CASES LOGOPEDISTE

A

Anoniem

Guest
He meiden,
 
Even jullie mening graag....
Mike (8-11-04) volgt sinds december logopedie dwz hij heeft eerst een test gehad om te kijken waar hij staat qua ontwikkeling en spraak!
Daar heeft de logopediste (en wij beamen dat wel) geconcludeerd dat Mike gevoelig is voor sensorische intergratie verwerking Kort samengevat betekend dit Mike een hele gevoelige  tastzintuig heeft waardoor hij zich (voorheen) afsluit/afsloot voor informatie van buiten Dit is aanzienlijk verbeterd
Verder is het een vrij technisch verhaal maar dit kan ook één van de oorzaken zijn dat Mike een spraak achterstand heeft.

Inmiddels gaat het erg goed met de spraakontwikkeling en zijn we ons nu hoofdzakelijk aan het focussen op articulatie!! En zijn we bezig om zn tastzintuig   te stimuleren dat aanraking niet vervelend hoef te zijn
Het is echter wel zo   dat de logopediste en wij (man en ik) niet geheel op één lijn zitten
Nu wordt ik net door de logopediste gebeld met de vraag of zij Mike in een cases (dus anoniem) mag bespreken in een werkgroep!
Ik snap volkomen als jullie 1e reactie is nou waar doe je moeilijk over, maar de sfeer tussen haar en mij is niet geheel spontaan dus ik ben ook wel een beetje op mn hoede en ben bang dat dit wel voer is voor discussie en weet niet of dit in het belang is van Mike

Het is een heel verhaal maar ik hoor graag jullie visie
groetjes
Achnita
 
Mijn 1e reactie is inderdaad: DOEN.

Maar ik kan me jou gevoel ook prima voorstellen. Mijn oudste is altijd al "anders" geweest. Sinds een half jaar weten we dat hij ADHD heeft, en dan met nadruk op concentratieproblemen (ADD) Mijn zoon is ook meerdere malen in casussen besproken. En het is gewoon geen leuk gevoel als er over jou kind word gepraat, omdat er echt wat mee aan de hand is. Tenminste, zo voelde het voor mij, ik weet dus niet of dat bij jou ook zo is, of dat het toch weer anders ligt.

Dat je niet op 1 lijn ligt met de logopediste is natuurlijk helemaal niet leuk. Maar zit dat verschil in het behandelplan?
 
Het is voor een groot gedeelte wat je zegt; het idee dat er over je kind gesproken wordt is geen prettig gevoel. Ook omdat ik er nagenoeg zeker van ben dat ze mijn visie niet zal uitleggen zoals ik het daadwerkelijk zie. Want hoe simpel ik mezelf ook tegen haar verwoord, ik voel me niet begrepen (en denk dat ze me ook écht niet snapt!!)
Daar zit ook gelijk de kink mbt het behandelplan! Mijn gevoel zegt dat "wij" eerst op 1 lijn moeten zitten of in ieder geval elkaar moeten snappen......

Toen de situatie van jouw zoon in cassusen is besproken heb je daarna punten gekregen waar je daadwerkelijk mee aan de slag kon?

In ieder geval bedankt voor je reactie en mening
groetjes, Achnita

quote: MOONPOONTJE reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('20-02-2009 14:03:31'));

Mijn 1e reactie is inderdaad: DOEN.

Maar ik kan me jou gevoel ook prima voorstellen. Mijn oudste is altijd al "anders" geweest. Sinds een half jaar weten we dat hij ADHD heeft, en dan met nadruk op concentratieproblemen (ADD) Mijn zoon is ook meerdere malen in casussen besproken. En het is gewoon geen leuk gevoel als er over jou kind word gepraat, omdat er echt wat mee aan de hand is. Tenminste, zo voelde het voor mij, ik weet dus niet of dat bij jou ook zo is, of dat het toch weer anders ligt.

Dat je niet op 1 lijn ligt met de logopediste is natuurlijk helemaal niet leuk. Maar zit dat verschil in het behandelplan?



 
Ik zou het wel doen. Zeker als je niet op 1 lijn zit met haar. Misschien zeggen collega's wel goede dingen tegen haar waardoor het beter gaat?

groetjes Maris
 
Terug
Bovenaan