Daar was ik al bang voor!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Ik was er al een beetje bang voor maar ik heb dus inderdaad (denken ze) een verkleving in mijn baarmoeder. 24 februari krijg ik een kijk operatie waarbij ze, als het een verkleving is, deze zullen opheffen. Dit is dus 1 van de complicaties die kunnen optreden na een curretage. Zijn er meiden hier op het forum die hier ervaring mee hebben of het zelf ook hebben mee gemaakt?! Het duurt (helaas) nog wel even voordat ik geopereerd wordt, dus misschien kan ik me er door jullie ervaringen een beetje op voorbereiden.

Veel liefs,
Shir
 
He, wat vervelend voor je.

Ik heb hier geen ervaring mee, maar kan me wel voorstellen hoe je je nu ongeveer moet voelen.
Enerzijds weet je nu eindelijk waar je aan toe bent en dat er wat aan gedaan kan worden, maar aan de andere kant denk je misschien ook wel dat je het op deze manier nog niet achter je kan laten en zeker omdat het nog zolang duurt.
Dat idee had ik tenminste toen ik door de miskraam sepsis kreeg. Komt zelden voor, maar mij trof het mooi, helaas.
Ik werd dus met spoed opgenomen in het ziekenhuis waar ik een week aan het infuus heb gelegen.
Ik voelde dat ik lichamelijk enorm opknapte maar ik wilde ook zo graag naar huis want ik had het idee dat ik hierdoor niet aan verwerken toe kwam.

Ik hoop voor je dat je voldoende informatie kunt vinden hierover en dat de operatie mag slagen zodat je weer verder kunt.

Gr. Ariane
 
Misschien dom dat ik het vraag maar hoe dacht jij dat er iets was??? Had je klachten??
Sterkte in ieder geval, beetje kort want zit op werk met collega.
Liefs mij
 
Even een domme vraag terug. Bedoel je nou mij of Shir? Haha!

In mijn geval, ik werd na de curettage ineens heel erg ziek, had 41 graden koorts, uitdrogingsverschijnselen en een hele lage bloeddruk, 80 over 40. Ik was alweer thuis maar moest met spoed weer worden opgenomen. Dus zo zit het bij mij.

Sorry verder dat ik je vraag interrumpeer, Shir!

Gr. Ariane

 
Ik heb regelmatig buikpijntjes en afentoe heel hevig. Begin december en eind december was deze pijn bijna niet te houden. Alsof ik ieder moment heel heftig ongesteld zou worden. Hierdoor wist ik eigenlijk wel zeker dat ik in ieder geval niet zwanger kon zijn. Anders was het niet zo heftig geweest. Bij mijn eerste controle na de curretage (6 wk na) was er iets te zien op de echo, ze konden niet echt duidelijk vaststellen wat het was. Ik werk zelf in een ziekenhuis (als secretaresse, dus niets medisch maar wel op een OK. Niet in het ziekenhuis waar ik onder controle ben overigens) en ben nogal nieuwsgierig aangelegd, dus zoek regelmatig van alles op via het internet of vraag het gewoon aan 1 van de chirurgen. Ik wist dat 1 van de complicaties na een curretage een verkleving kon zijn. Vandaar dat ik het al dacht. Een beetje van het internet en een beetje gevoel.

Ik moet zeggen, hoewel het helemaal K.L.O.T.E. is dat ik weer geopereerd moet worden en dat het pas 24 februari is, ik me wel heel rustig voel. Veel rustiger dan de afgelopen 10 weken. Ik weet nu gewoon dat er iets in de weg zit en dat ik met zekerheid de komende weken echt niet zwanger kan worden of ongesteld zal worden. Ik hoef het dus echt niet in mijn hoofd te halen te gaan testen. Ik heb me er gewoon bij neer moeten leggen en dat vind ik eigenlijk wel erg lekker. Ik kan er niets aan veranderen en het is nu eenmaal zo. Alleen het feit dat de gynaecoloog zij dat het haar wel zorgen baarde dat ik dit moest ondergaan, baard mij ook wel een beetje zorgen. Ik begrijp dat ze zich moet indekken voor de eventuele consequenties (dat dit allemaal echt blijvende gevolgen heeft), maar echt leuk vond ik dit niet.

Ik zal moeten afwachten wat er hierna gaat gebeuren. Tot die tijd (6 weken) zal ik er het beste van moeten maken en hopen dat ik niet te veel buikpijn zal hebben deze weken. Ik heb me vooral voorgenomen te genieten van de dingen die ik wel al heb, lieve vriend, mooi huis, leuke baan... en niet te treuren om de dingen die ik nog niet heb. Door alle gebeurtenissen van de afgelopen tijd is dit alles een beetje langs me heen gegaan. Ik blijf jullie zeker wel in de gaten houden...

Hou gaat het nu met jou Biate?

Veel liefs,
Shir

 
Wat een verhaal! Maar klopt het dan dat je met een verkleving niet ongi wordt? Je vraagt hoe het met mij gaat. Nou ik moet zeggen eigenlijk heel goed. Ik merk dat het me goed doet er even niet mee bezig te zijn, nou ja niet mee bezig zijn. Wij sexen even veilig en dat geeft rust. En tuurlijk zou ik het liefst zwanger willen zijn maar moet eerst maar weer een beetje vertrouwen krijgen. Maar meid succes en ik ben ook wel iemand van kijken naar de leuke dingen, leuke vent, leuke baan en dat mooie huis van ons daar gaan we vannacht voor het eerst in slapen.
Tot horens.
Liefs Biate
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan