buurvrouw probleempje

[ANONYMOUS_USERNAME]

hallo allemaal,



Mijn buurvrouw van beneden is gehandicapt (geestelijk en ook half
doof). Het is altijd een hele lieve en behulpzame buurvrouw geweest
maar....sinds de geboorte van onze dochter is ze echt "plakkerig
"geworden.

 Iedere keer als ik mijn wandelwagentje in mijn schuur zet (die
toevallig in haar tuin is). Wordt ik nu "lastig gevallen" ookal slaapt
mijn kind rustig in haar wandelwagentje dan moet ze persee mijn kind
wakker maken.



Ze wil ook mijn kind dan oppakken en kussen enzo. Ik probeer haar
rustig uit te leggen dat mijn kind moet door moet slapen. Nee hoor
vergeet het maar mijn dochter moet persee wakker worden. Als ik met
mijn man met onze dochter in de auto zit dan stormt ze letterlijk
gewoon aan en hangt ze weer helemaal in de auto. Ook al probeer ik snel
weg te gaan omdat ik misschien een afspraak heb dan hangt ze gewoon met
haar hele lijf op mijn wandelwagen om weer mijn kind te
troedelen/knuffelen.



Ik probeer haar te ontwijken soms lukt het maar soms lukt het
niet.   Door deze situatie heb ik geen zin meer om naar buiten te
gaan. Ik heb eerst geprobeerd   om eerder van huis weg te gaan en
eerder terug te komen maar een keer zat ze gewoon s ochtends mij op te
wachten.

Iets aan haar uitleggen dat gaat moeilijk want ze begrijpt het toch niet en ze hoort ook slecht.

Aan verhuizen denk ik voorlopig nog niet aan we wonen nu 1,5 jaar in onze woning en ik vind het echt een leuk huis.





(Kijk niemand moet mij verkeerd begrijpen maar ik heb echt niks tegen gehandicapte mensen.)

Maar kijk een keertje vindt ik het niet erg dat mijn kind vertroetelt wordt maar echt iedere keer dat vindt ik gewoon niet leuk.



En als ze wil oppakken dat wil ik ook niet want de eerste keer dat ze
haar oppakte toen liet ze haar bijna vallen. Als ze nu vraagt zeg ik
nee maar dan zegt haar vriend weer van ach ze doet haar niks en ze
kijkt zelf heel teleurgesteld maar wat kan ik anders? Nee is nee!



Ik heb er ook absoluut geen behoefte aan dat ze iedere keer aan mijn
kind zit en loopt te kussen en zonder het te weten spugen op mijn kind.



Heeft iemand misschien tips of herkent iemand deze situatie?

Ik weet het gewoon niet meer......



Groetjes van DEXEN

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Ik begrijp het heel goed.





Een ding staat vast: JIJ bent de mama, jij beslist wat acceptabel is of niet.





Woont deze mevrouw zelfstandig of is er sociaal werk oid die haar begeleiden? Zo ja, kun je het met hun opnemen.





Vooral vrouwen vinden het moeilijk om andere mensen voor hun kop te
stoten en jij bent bang haar te beledigen of te kwetsen, maar juist
OMDAT ze geen remmingen heeft moet je harder op je strepen staan.





Wel vriendelijk blijven, maar resoluut doorlopen "sorry buuf geen tijd"
/ "Ik vind het niet prettig dat je haar oppakt" / "Je mag haar niet
wakker maken van de dokter dat is slecht voor haar"





En dan kwets je haar maar, maar jij hoeft niet jezelf dwars te zitten
en je kind de slaap te laten verstoren om iemand te ontzien die verder
helemaal niets met jullie leven te maken heeft.

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hallo Dexen
Ik begrijp je probleem en kan me voorstellen dat je je ergert aan dit gedrag.
Maar jij bepaalt wat er met je dochter gebeurt en niet zij. Ik zou een keertje in de avond, zonder je kindje erbij, bij haar langs gaan en het bespreekbaar maken. Ik neem aan dat je onderbuurvrouw van redelijk niveau is dat zij e.e.a kan begrijpen, anders woont zij ook niet zelfstandig neem ik aan.  
Je kunt er ook voor kiezen om contact op te nemen met een van haar begeleiders of fam. zodat zij bij dit gesprekje aanwezig kunnen zijn. Leg haar uit wat je dwars zit (zonder boos te worden) en misschien kun je eens  afspreken dat ze eens een keertje bij je mag komen om even met de kleine te spelen (als jij dit wilt natuurlijk).
Ik wens je veel succes.
 

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

he hoi

Moeilijk hoor!
Maar ook mensen met een verstandelijke handicap (geestelijk is psychisch, of bedoel je dat ook...)) die op zichzelf wonen, wil nog niet zeggen dat zij geen moeite hebben met sociale vaardigheden... dat is ook geen reden om niet zelfstandig te kunnen wonen (tenzij het dus de spuigaten uitloopt), meestal kunnen ze zich met hulp wel goed redden.
Dit is moeilijk om zomaar even bespreekbaar te maken, wegens haar verstandelijke beperking en ook nog eens haar lichamelijke beperking (doof, slechthorend) dit maakt het nog complexer.
Probeer eens er achter te komen inderdaad welke instantie haar begeleidt, je kunt dit probleem dan met hen bespreken. Iets anders zou ik niet kunnen bedenken....
Succes hoor! en laat het nog even weten...