cytotec

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo allemaal,

Sorry voor het zeuren maar ik kan niet meer, gisterochtend (7.00)begonnen al met cytotec slikken om de miskraam op te wekken (missed abortion) 400 µg   per   4 uur, heb gisteravond drie druppels bloed verloren en sindsdien niks meer. Weten jullie of dit normaal is? Heb het idee dat het misschien niet werkt? Heb wel buikpijn maar is   meer opgezwollen gevoel dan weeen. Iemand hier ervaring mee?vruchtje was ong op 6   weken al dood, maar   rest is door blijven groeien en zou nu op 10 wk am  zitten.

Groetjes,

Marieke
 
Hoi,

Het is misschien heel hard om te zeggen, maar waarom hebben ze jouw geen curetage aangeboden? Of heb je hier zelf voor gekozen?  Dit maakt het hele proces allemaal nog moeilijker. Lijkt mij in ieder geval. Het duurt allemaal nog langer, en lijkt mij erg pijnlijk.Na mijn beide MK-en heb ik een curetage gehad. Mijn lijf stoot het vruchtje niet zelf af. En na een tijdje (ong 2 weken) met een dood vruchtje in mijn lijf gelopen te hebben was ik het zat. Ik had alle zwangerschapsverschijnselen, en die werden gewoon heftiger.  Ik was beide keren 10 weken zwanger toen de curetage gedaan werd. De eerste keer bleek het een leeg ei (windei) te zijn, en de tweede keer was het vruchtje niet ouder geworden dan 6 weken. De curetage op zich is me erg meegevallen. Ik kreeg een kamer voor mezelf op de dagbehandeling. De ingreep is onder narcose gedaan. Iedereen was heel lief en begripvol in het ziekenhuis. Alleen toen ik bij kwam kwam het besef dat ik toen echt niet meer zwanger was. Dat was even een klap. Ik heb ong 2 dagen pijnlijke krampen gehad. (bij mij voelde het als ongesteldheid) Daarna werd het vloeien al minder, en was de pijn weg. De eerste keer werd ik na 4 weken weer ongi, de tweede keer na bijna 5 weken.

Meid, heel veel sterkte!
Groetjes, Cathy
 
Hallo Cathy!
Ik woon in Frankrijk, misschien dat ze hier niet zo snel een curettage voorstellen. Ze heeft mij alleen maar gezegd dat ik kon kiezen tussen het natuurlijk te laten komen(kon nog wel een maand duren!!) of   met cytotec....Over   curettage heeft ze het niet gehad. Ik heb net gebeld naar het ziekenhuis, de   dokter   die ik moest hebben was vandaag en morgen alleen voor bevallingen aanwezig, maar donderdagochtend maakt hij de hele   ochtend echo's dus als ik dan nog niks heb kan ik langskomen. Ik vind het allemaal maar raar gaan.   Maar ja, tot nu toe heb ik alles   maar over me heen laten komen, dus dat ga ik de komende twee dagen ook maar doen....Ben het spuugzat. Wil gewoon (misschien gemeen hoor) dat het klaar over en uit is, dan kunnen we allebei weer verder. Dat wachten is maar niks....

Bedankt Cathy, fam en vrienden zijn 1500km verderop, het is fijn om erover te kunnen praten, dat lucht op.

Groetjes   Marieke
 
Hoi Marieke,

Helemaal geen nare opmerking hoor, dat je het een beetje zat bent. Niet schuldig over voelen. Je weet immers dat het vruchtje niet meer leeft. Normale reaktie dat je graag verder wilt met je leven. Dat was bij ons ook de reden voor de curetage. Het idee dat er iets doods in mijn lijf zat. En dat mijn leven stil stond zolang dat er niet uit was.
Vat het niet verkeerd. Beide keren waren de kindjes meer dan welkom, het mocht alleen niet zo zijn.

Tja, ik wist niet dat je in Frankrijk woonde. Daar kan het idd allemaal wel anders werken. Fijn dat internet er dan is! Dan kun je in ieder geval je verhaal nog kwijt. Dat is nu sowieso erg belangrijk.

Veel sterkte van de week!
Groetjes, Cathy
 
Hoi Cathy,

Ben gisteren al opgenomen in het zh om vanochtend gecuretteerd te worden. Indrukwekkend allemaal   zeg...Nog nooit in een zh geweest, laat staan onder gehele narcorse geopereerd..Ben nu weer thuis, bloed heel weinig, mijn lieve dokter heeft waarschijnlijk goed zijn best gedaan, hij wist van tevoren dat de kans op bloedingen groot was, hij had een vrij grote placenta van 4 à 5   cm gezien op de echo   die alles   tegenhield.  

Ben heel bang en alleen geweest, mijn vent   moest werken en mijn familie   zit   natuurlijk in Nederland, dus van gisteren 15.00 tot   vanmiddag 17.00   alles alleen moeten doormaken, de batterijen van mijn telefoon waren gisteren net nadat Fred weg was   ook nog   eens   op.

Nog nooit zo moeilijk  gehad en alleen geweest, maar nog nooit zo trots   op mezelf...Heb het gevoel dat ik als   mijn buikie weer een beetje   minder   pijn doet, ik bergen kan verzetten en ben ook veel minder bang voor   de bevalling   straks.  

Zo zie je maar,  aan alle    dingen zit een goeie kant,  je leert van alles. Zeker als er mensen zijn die naar je luisteren en die, al kennen  ze je niet, met je meevoelen.  

Heel erg bedankt   lieve Cathy en    we houden elkaar op   de hoogte van wat we verder nog beleven, ok?

Marieke
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan