Hoi mama's
Voorheen vond ik het buro een grote ramp! (zoals meerdere moeders)
Stress bij het aan en uitkleden, bibberig lijfje tegen me aan omdat ie het wegen, meten en onderzoeken niks vond. Zijn handjes zo stevig om mijn nek em dat gebrul! Alleen maar brullen daar. Terwijl hij thuis zo vrolijk is.
Ik weet nu hoe het kwam. Ikzelf was helemaal gespannen. Doe ik het wel goed? Kan hij al wel genoeg? Straks weegt hij te weinig en moet hij weer naar het ziekenhuis? (is een keer voorgekomen i.v.m. dat hij 5,5 weken te vroeg geboren was)
Maar vandaag ben ik heel trots op mezelf en mijn kleine!
We gingen warm ingepakt lekker wandelend naar het buro.
Daar aangekomen vroeg de assistent 'en wie hebben we daar?' Ik zei "dit is Pip"
Toen kleede ik hem vrolijk uit terwijl hij heel gebiologeerd naar de pasgeboren baby naast hem op het aankleedkussen keek. Met zijn badjas en pamper aan liep hij alle kindjes te vermaken. Alsof het zijn toneel was. Wat hij deed weet ik niet precies, maar alle kindjes (een stuk of 6) keken naar hem en leken alleen met hem te willen spelen.
Zelfs de wijkverpleegkundige en de assistent vonden dit heel grappig en bizar om te zien.
Voor het eerst zelf staan op de weegschaal en al staan voor de meetlat. Alles was heel goed!
Zijn gewichtscurve precies op de middelijn van het goede gebied. Zijn lengte curve net iets onder de middelijn van het goede gebied. (hij is nu 11,3 kilo en 81 cm)
Nog even naar binnen bij de wijkverpleegkundige. Die met een stralend gezicht vertelde wat een heerlijk ventje het is. (wel deden ze er even over om hem Hij te noemen i.p.v. ZIJ, hij heeft namelijk witte krulletjes en is heel slank gebouwd, en hij heet ook nog eens Pip) Alles was zo goed gegaan. Zelfs het aankleden ging super. Kreeg nog compilmenten van andere moeders (leuke naam, schattig zo'n badjasje, wat een vrolijkerd) en zo liepen we daar weer weg!
'Tot over een half jaar, dan ben ik 2 en kom ik hier weer eens even kijken hoe het allemaal gaat!' riep ik toen ik met Pip aan mijn hand de deur uitliep. Iedereen zwaaide en Pip riep doegdoeg, draaide zich om en zwaaide nog even naar iedereen.
Zo kan het dus ook dacht ik, het is een feestje om naar het buro te gaan!
Liefs MamaLina
Voorheen vond ik het buro een grote ramp! (zoals meerdere moeders)
Stress bij het aan en uitkleden, bibberig lijfje tegen me aan omdat ie het wegen, meten en onderzoeken niks vond. Zijn handjes zo stevig om mijn nek em dat gebrul! Alleen maar brullen daar. Terwijl hij thuis zo vrolijk is.
Ik weet nu hoe het kwam. Ikzelf was helemaal gespannen. Doe ik het wel goed? Kan hij al wel genoeg? Straks weegt hij te weinig en moet hij weer naar het ziekenhuis? (is een keer voorgekomen i.v.m. dat hij 5,5 weken te vroeg geboren was)
Maar vandaag ben ik heel trots op mezelf en mijn kleine!
We gingen warm ingepakt lekker wandelend naar het buro.
Daar aangekomen vroeg de assistent 'en wie hebben we daar?' Ik zei "dit is Pip"
Toen kleede ik hem vrolijk uit terwijl hij heel gebiologeerd naar de pasgeboren baby naast hem op het aankleedkussen keek. Met zijn badjas en pamper aan liep hij alle kindjes te vermaken. Alsof het zijn toneel was. Wat hij deed weet ik niet precies, maar alle kindjes (een stuk of 6) keken naar hem en leken alleen met hem te willen spelen.
Zelfs de wijkverpleegkundige en de assistent vonden dit heel grappig en bizar om te zien.
Voor het eerst zelf staan op de weegschaal en al staan voor de meetlat. Alles was heel goed!
Zijn gewichtscurve precies op de middelijn van het goede gebied. Zijn lengte curve net iets onder de middelijn van het goede gebied. (hij is nu 11,3 kilo en 81 cm)
Nog even naar binnen bij de wijkverpleegkundige. Die met een stralend gezicht vertelde wat een heerlijk ventje het is. (wel deden ze er even over om hem Hij te noemen i.p.v. ZIJ, hij heeft namelijk witte krulletjes en is heel slank gebouwd, en hij heet ook nog eens Pip) Alles was zo goed gegaan. Zelfs het aankleden ging super. Kreeg nog compilmenten van andere moeders (leuke naam, schattig zo'n badjasje, wat een vrolijkerd) en zo liepen we daar weer weg!
'Tot over een half jaar, dan ben ik 2 en kom ik hier weer eens even kijken hoe het allemaal gaat!' riep ik toen ik met Pip aan mijn hand de deur uitliep. Iedereen zwaaide en Pip riep doegdoeg, draaide zich om en zwaaide nog even naar iedereen.
Zo kan het dus ook dacht ik, het is een feestje om naar het buro te gaan!
Liefs MamaLina