<p>Lieve meiden, </p><p>Ik heb me zojuist geregistreerd hier omdat ik langzaam deze nieuwe fase in wil gaan.</p><p>Ik ben inmiddels 31 jaar en werk zelf in de kinderopvang. Ik merk dat ik een kinderwens heb en mijn man heeft deze kinderwens al zeker 6 jaar. Alleen heb ik het met vlagen. Het ene moment is mijn kinderwens zo groot en wil ik meteen aan kinderen beginnen en het ander moment vind ik het nog even prima zo omdat ik al jarenlang kleine baby's verzorg op het werk.</p><p>Zou het misschien spanning zijn? Is het voor sommige herkenbaar? Ik weet dat je vruchtbaarheid na je 30ste af kan nemen dus ik wil ook niet nog 10 jaar wachten. Maar ik blijf zo ontzettend twijfelen en heb niemand in mijn omgeving die ook continue in een tweestrijd zit. Zal het twijfelachtig gevoel altijd blijven of verdwijnt dit op den duur? Ik heb het nu al zolang.. </p><p>Herkent iemand dit? </p>
Continue een tweestrijd..
- Onderwerp starter Feroos
- Startdatum
Hoi,
Wat je zelf aangeeft, je werkt (dagelijks) met baby's.
Maaaar.. deze zijn van andere mensen. Ik werk zelf niet in de opvang hoor maar elke keer als ik op kraamvisite ging en een kleintje vast had begon het te huilen.
Dacht toen telkens oh bah haal maar weg hoor want ze mogen mij niet whaha. Vorig jaar zelf een meisje mogen krijgen en dit is helemaal eigen. Ik kan ook ineens met elke baby overweg.
Tuurlijk geeft het spanningen. Je geeft zelf aan je leeftijd (niet op dit moment maar de komende jaren), de twijfel maar niet weten waarom, hoe lang zal het gaan duren, word ik een goede moeder en ga zo maar door.
Stel jezelf voor met een mini mensje van jou en je man. Zie je jullie al zitten met het kleine frummeltje? Als dit zo is dan ben je er naar mijn idee echt wel klaar voor.
Succes
Wat je zelf aangeeft, je werkt (dagelijks) met baby's.
Maaaar.. deze zijn van andere mensen. Ik werk zelf niet in de opvang hoor maar elke keer als ik op kraamvisite ging en een kleintje vast had begon het te huilen.
Dacht toen telkens oh bah haal maar weg hoor want ze mogen mij niet whaha. Vorig jaar zelf een meisje mogen krijgen en dit is helemaal eigen. Ik kan ook ineens met elke baby overweg.
Tuurlijk geeft het spanningen. Je geeft zelf aan je leeftijd (niet op dit moment maar de komende jaren), de twijfel maar niet weten waarom, hoe lang zal het gaan duren, word ik een goede moeder en ga zo maar door.
Stel jezelf voor met een mini mensje van jou en je man. Zie je jullie al zitten met het kleine frummeltje? Als dit zo is dan ben je er naar mijn idee echt wel klaar voor.
Succes
[quote quote=10231444]Hoi, Wat je zelf aangeeft, je werkt (dagelijks) met baby’s.Maaaar.. deze zijn van andere mensen. Ik werk zelf niet in de opvang hoor maar elke keer als ik op kraamvisite ging en een kleintje vast had begon het te huilen. Dacht toen telkens oh bah haal maar weg hoor want ze mogen mij niet whaha. Vorig jaar zelf een meisje mogen krijgen en dit is helemaal eigen. Ik kan ook ineens met elke baby overweg. Tuurlijk geeft het spanningen. Je geeft zelf aan je leeftijd (niet op dit moment maar de komende jaren), de twijfel maar niet weten waarom, hoe lang zal het gaan duren, word ik een goede moeder en ga zo maar door. Stel jezelf voor met een mini mensje van jou en je man. Zie je jullie al zitten met het kleine frummeltje? Als dit zo is dan ben je er naar mijn idee echt wel klaar voor. Succes ?[/quote]
Heel erg bedankt voor je fijne reactie! ?
Heel erg bedankt voor je fijne reactie! ?
Hoi,
Heel herkenbaar wat je hebt geschreven. Dit heb ik zelf ook zo ervaren. Dan dacht ik weer; ja we gaan ervoor en de volgende dag kon ik er al heel anders over denken. Dit omdat ik totaal niet wist wat ik kon verwachten
Op een gegeven moment had ik zoiets van: oke ik wil heel graag een kindje en we zien wel wat er gaat gebeuren. Je kan het van tevoren nooit weten.
Inmiddels hebben we een kleine van 1 jaar en ben ik zwanger van de 2e ?
Ik hoop voor je dat je er snel over uit bent wat je zelf wilt! Succes!
Heel herkenbaar wat je hebt geschreven. Dit heb ik zelf ook zo ervaren. Dan dacht ik weer; ja we gaan ervoor en de volgende dag kon ik er al heel anders over denken. Dit omdat ik totaal niet wist wat ik kon verwachten
Op een gegeven moment had ik zoiets van: oke ik wil heel graag een kindje en we zien wel wat er gaat gebeuren. Je kan het van tevoren nooit weten.
Inmiddels hebben we een kleine van 1 jaar en ben ik zwanger van de 2e ?
Ik hoop voor je dat je er snel over uit bent wat je zelf wilt! Succes!
Ja heel herkenbaar!
Toen ik 33 was besprak ik met mijn vriend dat we wellicht eens moesten proberen of een kindje ons gegund was. Niet omdat ik volledig stond te springen om moeder te worden, maar vooral (heel rationeel) dat mijn vruchtbaarheid achteruit gaat en we over een haar of 10 geen spijt wilden hebben. Ons leven samen was immer heerlijk, maar juist daarom benaderden wij het als rrn kadoothw als het ons gegund was. En wat gebeurde er: bij de 1e ronde gelijk raak. Dat was even slikken en super spannend!
Inmiddels zijn we bijna 3 jaar verder en is het cliché maar waar wat er al gezegd is: als het eigen is voelt het heel anders en vertrouwd. Nummer 2 is nu ook onderweg en ja, moeder zijn is heerlijk! Natuurlijk ook zwaar bij tijd en wijlen, maar echt: je krijgt er zoveel voor terug (weer een cliché dat waar is ?)
Toen ik 33 was besprak ik met mijn vriend dat we wellicht eens moesten proberen of een kindje ons gegund was. Niet omdat ik volledig stond te springen om moeder te worden, maar vooral (heel rationeel) dat mijn vruchtbaarheid achteruit gaat en we over een haar of 10 geen spijt wilden hebben. Ons leven samen was immer heerlijk, maar juist daarom benaderden wij het als rrn kadoothw als het ons gegund was. En wat gebeurde er: bij de 1e ronde gelijk raak. Dat was even slikken en super spannend!
Inmiddels zijn we bijna 3 jaar verder en is het cliché maar waar wat er al gezegd is: als het eigen is voelt het heel anders en vertrouwd. Nummer 2 is nu ook onderweg en ja, moeder zijn is heerlijk! Natuurlijk ook zwaar bij tijd en wijlen, maar echt: je krijgt er zoveel voor terug (weer een cliché dat waar is ?)