Hoi allemaal,
Ons zoontje van 21 maanden zit een aantal dagen per week op de kinderopvang. Na een wat ruwe start (periodes vrij veel gehuild als baby) ging het de afgelopen jaar goed. Hij is ook vrolijk als we hem afzetten.
Thuis ontwikkelt hij zich ook prima. Hij liep met 16 maanden. Hij gebruikt ruim 100+ woorden en begint ook al woorden te combineren in paren (auto rijden, papa doen, broodje eten etc.). Hij is erg groot voor zijn leeftijd en soms wel wat klungelig maar hij bouwt met Duplo en maakt puzzels etc. Hij is vrolijk en helemaal gek van auto's.
Nu kregen we een aantal weken geleden te horen dat hij ietwat dromerig is. De leidsters kregen niet altijd direct met hem contact als ze zijn naam riepen. (Ter info: dit herken ik niet van thuis.) Er kwam toch een pedagogisch coach langs dus die zou gedurende de dag ook even naar hem kijken. Prima natuurlijk.
Twee dagen voordat de coach kwam begon hij ook wat te duwen en te slaan. Dus ik noemde al: misschien heeft de pedagogisch coach daarvoor ook tips (?) De insteek zou zijn: tips voor de leidsters en eventueel voor ons zodat we op dezelfde manier op gedrag reageren.
Vandaag noemde een van de leidsters dat we een gesprek moeten inplannen over de observatie.
De pedagogisch coach is tot de volgende conclusies gekomen:
1. Het duwen (en soms slaan) wat hij nu sinds 2,5 week doet zien ze als 'extreem' gedrag.
2. Ze vinden dat hij qua motoriek achterloopt.
3. Ze vermoeden dat zijn zicht misschien niet goed is want hij is wel wat klungelig af en toe (bijv. hij kwam een keer omhoog als hij iets pakt onder een tafel en stootte toen zijn hoofd).
4. Ze vinden dat hij te veel fantasietaal gebruikt. Ze vroegen zich af of er misschien ook wat mis is met zijn gehoor en ze merkte op dat we moeten bespreken wat we thuis doen qua boekjes lezen / liedjes zingen.
Maar: we moesten ons niet druk maken en we zouden het verder wel later bespreken. Je merkt het al: ik maak me wel druk en het valt me vrij rauw op mijn dak. Voor mijn gevoel is er een soort complete evaluatie van mijn kind uitgevoerd zonder mijn instemming en/of uitleg over de achtergrond van deze coach. Ik vind het niet de rol van een pedagogisch coach om dit zonder overleg uit te voeren.
Ik vind het hartstikke goed dat ze sommige zorgen met ons delen maar ik herken het merendeel van de input niet. Is het normaal dat hij nog af en toe zijn eigen taaltje heeft? Is het echt 'extreem gedrag' dat hij soms slaat? Ik wil het niet bagatelliseren maar ik hoor het heel veel van vriendinnen met kindjes van deze leeftijd.
Hoe zouden jullie hiermee omgaan?
Bedankt,
Ons zoontje van 21 maanden zit een aantal dagen per week op de kinderopvang. Na een wat ruwe start (periodes vrij veel gehuild als baby) ging het de afgelopen jaar goed. Hij is ook vrolijk als we hem afzetten.
Thuis ontwikkelt hij zich ook prima. Hij liep met 16 maanden. Hij gebruikt ruim 100+ woorden en begint ook al woorden te combineren in paren (auto rijden, papa doen, broodje eten etc.). Hij is erg groot voor zijn leeftijd en soms wel wat klungelig maar hij bouwt met Duplo en maakt puzzels etc. Hij is vrolijk en helemaal gek van auto's.
Nu kregen we een aantal weken geleden te horen dat hij ietwat dromerig is. De leidsters kregen niet altijd direct met hem contact als ze zijn naam riepen. (Ter info: dit herken ik niet van thuis.) Er kwam toch een pedagogisch coach langs dus die zou gedurende de dag ook even naar hem kijken. Prima natuurlijk.
Twee dagen voordat de coach kwam begon hij ook wat te duwen en te slaan. Dus ik noemde al: misschien heeft de pedagogisch coach daarvoor ook tips (?) De insteek zou zijn: tips voor de leidsters en eventueel voor ons zodat we op dezelfde manier op gedrag reageren.
Vandaag noemde een van de leidsters dat we een gesprek moeten inplannen over de observatie.
De pedagogisch coach is tot de volgende conclusies gekomen:
1. Het duwen (en soms slaan) wat hij nu sinds 2,5 week doet zien ze als 'extreem' gedrag.
2. Ze vinden dat hij qua motoriek achterloopt.
3. Ze vermoeden dat zijn zicht misschien niet goed is want hij is wel wat klungelig af en toe (bijv. hij kwam een keer omhoog als hij iets pakt onder een tafel en stootte toen zijn hoofd).
4. Ze vinden dat hij te veel fantasietaal gebruikt. Ze vroegen zich af of er misschien ook wat mis is met zijn gehoor en ze merkte op dat we moeten bespreken wat we thuis doen qua boekjes lezen / liedjes zingen.
Maar: we moesten ons niet druk maken en we zouden het verder wel later bespreken. Je merkt het al: ik maak me wel druk en het valt me vrij rauw op mijn dak. Voor mijn gevoel is er een soort complete evaluatie van mijn kind uitgevoerd zonder mijn instemming en/of uitleg over de achtergrond van deze coach. Ik vind het niet de rol van een pedagogisch coach om dit zonder overleg uit te voeren.
Ik vind het hartstikke goed dat ze sommige zorgen met ons delen maar ik herken het merendeel van de input niet. Is het normaal dat hij nog af en toe zijn eigen taaltje heeft? Is het echt 'extreem gedrag' dat hij soms slaat? Ik wil het niet bagatelliseren maar ik hoor het heel veel van vriendinnen met kindjes van deze leeftijd.
Hoe zouden jullie hiermee omgaan?
Bedankt,