Gisterochtend zo overtuigd dat het raak was dit keer. Misselijk al een paar dagen, duizelig, zere borsten en bijna alle andere symptomen. Stiekem al een beetje aan het kijken geweest naar spulletjes samen met vriend. En hoewel het twijfelachtig was of ik nu gisteren ongi moesten worden of vandaag, leek het er toch echt op.
Totdat ik gisterenavond weer temperatuurde. 0,5 graden gezakt. Ik heb heel hard moeten janken. Vond het allemaal zo oneerlijk en zwelgde even helemaal in zelfmedelijden.Vriend probeerde me nog te troosten met de woorden, wacht nou morgen nog maar af. Maar helaas in de ochtend kwam de vloedgolf weer opgang. Goed chagerijnig en verdrietig stamp ik de badkamer uit, waarop vriend zegt: Ach dan proberen we het toch nog gewoon nog een keer. Foute woorden op fout moment natuurlijk.
Straks maar weer bellen naar gyn voor echo volgende week vrijdag en weer die k*thormonen beginnen zaterdag.
Dit wordt de laatste poging met clomid. En ook de laatste kans op een "spontane" zwangerschap.
Volgende keer zal het allemaal wel wat klinischer gaan worden.
Totdat ik gisterenavond weer temperatuurde. 0,5 graden gezakt. Ik heb heel hard moeten janken. Vond het allemaal zo oneerlijk en zwelgde even helemaal in zelfmedelijden.Vriend probeerde me nog te troosten met de woorden, wacht nou morgen nog maar af. Maar helaas in de ochtend kwam de vloedgolf weer opgang. Goed chagerijnig en verdrietig stamp ik de badkamer uit, waarop vriend zegt: Ach dan proberen we het toch nog gewoon nog een keer. Foute woorden op fout moment natuurlijk.
Straks maar weer bellen naar gyn voor echo volgende week vrijdag en weer die k*thormonen beginnen zaterdag.
Dit wordt de laatste poging met clomid. En ook de laatste kans op een "spontane" zwangerschap.
Volgende keer zal het allemaal wel wat klinischer gaan worden.