hallo dames,
wij zijn de trotse ouders geworden van Esmee josefina maria bulnes op 12-05-2012 om 6,49
ze woog 3295 en was tegen alle verwachtingen in 51cm lang ( papa 1,70 mama 1,60 ).
nou het begon bij een afspraak bij de verloskundige daar werd ik met 40 weken en 1 dag gestript ( AU ) er kwam veel bloed vrij en ze dachten dat het snel op gang zou komen . en inderdaat het kwam snel opgang . mijn vriend was gewoon werken dus lied ik me bij mijn zus afzetten en heb daar tot ong 16 uur was ook vriend lief gebeld en was ik opweg naar huis en kwam de verloskundige ook naar ons toe.
een maal thuis nog geprobeerd de weeen op te vangen maar ze hielden erg lang aan en had dus bijna geen rust momentjes. toen de verloskundige er was wilde ze graag mijn vliezen breken dat hebben ze dan ook gedaan. en ja hoor mevrouw had in het vruchtwater gepoept dus hoppa naar het ziekenhuis . inmiddels waren de weeen niet meer te houden en gingen ze ook niet meer weg . ik kon mezelf niet meer onder bedwang houden en ben hevig in paniek geraakt omdat ik gewoon geen rust meer had en alleen maar pijn . ondertussen had de verloskundige geregeld dat ik een rugge prik zou krijgen en wel zo snel mogelijk . dat bleek dus twee uur later te zijn.toen ik de ruggeprik had gehad werd het allemaal rustig en ging het veel beter ( god zei dank ) omdertussen waren de weeen nog steeds heel heftig maar na de ruggeprik werden ze erg onregelmatig en minder heftig dus hup aan de weeen opwekkers die vervolgens 7x werden opgehoogt . toen ik om 2 uur eindelijk volledige ontsluiting had mocht ik gaan persen maar helaas haalde dat weinig uit ze konden nog niet echt zeggen dat ze bewoog dus nog een paar uur wachten en dan nog eens proberen nou rond 4 uur weer gaan persen en daalde ze heeeel langzaam in . maar helaas toch te weinig dus kreeg ik te horen nou mevrouw we gaan overleggen met de verloskundige of hij denkt dat hij u kan helpen met een zuignap of dat u een keizersnee krijgt . gelukkig vond hij dat ik nog goed mee kon persen en koos voor de zuignap. dus hup extra verdoving die ik dus wel echt goed voelde ( heel vreemd ) knip er in . en in een wee zette hij de zuignap op haar hoofdje en toen ja toen was ze er heeel snel ik perste 2 of 3 x en toen lag ze in eens in mijn armen .....................en ben nog nooit zo gelukkig geweest.....papa heeft de navelstreng doorgeknipt en moest ontzettend huilen ( zo lief ) .
nu een paar dagen na de bevalling drinkt ze goed uit de borst slaapt ze goed poept ze goed plast ze goed en word ik steeds mobieler en blijkt papa een geboren vader te zijn .. hij doet het zo ontzettend goed .................al met al een hele trotse mama en vriendin hier
wij zijn de trotse ouders geworden van Esmee josefina maria bulnes op 12-05-2012 om 6,49
ze woog 3295 en was tegen alle verwachtingen in 51cm lang ( papa 1,70 mama 1,60 ).
nou het begon bij een afspraak bij de verloskundige daar werd ik met 40 weken en 1 dag gestript ( AU ) er kwam veel bloed vrij en ze dachten dat het snel op gang zou komen . en inderdaat het kwam snel opgang . mijn vriend was gewoon werken dus lied ik me bij mijn zus afzetten en heb daar tot ong 16 uur was ook vriend lief gebeld en was ik opweg naar huis en kwam de verloskundige ook naar ons toe.
een maal thuis nog geprobeerd de weeen op te vangen maar ze hielden erg lang aan en had dus bijna geen rust momentjes. toen de verloskundige er was wilde ze graag mijn vliezen breken dat hebben ze dan ook gedaan. en ja hoor mevrouw had in het vruchtwater gepoept dus hoppa naar het ziekenhuis . inmiddels waren de weeen niet meer te houden en gingen ze ook niet meer weg . ik kon mezelf niet meer onder bedwang houden en ben hevig in paniek geraakt omdat ik gewoon geen rust meer had en alleen maar pijn . ondertussen had de verloskundige geregeld dat ik een rugge prik zou krijgen en wel zo snel mogelijk . dat bleek dus twee uur later te zijn.toen ik de ruggeprik had gehad werd het allemaal rustig en ging het veel beter ( god zei dank ) omdertussen waren de weeen nog steeds heel heftig maar na de ruggeprik werden ze erg onregelmatig en minder heftig dus hup aan de weeen opwekkers die vervolgens 7x werden opgehoogt . toen ik om 2 uur eindelijk volledige ontsluiting had mocht ik gaan persen maar helaas haalde dat weinig uit ze konden nog niet echt zeggen dat ze bewoog dus nog een paar uur wachten en dan nog eens proberen nou rond 4 uur weer gaan persen en daalde ze heeeel langzaam in . maar helaas toch te weinig dus kreeg ik te horen nou mevrouw we gaan overleggen met de verloskundige of hij denkt dat hij u kan helpen met een zuignap of dat u een keizersnee krijgt . gelukkig vond hij dat ik nog goed mee kon persen en koos voor de zuignap. dus hup extra verdoving die ik dus wel echt goed voelde ( heel vreemd ) knip er in . en in een wee zette hij de zuignap op haar hoofdje en toen ja toen was ze er heeel snel ik perste 2 of 3 x en toen lag ze in eens in mijn armen .....................en ben nog nooit zo gelukkig geweest.....papa heeft de navelstreng doorgeknipt en moest ontzettend huilen ( zo lief ) .
nu een paar dagen na de bevalling drinkt ze goed uit de borst slaapt ze goed poept ze goed plast ze goed en word ik steeds mobieler en blijkt papa een geboren vader te zijn .. hij doet het zo ontzettend goed .................al met al een hele trotse mama en vriendin hier
