CB

A

ANONYMOUS_USERNAME

Na alle verhalen   waarin veel over het CB wordt gesproken: Hoe ervaren jullie het daar? Hier is het erg wisselend. Het hangt er van af welke arts/verpleegkundige je hebt. Ik heb de meest onzinnige en soms zelfs foutieve adviezen gekregen die je maar kunt bedenken. Soms zit er iemand die idd gewoon goed naar je kindje kijkt en ook daadwerkelijk geinteresseerd is, maar soms heb je ook het gevoel van: waarom ben ik hier? Het meeste gaat bij mij het ene oor in en het andere zo weer uit. Ik ga voor de inentingen en het meten en wegen. En ik heb geleerd vooral geen vragen te stellen, daar krijg je vreemde antwoorden op. Zo zou mijn oudste wel leren staan als ik hem tegen mijn handen zou laten trappelen. En zijn waterbreuk en navelbreuk zouden wel vanzelf overgaan (ook al was hij inmiddels 2 jaar) : NOT!!! En een kleurenblindheidstest wilden ze nog niet bij hem doen, dat zou hij nog niet kunnen (met 3 jaar en negen maanden, nou, via internet had ik het geprobeerd, ging prima: knetterkleurenblind). De verpleegkundige heeft me wel goed op weg gezet met de koemelkallergie van de middelste, dat was erg positief.
Mijn oom zei altijd: consternatie bureau, dat vind ik persoonlijk nog altijd een goeie!

groetjes,
Sabine
 
Hoi Sabine,
ik ervaar het ook heel wisselend. Ligt idd aan de verpleegkundige of arts. Toen onze oudste zijn eerste prikjes kreeg probeerde die verpleegkundige na het prikken of hij wel kon lachen.... Hij schreeuwde moord en brand! Gek he, dat zo'n ventje dan niet lacht.... Dat snapte ik, als 'groen' moedertje, zelfs nog!
Ik stel ook niet te veel vragen, ik doe vaak alles op gevoel, dit werkt bij mij het best. Meestal ben ik gewoon benieuwd hoeveel mijn kids zijn gegroeid.
Persoonlijk heb ik meer aan dit forum dan aan het cb, haha!
groetjes van Ruth
 
Hoi,

Je hebt helemaal gelijk! Toen ik klein was vertikte mijn moeder me erna toe te brengen, behalve voor inenten dan. Door alle rare berichten. Ik ga wel met joshua maar idd worden er rare dingen gezegt zoals, "als hij 4 maanden is (nu3,5) dan gaan we hem laten doorslapen s'nachts" Verder vertelde hij (arts) niet. Wat moet ik daar nou mee? Hoe wil hij dat nou gaan doen, hij slaapt toch bij mij? En trouwens ik heb het al geprobeerd wordt hij juist  helemaal overstuur van, ik hou  het rrr ritme aan. Dit heeft hij echt nodig, en ik zie nu pas het resultaat ervan, moet het straks dan gelijk weer afschaffen??? Ach ja alles met een korreltje zout nemen denk ik, en idd het wegen en lengte en de prikken zijn toch wel de belangrijkste.

grt suuz mv joshua 8-2-07  
 
bij ons gaat het,afgezien van de voedingsadviezen die gewoon TE standaard zijn,wel goed.onze bc-arts is een erg leuke,vlotte meid en ik had de vorige keer een heel leuk gesprek met haar over de entingen.ze zei heel eerlijk;ik kan je alleen maar de voordelen vertellen,want de nadelen en evt alternatieven krijgen wij niet in onze opleiding omdat we pro-enten geschoold worden.
er word hier verder ook niet gesproken over wat je moet en niet mag,ze wijzen je alleen op de gebruikelijke richtlijnen,schema's en veiligheidsvoorschriften.ik vind alleen de vragenlijsten en het volgen van de ontwikkeling en opvoeding wel heeeeeeeeel ver gaan.ze stellen vragen over je priveleven tot in de slaapkamer aantoe (nouja,bijna).dat vind ik niet nodig en ben daarin ook heel kort van stof.maar ik kan me voorstellen dat mensen het nodig hebben en dat ze op deze werkwijze het snelst probleemgevallen opmerken en kunnen helpen.
qua voeding luister ik echt niet naar hun.daar kan ik toch niks mee.bovendien spreken ze elkaar ook tegen.volgens wijkverpleegkundige a mag je je kind zoveel voeden als hij opkan,want wat ze teveel krijgen spugen ze wel uit.boas dronk toen 8 keer 100cc en dat was prima als hij aangaf dat nodig te hebben.en 2 maanden later bij wijkverpleegkundige b werd er gezegt dat hij teveel kreeg,volgens het schema.hij dronk toen 5 keer 200 en was 11 weken en volgens het boekje mocht hij maar 5 keer 165 en pas met 3 maanden pas 200.maar boas is altijd al een hongerlapje geweest en die heeft dat gewoon nodig.hij ging ook meer spugen,volgens hun was dat baby-eigen.ik ben op eigen houtje met johannesbroodpitmeel begonnen en dat werkt perfect!ik ben teveel mans om daar "toestemming" voor te vragen.nu drinkt hij nog maar 4 flessen doordat hij zolang slaapt.ben benieuwd wat daar vrijdag van gezegt word.ben ook benieuwd hoe hij gegroeid is.ik ben ook erg benieuwd of ze over bijvoeding beginnen.ik twijfel nog steeds waar ik wanneer mee wil beginnen.ik ga ze er verder geen advies om vragen,want ik ken de voors en tegens,verschillende visies ed zo langzamerhand wel.ik ben inmiddels wijs genoeg om mn eigen plan te trekken(leve het internet).maar toch wel goed dat ze er zijn.als er echt problemen zijn heb je toch een makkelijk bereikbare hulplijn.
groetjes kari
 
Ik denk dat wij hier wel een goed cb hebben. De artsen zijn ok en doen de "baby-keuring" maar misschien is dat wel omdat er met Thijs niks aan de hand is en komt hij iedere keuring prima door.
De wijkverpleegkundige is bij ons super. Ze weet precies wie we zijn, als we bv tijdens inloopspreekuur binnen stappen en ze weet ook nog precies hoe en wat van de vorige keer. Ze luistert erg goed en geeft ook goede tips, maar meesral heb je die zelf ook al wel bedacht hoor.
Zij weet ook wel dat moeders toch hun eigen wijsheid volgen en daar staat ze tot nu toe wat mij betreft ook helemaal achter.
Het zal idd per cb verschillen. Maar gelukkig heb ik er wel een prettig gevoel bij en ik ga er ook met plezier naar toe.
 
Hoi!

Grappig Suus wat je zegt over je moeder, de mijne moest er ook helemaal niets van weten en liet mijn vader altijd gaan (werkt in de horeca dus had toch overdag tijd). Zij trok het cb heel slecht en heeft me vanaf het begin af aan voorgehouden dat ik ze niets moest vertellen en mezelf ook niets moest laten vertellen. De eerste ontmoeting met mijn wijkverpleegkundige ging ik dan ook niet geheel onbevooroordeeld in...
Ik moet zeggen dat ze ook wel een hele slechte beurt maakte die eerste keer. Ze was eigenlijk heel aardig, maar op een gegeven moment ging ze vertellen waar het cb voor was, toen vertelde ze ook dat ze bij verdachte gevallen melding zouden maken van kindermishandeling en dergelijke en dat het goed was dat ik dit wist (dit was bij mij thuis!). Ik keek haar echt aan van "excuse me?" Gezellig zei ik, kom nog een keer langs... Zegt ze daarna, "goh ja sorry had ik niet moet zeggen spijt me, normaal gesproken vertel ik dit ook eigenlijk nooit aan mensen...". O nee? Waarom dan juist wel aan mij? Misschien omdat je net een aantal prive vragen over mijn alleenstaande moederschap hebt gesteld? En denkt dat alleenstaande moeders hun kinderen eerder mishandelen ofzo? Ik was echt heel erg boos... Dit was natuurlijk ook net na de bevalling dus hormonen zaten heel hoog...
Ze heeft wel 100 keer haar excuses aangeboden en de eerste keer dat ik zelf naar het cb moest herkende ze me meteen en was ze poeslief haha, die zal denk ik geen kritiek meer durven geven...
Verder zijn ze bij mij eigenlijk wel heel vriendelijk. Nou moet ik erbij zeggen dat ik ook nooit vragen heb of echte problemen met voeding  ed dus zijn ze er alleen maar voor de prikjes en het meten en wegen. Na de eerste ontmoeting hebben ze ook nooit meer persoonlijke vragen gesteld. Af en toe nog even laten vallen van hoe dat nou is helemaal alleen opvoeden, daar word ik weleens een beetje moe van, maar een waarde oordeel heb ik gelukkig niet meer geproeft.
Toch snap ik mijn moeder wel hoor, vooral als ik al die verhalen op het forum lees over verschillende cb's!
 
