschien kun je eens met de praktijkondersteuner praten, die zit vaak aangesloten bij je huisarts. 
Kun je even alles eruit gooien. Deze persoon kan naar je luisteren en je ook adviseren. Dit wordt vergoed door je verzekering. Contact opnemen kan via je huisarts. Mij heeft het in ieder geval ontzettend geholpen een aantal jaar geleden toen ik naar in mijn vel zat wegens twee sterfgevallen in de familie in een zeer korte tijd, en ook heb ik een gesprek gehad toen mijn zoontje 3 maanden was en de kraamtranen maar niet stopte.
Misschien brengt het je iets.
Succes!
 
Terug
Bovenaan