Burn out/prenatale depressie?

G

gebruiker975690

Ik zit een beetje met een situatie waarvan ik niet weet wat ik ermee aan moet of van moet denken.

Ben nu 20 weken zwanger van ons 2e kindje. Afgelopen tijd loopt het niet lekker in mijn relatie en heb ik best wat stress qua zorgen die ik me maak en de vertrouwensband naar de papa toe is heel erg gedaald. Maar we proberen er alles aan te doen om onze relatie weer te laten opbloeien want we houden wel van elkaar.

Daar komt nu nog eens bij dat het op mijn werk helemaal niet lekker loopt. Ik werk 24 uur sinds ons 1e kindje. 3 dagen in de week, maar op die 3 dagen wel iedere dag een andere dienst. De ene dag begin ik om 6:30 uur de ander om 9:30 uur en dan om 12:30 uur en dat in willekeurige volgorde. Daarbij zijn er dagen waar we geen pauze kunnen nemen, omdat ik dan alleen op de afdeling ben en er niemand is die even voor mij in kan vallen. Eens per maand werken we op zaterdag en zijn we verplicht 1,5 uur over te werken, deze 1,5 uur mogen we dan de week erop wel terugpakken, maar goed is dan wel een dag van 9,5 uur waarin je geen pauze kan nemen omdat we dan wederom alleen zijn.

voor mijn zwangerschap had ik er geen moeite mee. Maar nu heb ik sinds een tijdje hartkloppingen (gewoon als ik rustig op de bank lig 's avonds), duizeligheid wat ineens komt opzetten door de dag heen waardoor ik vrijwel niks meer kan doen omdat het voelt alsof ik flauw ga vallen, ik slaap slecht ondanks dat ik echt helemaal gesloopt ben want ik ben continu moe maar voor mijn zoontje van 2 moet ik het soms wel opofferen om leuke dingen te gaan doen maar dat betekend wel dat ik er dagen voor nodig heb om me op te laden (zover dat kan). Ik ben heel snel geïrriteerd, goed dat gooi ik dan maar op de hormonen. Na een dag werken of veel inspanning heb ik als ik rustig ga zitten een hele gespannen buik.

Ik ben echt wel een nuchter persoon maar begin nu wel m'n vraagtekens te krijgen of er niet meer speelt? Iemand ervaring of dit een burn out kan zijn of een prenatale depressie?

na de bevalling van de 1e heb ik tegen een postnatale depressie aangezeten omdat ik niet goed wist waar ik van moest genieten.

ik moet donderdag naar de vk en ga dit ook met haar bespreken, want had me voorgenomen om van deze zwangerschap te genieten maar tot nu toe is me dat niet echt gelukt en daar baal ik heel erg van.

De punten bespreken met de werkgever heeft geen zin want is al eens gedaan en dan word er gezegd als je vind dat dit niet meer bij je past ben je vrij om te gaan...

Ik voel me soms zo ongelukkig, terwijl ik het mooiste geschenk bij me draag.
 
<p style="text-align: left;">Heftig verhaal.</p>
Jouw werkgever houdt zich niet aan de wet. Je hoort gewoon pauze te krijgen en als je zwanger bent helemaal. Dit is gewoon de wet. Jou daarvoor de deur wijzen is ook illegaal. Ben je lid van een vakbond? Heeft jullie bedrijf een arbo arts? Want dit kan echt niet. Ik wil je niet bang maken, maar als je niet voldoende rust krijgt, kan het ook nog uitdraaien op een vroegegeboorte.

Dit kan zeker een burnout zijn. Ik denk niet dat het een depressie is. Luister goed naar wat je lichaam zegt en handel daar naar.

Hopelijk heeft de vk goede tips voor je. Heel veel succes en ik hoop dat je toch gauw kan genieten van de zwangerschap.



