nou het nieuwe jaar start goed
en midden in mijn zwangerschap
begin van de maand al problemen gehad. terwijl ik naast mijn zwangerschapsproblemen ook nog die buikgriep erbij kreeg en bekeninstabiliteit smste zij ff wanneer zij allemaal vrij wou hebben.
smsen is nooit een goed idee en overrompelde mij ook.
Omdat ik op dat moment een gesprek niet zag zitten heb ik het gastouderburo gebeld.
Die waren heel aardig en hebben met onze ouder gebeld.
Tegen haar gaf ze aan dat onze gastouder graag nog wel een gesprek met ons wou hebben hierover. Nou daar merkte ik niet veel van, het bleef beetje eenrichtingsverkeer.
Nou het leek wat beter te gaan maar vorige week bleek dat het nog niet verandert was. Zij wil een dag vrij en geen enkel overleg of flexibiliteit.
Ze is een type die dominant is, die heel aardig is tot je in haar weg zit en geen feedback wil.
Tot dat ik zwanger was waren wij tevreden hoor, maar de opmerkingen over dat ik maar moest dorzetten en ach je bent toch thuis kunnen gewoon niet.
Vanmorgen weer met buro gebeld en aangegeven dat de communicatie zo echt niet kan, die hebben dus haar gebeld en voordat ik daar het resultaat van kreeg moest ik mijn meisje al ophalen.
Nou ik kom binnen en ze maakt me daar een opmerking: zo als jij het zo wil t hebben kun je het krijgen, niks meer flexibiliteit, de dagne die je hebt heb je en thats is, bekijk het maar.
Nou ja zeg, stond heel ff met de mond vol tanden. Toen het gesprek aangegaan, gelukkig heel wat ervaring op werk opgedaan en dat merkte ik toch wel.
Heel duidelijk gemaakt dat het juist om flexibiliteit en communicatie gaat. Dat we heel tevreden waren en dat terug willen. duurde wel ff maar kreeg toch ide at ze doorkreeg wat het probleem was. Keert ze het om! nu was zij niet degene die bot was en kort door de bocht maar ikke! Nou ja mooi laten denken, ik heb geen zin in welles-nietes spelletjes en mijn doel was ervoor zorgen dat ze weer gewoon met ons omgaat en flexibeler is. Ik leer dus steeds beter wanneer ik mijn mond moet houden hihi.
Het lijkt nu dat we het gesprek goed afgesloten hebben en dat ze weer wat meer aan onze kant staat. Afwachten maar.
Duidelijk is dat ze goed beledigd is dat ik het via het buro gespeeld heb (juist omdat ze zo is en ik geen viswijfenruzie wil en vooral omdat ik hier totaal geen energie voor heb) Dat ze absoluut niet mee eens is dat er tegengas gegeven wordt en zeker geen feedback wil. Ik denk ook wel dat er prive wat meespeelt, maar dat is haar leven, ik kan ook niet mijn priveproblemen op werk neerleggen.
Mocht het toch niet beter gaan of fijner worden maar eens kijken naar een andere gastouder, we zijn alleen erg beperkt doordat mijn man geen rijbewijs heeft en om 7 uur naar zijn werk moet en meerijdt met collega's dus ook daar weer afhankelijk van is.
Ik baal ervan dat dit juist tijdens de zwangerschap gebeurt, alsof ik nog niet genoeg aan mijn hoofd heb, en continu afvragen of ik het mijn hormonen zijn ofzo.
Straks gaan mijn 2 meisjes wel daarheen voor 3 hele dagen.
ik hoop zo dat het nu klaar is.
we hebben ook nog gedoe met mijn moeder, de enige oma die onze meisjes hebben en dan ook nog dit, en veeleisend werk, zo heb ik er helemaal geen zin in. En ik wil gewoon uitkijken naar mijn meisje! genieten van haar schopjes en haar straks in mijn armen nemen
en midden in mijn zwangerschap
begin van de maand al problemen gehad. terwijl ik naast mijn zwangerschapsproblemen ook nog die buikgriep erbij kreeg en bekeninstabiliteit smste zij ff wanneer zij allemaal vrij wou hebben.
smsen is nooit een goed idee en overrompelde mij ook.
Omdat ik op dat moment een gesprek niet zag zitten heb ik het gastouderburo gebeld.
Die waren heel aardig en hebben met onze ouder gebeld.
Tegen haar gaf ze aan dat onze gastouder graag nog wel een gesprek met ons wou hebben hierover. Nou daar merkte ik niet veel van, het bleef beetje eenrichtingsverkeer.
Nou het leek wat beter te gaan maar vorige week bleek dat het nog niet verandert was. Zij wil een dag vrij en geen enkel overleg of flexibiliteit.
Ze is een type die dominant is, die heel aardig is tot je in haar weg zit en geen feedback wil.
Tot dat ik zwanger was waren wij tevreden hoor, maar de opmerkingen over dat ik maar moest dorzetten en ach je bent toch thuis kunnen gewoon niet.
Vanmorgen weer met buro gebeld en aangegeven dat de communicatie zo echt niet kan, die hebben dus haar gebeld en voordat ik daar het resultaat van kreeg moest ik mijn meisje al ophalen.
Nou ik kom binnen en ze maakt me daar een opmerking: zo als jij het zo wil t hebben kun je het krijgen, niks meer flexibiliteit, de dagne die je hebt heb je en thats is, bekijk het maar.
Nou ja zeg, stond heel ff met de mond vol tanden. Toen het gesprek aangegaan, gelukkig heel wat ervaring op werk opgedaan en dat merkte ik toch wel.
Heel duidelijk gemaakt dat het juist om flexibiliteit en communicatie gaat. Dat we heel tevreden waren en dat terug willen. duurde wel ff maar kreeg toch ide at ze doorkreeg wat het probleem was. Keert ze het om! nu was zij niet degene die bot was en kort door de bocht maar ikke! Nou ja mooi laten denken, ik heb geen zin in welles-nietes spelletjes en mijn doel was ervoor zorgen dat ze weer gewoon met ons omgaat en flexibeler is. Ik leer dus steeds beter wanneer ik mijn mond moet houden hihi.
Het lijkt nu dat we het gesprek goed afgesloten hebben en dat ze weer wat meer aan onze kant staat. Afwachten maar.
Duidelijk is dat ze goed beledigd is dat ik het via het buro gespeeld heb (juist omdat ze zo is en ik geen viswijfenruzie wil en vooral omdat ik hier totaal geen energie voor heb) Dat ze absoluut niet mee eens is dat er tegengas gegeven wordt en zeker geen feedback wil. Ik denk ook wel dat er prive wat meespeelt, maar dat is haar leven, ik kan ook niet mijn priveproblemen op werk neerleggen.
Mocht het toch niet beter gaan of fijner worden maar eens kijken naar een andere gastouder, we zijn alleen erg beperkt doordat mijn man geen rijbewijs heeft en om 7 uur naar zijn werk moet en meerijdt met collega's dus ook daar weer afhankelijk van is.
Ik baal ervan dat dit juist tijdens de zwangerschap gebeurt, alsof ik nog niet genoeg aan mijn hoofd heb, en continu afvragen of ik het mijn hormonen zijn ofzo.
Straks gaan mijn 2 meisjes wel daarheen voor 3 hele dagen.
ik hoop zo dat het nu klaar is.
we hebben ook nog gedoe met mijn moeder, de enige oma die onze meisjes hebben en dan ook nog dit, en veeleisend werk, zo heb ik er helemaal geen zin in. En ik wil gewoon uitkijken naar mijn meisje! genieten van haar schopjes en haar straks in mijn armen nemen