Ik ben pas 2 keer geweest, dus nog niet echt veel ervaring. De eerste keer de arts, was een aardig mens, liep lekker vlot, maar ja, Christian is ook een makkelijk kind. Wij geen opvoedproblemen, geen eetproblemen, groeit goed, ontwikkelt goed... Dan krijg je niet zo snel door wat voor vlees je in de kuip hebt.
De tweede keer verpleegkundige, dat was een heel wat minder leuke ervaring. Die was een stuk dominanter, zo van "ik zou jou wel eens vertellen hoe je dat moet doen", mijn stekels gingen meteen overeind... Mijn vragen kregen antwoorden waar ik niet zo veel mee kon (uit het jaar nul naar mijn idee...)...
Ik til er niet zo zwaar aan. Ik zie het CB als een adviesbureau, ze kunnen me adviseren over bepaalde zaken vanuit hun visie/opleiding en dan zie ik wel wat ik er mee doe. Ik voed mijn kind toch zelf op, op mijn manier. En zolang de kleine uk vrolijk is, goed groeit en zich goed ontwikkelt... dan doe ik het toch errug goed, al zeg ik het zelf, ha, ha!
Ik ben zelf ook vooral nieuwsgierig naar de groei van mijn kleine beer... Donderdag a.s. weten we weer meer!

Groetjes, Karin
Mama van Christian (13 weken)
 
hallo dames,

Hier ook een reactie!

Pfff dat cb dat mag van mij gestolen worden.

Tuurlijk moeten we wegen en meten en prikken. Maar that's it!! Bij mijn 1e dochtertje hebben ze me zo vreselijk aan het lijntje gehouden. Vreselijk!! Ik was echt heel erg onzeker en alles wat ik zei hadden ze commentaar op. De voeding moest strikt volgens hun regels, ze woog 3860 gram bij de geboorte en had constant erg honger, maar ik mocht niet meer geven dan aangegeven. Ik mocht geen voeding voor hongerige baby's geven etc etc.....

Toen ze een paar maanden was en potjes eten kreeg, lustte ze alleen geen bietjes (nog steeds niet trouwens en ze is nu 4!). Nou dat moest ik toch maar doorzetten hoor, want ze "moeten" alles eten. Ik deed het NOOIT goed!!

De gehoortest was niet goed en moest overnieuw, volgens de arts was de ogentest onvoldoende. Bij de opticien geweest en ze kan prima zien!
Ga zo maar door.......

Nu kunnen ze de pot op! Ze hoeven niet meer met goed advies aan te komen want ik doe het op mijn manier! Afgelopen maandag ff geweest om te wegen. Het was druk en er werd gevraagd of ik dan even wilde wachten. Nou niet dus.... ik doe het zelf wel en daarna ben ik weer weg.

Dus nee, cb kan wat mij betreft gestolen worden. Ik heb ook meer aan de tips en adviezen van het forum! Dus meiden bedankt!!!!

Groetjes  Sandra
(mv Isabelle en Madeleine)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan