Hoi Claudy!
Ik heb even gekeken op internet en je kunt kijken op de site www.levensstroom.nl (dat is waar ik het eerder over had) Ik vond er geen verhalen over baby's e.d. maar ik heb daar wel in een tijdschriftje van hun vaak wat over gelezen. Het is echt de kracht van God die geneest en niet iets occults zoals Jomanda. In de Bijbel doet God/Jezus ook veel wonderen, en die gebeuren vandaag de dag nog steeds. Je kan misschien even kijken op die site als je dat leuk vindt. Ik heb op internet ook nog een ander verhaal gevonden (hieronder) over een vrouw die ook steeds miskramen had. Misschien vind je dat leuk om te lezen omdat dat ook echt een wonder is. Het is wel een lang verhaal!
Grappig dat je zo'n klein zusje hebt! Dat lijkt me heel apart, maar wel heel erg leuk! Tot gauw!!! Veel liefs, Leah
****
Kelly: Genezen van ernstige nierziekte en herhaaldelijke miskramen!
Mijn naam is Kelly en ik wil graag mijn persoonlijke levensverhaal met u delen. Wonderen bestaan vandaag de dag nog steeds en ze gebeuren ook in uw stad! Lees mijn verhaal maar...Genezen van een ernstige nierziekte Als kind ben ik, voor zover ik weet, altijd gezond geweest. Toen ik achttien was veranderde dat. Ik had altijd al van zoete dingen gehouden, maar ineens leek het wel alsof ik verslaafd was geworden aan alles wat zoet was. Het verlangen naar suiker was niet te stuiten. Ik at hele zakken snoep tegelijk. Natuurlijk werd ik dik van al die suiker, maar ik merkte ook dat ik moe werd. Zo moe dat ik de dagen nog nauwelijks door kon komen. Steeds meer merkte ik ook dat alle spieren in mijn lichaam hard en pijnlijk begonnen te worden. Op een gegeven moment was mijn rug zo hard geworden, dat je er een bord op stuk kon slaan. Dag in dag uit voelde ik me zo ziek dat ik het liefst de hele dag op bed bleef liggen. Ik werd onderzocht, maar de doktoren konden niets vinden. Zo kwam ik bij een alternatieve dokter terecht. Van hem kreeg ik te horen dat het probleem te maken had met mijn nieren. Die konden de suiker niet verwerken, maar mijn lichaam vroeg om steeds meer. Zo was ik in een vicieuze cirkel terechtgekomen. De dokter zei dat ik nu radicaal moest stoppen met suiker. Hij gaf me een dieet mee, waar ik me voor de rest van mijn leven aan zou moeten houden. Het dieet viel me zwaar, maar ik deed het. Al snel begon ik me gezonder te voelen, maar dat was maar voor even. Jarenlang kon ik de klachten beperken door suiker zoveel mogelijk te mijden, maar helemaal gezond werd ik niet meer. Ik bleef me steeds toch ziek voelen. Toen ik 26 was, trouwde ik met Joost. Joost en ik geloofden allebei, maar voordat we getrouwd waren, gingen we op zondag steeds naar verschillende kerken en gemeenten. Na ons huwelijk besloten we ons aan te sluiten bij Evangelie Gemeente ‘God is Liefde ’. Nog altijd was ik niet gezond, maar ik had geleerd ermee te leven. Ik had nooit gebeden om genezing, omdat ik mijn ziekte was gaan beschouwen als iets dat bij mij hoorde. Ik kwam niet eens op de gedachte dat God dit zou willen genezen! Op een zondag, tijdens de dienst, zei de pastor dat God hem liet weten dat er iemand in de zaal was met nierproblemen. Die persoon mocht opstaan en zijn of haar handen op de plaats van de nieren leggen, dan zou de pastor gaan bidden om genezing. Meteen voelde ik het: “dat ben ik! God wil mij genezen! ” Ik stond op en legde mijn handen op mijn onderrug. Vrijwel meteen daarna voelde ik een warme stroom door mijn onderrug trekken. Er gebeurde echt iets met me! Ik slaakte een kreet van verbazing. De mensen om mij heen zeiden tegen mij: “Geweldig! Je bent genezen! ” Ik wilde het wel geloven, maar ik kon het niet. De ziekte was zo bij mijn leven gaan horen, dat ik me niet meer voor kon stellen hoe het zou zijn om weer helemaal gezond te zijn. Iemand zei tegen me: “Probeer het gewoon. Neem thuis iets waar suiker in zit en kijk wat er gebeurt! ” Thuis pakte ik een stuk chocola, dat ik voor mijn man had gekocht. Ik draaide het een paar keer rond in mijn handen en keek ernaar. Ik durfde er bijna niet van te eten, zo bang was ik om weer dagenlang ziek te zijn. Uiteindelijk nam ik toch een hap, en nog een, tot het stuk chocola op was. Die middag bleef de spierpijn weg. Elke keer verwachtte ik klachten, maar ze kwamen niet. De volgende dag toen ik opstond, voelden mijn spieren zelfs beter aan dan de dag ervoor! Mijn ziekte is nu verleden tijd. Ik kan weer alles eten waar ik trek in heb. God is almachtig! Hij is een God die wonderen doet.
