curritage?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Ik heb vanmorgen mijn echo gehad.
Het was erg verdrietig allemaal.
Er was geen hartje dat klopte.
Er was wel een vruchtzakje op groote van 8 weken,
maar een heel klein vruchtje van 2/3 weken oud wat gestopt was met groeien/leven.
Morgen moet ik om half 2 weer naar het ziekenhuis voor een gesprek.
Daarna moet ik waarschijnlijk het weekend afwachten en word ik daarna gecuriteerd.
Daar zie ik erg tegen op.
Wie heeft dat meegemaakt en kan mij er iets over vertellen?
Ben er erg bang voor, maar dat er nu wat in mijn buik zit wat er niet meer hoort vind ik ook niet prettig.
Mijn buik is nog steeds opgezet en zelfs mijn borsten doen zeer.
Het is een hele rare gewaarwording.
Erg verdrietig, maarja heb gelukkig wel al 2 dochters.

Groetjes Sjenientje
 
Hoi Sjenientje,

Ik moest 8 april voor de eerste echo naar de vk. Daar bleek dat ik wel een vruchtzak had maar geen vruchtje(tenminste die was niet te vinden). 10 april naar de gyn om weer een echo te maken. 14 april ben ik gecurrateerd. Ondanks dat ik dus een mk zou krijgen werden mijn zwangerschapsverschijnselen alleen maar heftiger en was het aan de ene kant helemaal niet makkelijk omdat het kindje waar je je op verheugd nooit geboren zal worden en aan de andere kant hoefde het voor mij zo ook niet langer niet meer zwanger en wel veel verschijnselen was aan de ene kant blij dat het maandag morgen 14 april was. Ondanks dat ik de hele weg naar de ok heb gehuild. Ik begrijp erg goed hoe je je voelt. Sterkte!

Groetjes Pien
 
Hoi,

2 januari zagen wij bij de termijnecho een levenloos kindje van bijna 10 weken.... dit was ook totaal onverwacht en dus een hoop verdriet. Kon toen pas een week later terecht bij de gyn voor een gesprek en nog bijna een week later ben ik gecurreteerd.
Zag hier ook ontzettend tegenop, maar na bijn 2 week was ik er ook zo aantoe. Vond het zo'n moeilijke gedachte dat het kindje dat niet door mocht groeien nog steeds in mijn buik zat en vooral dat ik me daar nog zo zwanger bij voelde.

Zag vooral heel erg op tegen de narcose en toch ook tegen het dan echt dat kindje niet meer bij me hebben, terwijl ik allang wist dat het niks uit zou maken of ik het bij me zou dragen of niet. Heb richting ok idd liggen huilen en werd ook huilend weer wakker, maar op zich is het me enorm meegevallen. Fysiek dan. Wel 1,5 dag enorm moe geweest daarna, maar ja dat schijnt ook bij de narcose te kunnen horen.

Sterkte, want ik kan me het gevoel nog zo voor de geest halen (zelfs nu ik alweer 18 week zwanger ben!)

groetjes,
Marije
 
Pien en Marije, bedankt voor jullie reacties. Ik moet nu wachten tot ik donderdag weer een echo heb gehad, misschien kan ik dan nog voor het weekend geholpen worden.
Moet er toch doorheen.

Marije succes met je zwangerschap!!

Liefs Sjenientje.
 
Hoi Sjenientje,

Wat een verdrietig en herkenbaar nieuws!!!

Ook ik heb op 20 maart jl. gehoord via de 1e echo dat ons kindje niet meer leefde. Terwijl ik nog wel zanger was. Zo raar en verdrietig.
Daarna is de curettage gepland 6 dagen later. Na 3 dagen begon de miskraam spontaan en ben ik 's nachts alsnog met heel veel bloedverlies (het hield niet op) en pijn afgevoerd naar het ziekenhuis waar ik de volgende dag omdat ik koorts kreeg alsnog ben gecuretteerd. Toen had ik zoiets van hadden ze dit nu maar direct gedaan! De curettage is mij ontzettend meegevallen. (lichamelijk dan). Emotioneel ben je  een "wrak".
De volgende dag mocht ik naar huis en herstelde ook snel. Je voelt je ook acuut fysiek niet zwanger meer. heel raar. Tenminste zo ging het met mij. Natuurlijk wil je zoiets niet mee maken en gaat het bij iedereen anders. Maar een curettage is niet een ingewikkelde operatie.  Je gaat onder narcose en binnen een half uur lig je weer op je kamer.

Sterkte meid!

Groetjes Linda  
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan