Constante gedachten zitten dochter (8) in de weg

Hallo allemaal. Ik woon in China en zou graag iets willen voorleggen aan Nederlandse ouders. Het gaat over mijn dochter.

Dit is de situatie: Ze is 8 en heeft moeite om op school met leeftijdsgenootjes mee te komen in de klas. Het gaat haar allemaal te snel en de omstandigheden helpen ook niet echt (klas met 35 leerlingen, tweetaligheid, buitenlandse vader en chaotische moeder :) ).

Nu komt het: ze heeft heel veel gedachten in haar hoofd. Ze denkt constant aan heel veel dingen en is niet goed in staat om haar hersens bij een ding te houden. Als ik vraag, waar denk je aan, zegt ze niets, of zegt ze dat ze dat niet wil zeggen. Maar laatst zaten we aan tafel en ik raadde waarom ze school dingen lastig vindt, en er kwam zo'n hoop emotie uit dat ik nu honderd procent zeker ben dat het haar serieus in de weg zit. En dat ze zelf heel erg graag zou willen dat het anders was. Haar gedachten dwalen gewoon af en ze kan er kennelijk niets tegen doen. (Slapen gaat overigens wel goed.)

Er speelt nog meer dat misschien gerelateerd is: ze flappert (ze weet dit redelijk te verstoppen in gezelschap buiten het gezin), en soms MOET ze even op en neer rennen of springen (blijkbaar kropt er iets op, emotie of energie ofzo, in bepaalde omstandigheden).

Ik wil haar helpen, maar weet niet goed hoe. (Dat geflapper is niet zo belangrijk, maar dat haar voortrazende gedachten haar in de weg zitten wel.)

Het lijkt allemaal op iets in de sfeer van AD(H)D, maar ik ben nu nadrukkelijk niet op zoek naar een diagnose of een psycholoog, omdat we in China wonen en de psychologische zorg hier voor mij veel te ingewikkeld of onbetrouwbaar is.

Wat ik graag zou willen, is vooral handvatten hoe ik haar kan helpen al die gedachtes te temperen of te leren kanaliseren, zodat ze beter kan opletten op school (en met andere dingen). Een geluiddempende koptelefoon voor als ze een opdracht moet doen ofzo, tegen de inkomende prikkels die gedachtenkronkels veroorzaken?

Alle suggesties zijn welkom!
 
Sorry, hele verhaal was iets te persoonlijk
Maar ik denk dat zo'n koptelefoon wel kan helpen en samen op zoek naar middelen (foto's, plaatjes) waarmee ze zich kan uiten. Woorden zijn soms lastig als het al zo druk is.
Daarbij ook een eigen plekje, waar ze zich terug kan trekken als ze dat zo voelt. En niet teveel pushen om het eruit te halen, althans mijn ervaring is dat dat averechts werkt. 
Succes!
 
Is misschien een idee ook met de leraar/lerares te overleggen? Als ze weten dat er iets aan de hand is, kunnen ze misschien meedenken. Ook in China zal dit toch vaker voorkomen?
 
Terug
Bovenaan