Nóg een wonder...
Ik was zo blij met dit wonder in mijn leven, dat ik niet rekende op nog een wonder. Toch volgde dat ongeveer een jaar later... Joost en ik wilden dolgraag kinderen, en ik raakte makkelijk zwanger, maar steeds opnieuw kreeg ik een miskraam. Soms al met zeven weken, een enkele keer zelfs met drie maanden. Toen dit drie keer was gebeurd, gingen we naar een gynaecoloog. Ik bleek een vleesboom te hebben zo groot als een sinaasappel. Later, toen ik voor de vierde keer zwanger was, werd in mijn bloed ook nog een stollingsafwijking gevonden. Ik kreeg meteen medicijnen, zodat het kindje het zou kunnen overleven. De medicijnen kwamen helaas te laat. Een paar weken later zagen we tot ons verdriet op een echo dat ook dit kindje niet meer leefde. Hierna mocht ik een tijdje niet meer zwanger worden, omdat we het resultaat van nog meer onderzoeken moesten afwachten. Op een dag waren mijn man en ik het huis aan het schilderen en die middag ging ik nog even bidden op onze slaapkamer. Tijdens het gebed voelde ik plotseling heel sterk dat God ons juist op dat moment een kindje wilde geven. Toch kon ik het niet meteen geloven. Ik zei: “Maar Heer, dat kan toch niet echt Uw wil zijn? Het kan helemaal niet, we moeten nog onderzoeken afwachten, en we zijn nog aan het schilderen en aan het verbouwen... ” Toch werd het gevoel alleen maar sterker. Diep in mijn hart wist ik het: NU was de tijd die God had uitgekozen om ons een kindje te geven! Ik vertelde het mijn man en in geloof namen we die stap. Twee weken later ontdekte ik dat ik inderdaad zwanger was. Nog altijd was ik bang om het kindje te verliezen. Toen ik een bloeding kreeg, dacht ik dat het opnieuw mis zou gaan. Maar de vrouw van de pastor zei tegen me God haar tijdens een gebed de belofte had gedaan dat dit kindje negen maanden lang zou blijven zitten. Ook had ik van iemand een bijbeltekst gekregen, Exodus 23:25-26: “Maar gij zult de HERE, uw God, dienen; dan zal Hij uw brood en uw water zegenen en Ik zal ziekte uit uw midden verwijderen. Geen vrouw in uw land zal een misgeboorte hebben of onvruchtbaar zijn. Het getal uwer dagen zal Ik vol maken. ” Ik schilderde de bijbeltekst op een tegel en hing die op onze slaapkamer. Elke dag las ik hem hardop op en zei tegen mezelf: “God heeft dit kind gewild en het zal leven! ” Een aantal keren kreeg ik een bloeding en steeds sprak ik hardop de bijbeltekst uit en bad ik tot God. Diezelfde dag stopte dan het bloeden weer. Ik kreeg nog een bloedonderzoek. De stollingsafwijking werd niet meer gevonden: mijn bloed was gezond! Na een aantal maanden zwangerschap kreeg ik een echo om te kijken of de vleesboom gegroeid was. De gynaecoloog zocht en zocht, maar er was geen vleesboom meer te vinden! Ze was erg verbaasd en zei: “Ik kan alleen maar constateren dat de vleesboom weg is! ” Mijn man en ik dankten de Heer, we wisten hoeveel er voor ons gebeden was en dat God de gebeden had verhoord. God had de weg helemaal vrij gemaakt voor dit kindje om goed te groeien. En groeien deed het zeker! Op 6 februari jl. ben ik bevallen van een prachtige zoon van bijna negen pond. We gaven hem de naam Samuel, wat betekent: “door God gegeven ”. En we ervaren elke dag dat dit prachtige, lieve en levenslustige ventje inderdaad een groot geschenk van God is. Soms zijn dingen onmogelijk voor de mensen, maar alles is mogelijk bij God!
****