 
<p style="text-align: left;">Sowieso met de vk bespreken en die zal waarschijnlijk zeggen dat je gas terug moet nemen en rustiger aan moet doen!</p>
<p style="text-align: left;">ook zou ik het toch met je werkgever gaan bespreken je bent zwanger en zij zijn verplicht rekening met jou te houden juist nu je zwanger bent!</p>
<p style="text-align: left;">Ik moest vanwege mijn zwangerschap eerder stoppen met werken ik heb een zoontje van 1,5 rondlopen in huis en bij mij valt de 2e zwangerschap zwaarder als de eerste... ik loop al vanaf mijn 17e week bij fysio voor mijn bekken en rug het kost nou eenmaal ook meer energie als je er al 1 hebt rondlopen...</p>
<p style="text-align: left;">Dus mijn advies overleg met de vk persoonlijk denk ik dat het nu vooral alles bij elkaar te veel is voor jou maar ik ben geen deskundige...</p>
<p style="text-align: left;">denk een beetje aan jezelf jou gezondheid en die van je kleintje in je buik!</p>
<p style="text-align: left;">ik hoop dat je hier iets aan hebt succes en sterkte meis</p>
<p style="text-align: left;">Liefs H</p>
 
Lid van de vakbond ben ik niet. Zo hebben we ook geen CAO alleen een reglement. Arbo arts hebben we wel. Mijn zoontje is ook met 37 weken geboren heb toen doorgewerkt tot week 36. Ga ik nu sowieso niet doen. De bedoeling was eigenlijk om 6 weken van te voren te stoppen + ik heb nog 2 weken verlof dus dat ik met 32 weken zou stoppen. Maar hoe het nu gaat denk ik niet dat ik nog 12 weken zo vol kan houden.

Als de vk m'n bloeddruk meet is deze telkens perfect, maar mijn vriend zegt ook op dat moment heb je meestal rust.

Ik voel me ook echt een aansteller, maar ben ook bang dat ik dadelijk als ik bevallen ben helemaal opgebrand ben.

donderdag maar eens kijken wat de vk ervan vind
 
Dat gevoel had ik ook dit houd ik nooit zolang nog vol! Meis je moet echt aan jezelf en je kindje gaan denken jullie zijn belangrijker dan je baan en je steld je niet aan! Je kan nu beter aan de bel trekken dan dat je straks er helemaal doorheen zit daar lijd jij en je gezin straks alleen maar meer onder als je zo door blijft gaan!

Nogmaals je stelt je niet aan!

Liefs H
 
Zoals vorige regeerders ook al zeggen, je zonder pauze door laten werken en zulke lange diensten laten draaien terwijl je zwanger bent, mag gewoon niet. Hiervoor zijn regels en de uren die jij niet meer goed kan werken word je baas gecompenseerd door het uwv. Probeer er echt nog eens achteraan te gaan.

Die momenten van hartkloppingen en duizeligheid klinken voor mij een beetje als een paniek aanval. Je bloeddruk blijft hierbij wel normaal. Het is echt een teken van je lichaam dat je onder te veel stress staat. Dit in combinatie met het slechte slapen en de situatie waar je nu in zit, klinkt voor mij toch heel erg alsof je overspannen bent of aan het worden bent. Het is echt heel belangrijk dat je nu op tijd bij je vk en huisarts en werkgever aan de bel trekt, want als je zo door blijft lopen kan het goed op een burn out uitlopen en daar kun je echt nog jaren last van hebben.

Wees niet bang om hulp in te schakelen. Vaak is er meer hulp en steun beschikbaar dan je zelf denkt, en zijn mensen in je omgeving meer begripvol dan je verwacht.

Heel veel sterkte en ik hoop dat het snel beter gaat!
 
De verloskundige die ik normaal heb was er niet. Er is een nieuwe in de praktijk, heb haar wel de klachten verteld. En ze was van mening dat dit normale klachten zijn rond dit termijn. Maar mocht ik me er toch niet goed bij voelen dan moet ik de huisarts bellen. Dus ga daar morgen naar toe bellen.

voor de rest gaat het nu wel wat beter, heb dinsdag voor het laatst gewerkt en ben de rest van de week vrij en dat merk ik wel meteen.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan