Corina

Hoi Lieve meiden,

Bedankt voor jullie lieve berichtjes na mijn inmiddels 2e miskraam.
Ik moet zeggen dat het goed met me gaat.
Ik heb er totaal geen reden voor maar ik kan deze miskraam veel beter accepteren dan de 1e. Hoop voor de toekomst is er zeker maar wat me nou zo ontzettend pijn heeft gedaan is het verdriet van mijn vriendje. Hij is al niet zo een prater en dan zie ik die schat worstelen met zijn verdriet, maar ook hierdoor is maar weer gebleken dat onze relatie goed is.
In december ga ik naar iemand toe die door middel van een soort stroomstootjes je lichaam kan reseten (jaja we lijken wel computers) Ik ben zelf helemaal niet op dit soort dingen maar deze man heeft al zoveel wonderen verricht. Hij kan precies zien wat er mis in je lichaam. (ga voor een volledige check up) Ik zal jullie laten weten wat hier uit komt en mocht ik er ook maar baat bij hebben dan stuur ik het adres door.. hahaha. Het is nog niet helemaal bekend in nederland dus wie weet.. ben een soort proefkonijn.

Aadje wat herken ik veel in jou berichtje. Helaas heb ik jou verhaal nog niet kunnen achterhalen maar je haalt me de woorden uit de mond !!
Ik ben gelukkig ook iemand die heel positief in haar schoentjes staat en weet ook dat een kindje een verrijking zou kunnen zijn maar dat het geluk voornamelijk in mezelf zit. Het zou mooi zijn als we dit ooit nog voor elkaar krijgen, maar anders staat er ook nog een mooi leven op ons te wachten.

Voor F.. nog even mijn gegevens.
Corina 33 jaar, bezig sinds maart 2003, miskraam in feb 2004 en november 2004.

Dit was weer even mijn verhaal.

Groetjes,

Corina
 
Nou, we zaten wel vlak achter elkaar zeg, haha!
En nu plaats ik weer een berichtje bij jou terug.

Mijn verhaal over mijn bloedvergiftiging heb ik begin november geplaatst dus als je geinteresseerd bent kun je het daar nog vinden.
Het is iets wat gelukkig zelden voorkomt, maar als het jou net treft bovenop een andere trieste gebeurtenis kun je toch wel behoorlijk in een diep dal raken.
Doordat ik in het verleden bij een psycholoog gelopen heb was ik mij hier erg van bewust en wilde dit heel graag voorkomen. Ik wil mezelf gewoonweg niet klein laten krijgen door deze tegenslagen, kom nou!
Daarbij heb ik dus een week in het ziekenhuis gelegen en daardoor werd ik wel min of meer gedwongen om eens goed na te denken, daar had ik nu alle tijd voor.
En door thuis met mijn man hier over te praten zijn we zodoende tot deze "conclusie" gekomen.

Spannend wat jij gaat doen! Is dit in een regulier ziekenhuis of is het meer in de alternatieve hoek?
Mijn vriendin is hier in ieder geval erg mee bezig, en heeft nogal veel op met spirituele zaken.
Zij vertelde mij dat de gebeurtenissen van de afgelopen tijd nodig waren voor mij om tot deze gedachten te komen.
Ik heb daar ook weer lang over na moeten denken maar denk dat ik het toch wel met haar eens ben.
Alleen zie ik het iets "normaler", gewoon "sterker door strijd"!

Nou ja, in ieder geval hoop ik je gauw weer eens te spreken en ben ook erg benieuwd naar je ervaring dalijk bij die meneer!

Gr. Aadje
 
Terug
Bovenaan