Goedemorgen dames,
Sinds vandaag ben ik ook lid van deze site. Hieronder zal ik ons even in het kort voorstellen:
Wij zijn (papa) Rico (31), (mama) Roxanne (21), (dochter) Joy (16maanden) en een buikbaby (32 weken).
Mijn eerste zwangerschap verliep volgens het boekje en ik heb er dan ook erg van genoten. De bevalling (met 41 weken en 6 dagen) was echter een drama. De weeën kon ik thuis nauwelijks opvangen en zowel de ontsluiting als de uitdrijving wilde niet vorderen. Uiteindelijk is het een kunstverlossing (zonder pijnbestrijding) geworden door middel van de vacuümpomp en een flinke knip. Doordat ze letterlijk uit mij is getrokken met de vacuümpomp was haar sleutelbeentje gebroken en haar armpje verlamd (Erpse Parese). Gelukkig kan ik na bijna 1,5 jaar vertellen dat haar armpje redelijk tot goed is hersteld en ben dan ook uitermate trots op deze prestatie.
Nu de bevalling van de tweede steeds dichterbij komt, word ik toch wel een beetje bang. Ik krijg extra controles en echo's bij de verloskundige en ze houden me goed in de gaten. Ook mag ik als er geen verdere complicaties komen, thuis bevallen. Dit is voor mij ook een hele geruststelling, al hebben we besloten dat ik in het ziekenhuis wil bevallen.
Het voorstellen is toch iets uitgebreider geworden, dan ik in eerste instantie in mijn hoofd had! Fijne koninginnedag allemaal!
Sinds vandaag ben ik ook lid van deze site. Hieronder zal ik ons even in het kort voorstellen:
Wij zijn (papa) Rico (31), (mama) Roxanne (21), (dochter) Joy (16maanden) en een buikbaby (32 weken).
Mijn eerste zwangerschap verliep volgens het boekje en ik heb er dan ook erg van genoten. De bevalling (met 41 weken en 6 dagen) was echter een drama. De weeën kon ik thuis nauwelijks opvangen en zowel de ontsluiting als de uitdrijving wilde niet vorderen. Uiteindelijk is het een kunstverlossing (zonder pijnbestrijding) geworden door middel van de vacuümpomp en een flinke knip. Doordat ze letterlijk uit mij is getrokken met de vacuümpomp was haar sleutelbeentje gebroken en haar armpje verlamd (Erpse Parese). Gelukkig kan ik na bijna 1,5 jaar vertellen dat haar armpje redelijk tot goed is hersteld en ben dan ook uitermate trots op deze prestatie.
Nu de bevalling van de tweede steeds dichterbij komt, word ik toch wel een beetje bang. Ik krijg extra controles en echo's bij de verloskundige en ze houden me goed in de gaten. Ook mag ik als er geen verdere complicaties komen, thuis bevallen. Dit is voor mij ook een hele geruststelling, al hebben we besloten dat ik in het ziekenhuis wil bevallen.
Het voorstellen is toch iets uitgebreider geworden, dan ik in eerste instantie in mijn hoofd had! Fijne koninginnedag allemaal!