he dames (en stiekem meelezende heren hihi)
nou daar zijn we weer..lekker thuis met kleine Janneke en de kraamtijd kan nu goed beginnen...
daar komt het verhaal dan hé...
donderdagmiddag naar het ziekenhuis voor de mogelijkheden ivm inleiden. na echo, hartfilmpje en inwendig onderzoek (+alle andere testen) bleek dat Janneke het goed deed en er geen reden was om in te grijpen. het belang ligt bij het kind en zolang die het goed maakt doen ze niks...rot voor mijn maar begrijpelijk. als er niks zou gebeuren zou ik 15-8 worden ingeleid. dan was ik 41.6 wkn...nou ja, op naar huis, even vlug naar de winkel...Franco vraagt of ik meeloop..ach ja waarom niet even eruit...na 5 stappen besluit ik toch in de auto te blijven zitten. ik dacht dat ik me niet zo lekker voelde door het inwendig onderzoek plus de hormonen.
dan naar oma om Daniëlle op te halen, (17.30hr) terwijl we op het punt staan om te vertrekken krijg ik een kramp....ach zal wel komen door de onderzoeken denk ik weer...
we rijden naar huis en voor de deur weer een kramp..grrrr denk ik nog blijft dit bezig...(het is dan 17.45hr)
even vlug een mail van een collega beantwoorden en dan an het eten beginnen...om iets voor 6 besluit ik toch een blaadje en een pen te pakken omdat ik het idee krijg dat het toch weeen zijn.
ze blijken om de 4 minuten te komen...(19.00hr) de VK gebeld en die komt kijken. ik heb dan 1 cm..mmm 1 cm pas....
inmiddels Daniëlle naar bed onder het mom dat mama puft omdat het warm is hahaha.
de VK gaat weer en adviseert oms te bellen als de weeen heel kort achter elkaar komen, het water breekt of als ik het idee heb het niet meer aan te kunnen...
in huis is het enorm benauwd en samen met mijn zus ga ik even een stukje wandelen.
we zijn even naar mijn broer gelopen die zich rot schrikt omdat zijn weeen opvangende zusje opeens op de stoep staat whahaha. daarna terug en op de terug reis komen de weeen om de 2 minuten. weer thuis worden de weeen heftiger en heftiger en de tijd blijft 2 minuten. wederom bellen met de VK, ze komt maar nog altijd maar 1 cm...grrr. om 01.30hr zit ik op 3 cm en wordt besloten naar het ziekenhuis te gaan, daar zullen de vliezen worden gebroken en zal het waartschijnlijk snel gaan. de baby ligt los in het bekken dus is nog niet geheel ingedaald...
als in het ziekenhuis de vliezen worden gebroken blijkt dat ze in het vruchtwater heeft gepoept en word ik overgedragen aan het ziekenhuis.
dan word ik ook aangesloten aan app om de weeen en de toestand van de baby in de gaten te houden. 4.30hr...7 cm ontsluiting. 5.30hr nog 7 cm...de hartslag van de baby zakt weg bij de weeen, daalt wel helemaal in en drukt zo hard dat ik de neiging krijg te persen...zodra de wee wegzakt gaat de baby echter terug omhoog.
6.00hr pijn medicatie (heerlijk spul die morfine )
helaas heeft de medicatie nu 1 hele irritante bijwerking...de weeen houden op...
dus ook een infuus met opwekkers in mijn andere arm...(voor 2 infussen ben ik 8 keer gerpikt en zijn mijn armen blauw)
om 8.00hr komt mijn gyneacoloog binnen en ik denk nog dat hij gewoon komt kijken hoe het gaat....ze willen geen risico nemen en besluiten tot een keizersnee...
ik barst in tranen uit...dit is niet wat ik wilde..ik wilde een gewone bevalling en lekker naar huis met de baby en die laten kijken aan Daniëlle en en en....
mijn zus mocht bij de bevalling zijn omdat haar beide kinderen met een keizersnee zijn gehaald en ze dus niet wist hoe een gewone bevalling ging...
zodra ik haar in tranen in mijn vizier krijg kan ik enkel maar sorry zeggen omdat het me spijt dat ik haar niet kan laten meemaken wat ze graag wilde...
verder geen tijd om ergens over na te denken want de kabels worden losgemaakt en ik vertrek op het bed naar ok...daar gaat het snel...opeens zijn wel de weeen terug en vanuit de weeenkamer tot op het ok bed (+/- 10 minuten) moet ik 7 weeen wegpuffen...de dokter zegt nog wat gaan we nu krijgen...toch nog weeen...ik krijg de ruggeprik en voel mijn billen warm worden en tintelen...heeee geen pijn meer.
papa heeft vlug kleren gekregen en moet zich omkleden...zelf ook doodzenuwachtig weet hij het even niet meer en is er gelukkig een zuster die hem helpt. ik hebt ze al in mijn aan het snijden zijn en vraag of dat klopt...ja zegt hij dat klopt....ik schrik...waar is papa, waar is het fototoestel....aaaah. de annestesist stelt me gerust...ze zijn enkel bezig om door de eerste lagen heen te gaan en wachten echt tot papa er is met de baby eruit halen...
dan is papa er en gaat het nog sneller...
om 8.40hr wordt Janneke geboren, binnen 40 minuten na de medling dat het een keizersnee werd is ze er dan opeens....een tweede dochter. blijdschap en verdriet gieren door mij heen. alles is goed met haar, geen gevolgen van de wegzakkende hartslag of het poepen in het vruchtwater. een tweede meid..prachtig..ook een jongen hadden we geweldig gevonden maar 2 meiden is ook heel speciaal. papa is nu de konig te rijk.....
toch is er ook verdriet, nu lig ik nog een paar dagen in het ziekenhuis ipv de kraam tijd die ik me voorstelde. ach ik leg het maar achter me, we hebben er een gezonde dochter bij en over een paar weken denk je er niet meer aan dat je de eerste dagen in het ziekenhuis lag...
terwijl ik wordt dicht genaaid vraag ik nog of hij gelijk het overtollige vet wil wegzuigen en me een wespentaille kan geven en hij zegt zijn best te doen...(poging is mislukt hahaha)
dan wordt ik naar recoveryruimte gebracht en overgelegd op een ander bed...terwijl ik denk dat mijn benen recht vooruit liggen zie ik ze opeens bungelen in de lucht...(zijn dat mijn benen vraag ik nog hihi) ja , ze zijn me goed aan het leggen en nog wat andere dingen..)dat is erg raar trouwens...
rond 11.00hr mag ik terug naar de kraamafdeling en bellen we vlug mijn moeder dat ze kan komen met Daniëlle en dat de rest van de fam ook mag komen.
ze reageert verlegen op de komst van haar zusje maar geeft wel gelijk een knuffel en een kus aan haar zusje...
vandaag eindelijk naar huis en wat is het heerlijk thuis te zijn, Daniëlle is continue bezig met haar zusje en deze wordt ingepakt met knuffels, dekens en mama wordt duidelijk verteld waar het eten van de baby is (ik geef bostvoeding) hihi..
Met mij gaat het goed, voel de wond wel maar voel me goed en eigenlijk best fit...kan zelf niet goed stil zitten dus moet even leren kramen, rustig aan doen en genieten in deze dagen.
hierbij natuurlijk wat foto's voor de mensen die mij nog niet hebben gevonden onder hyves..
groetjes Veronique
nou daar zijn we weer..lekker thuis met kleine Janneke en de kraamtijd kan nu goed beginnen...
daar komt het verhaal dan hé...
donderdagmiddag naar het ziekenhuis voor de mogelijkheden ivm inleiden. na echo, hartfilmpje en inwendig onderzoek (+alle andere testen) bleek dat Janneke het goed deed en er geen reden was om in te grijpen. het belang ligt bij het kind en zolang die het goed maakt doen ze niks...rot voor mijn maar begrijpelijk. als er niks zou gebeuren zou ik 15-8 worden ingeleid. dan was ik 41.6 wkn...nou ja, op naar huis, even vlug naar de winkel...Franco vraagt of ik meeloop..ach ja waarom niet even eruit...na 5 stappen besluit ik toch in de auto te blijven zitten. ik dacht dat ik me niet zo lekker voelde door het inwendig onderzoek plus de hormonen.
dan naar oma om Daniëlle op te halen, (17.30hr) terwijl we op het punt staan om te vertrekken krijg ik een kramp....ach zal wel komen door de onderzoeken denk ik weer...
we rijden naar huis en voor de deur weer een kramp..grrrr denk ik nog blijft dit bezig...(het is dan 17.45hr)
even vlug een mail van een collega beantwoorden en dan an het eten beginnen...om iets voor 6 besluit ik toch een blaadje en een pen te pakken omdat ik het idee krijg dat het toch weeen zijn.
ze blijken om de 4 minuten te komen...(19.00hr) de VK gebeld en die komt kijken. ik heb dan 1 cm..mmm 1 cm pas....
inmiddels Daniëlle naar bed onder het mom dat mama puft omdat het warm is hahaha.
de VK gaat weer en adviseert oms te bellen als de weeen heel kort achter elkaar komen, het water breekt of als ik het idee heb het niet meer aan te kunnen...
in huis is het enorm benauwd en samen met mijn zus ga ik even een stukje wandelen.
we zijn even naar mijn broer gelopen die zich rot schrikt omdat zijn weeen opvangende zusje opeens op de stoep staat whahaha. daarna terug en op de terug reis komen de weeen om de 2 minuten. weer thuis worden de weeen heftiger en heftiger en de tijd blijft 2 minuten. wederom bellen met de VK, ze komt maar nog altijd maar 1 cm...grrr. om 01.30hr zit ik op 3 cm en wordt besloten naar het ziekenhuis te gaan, daar zullen de vliezen worden gebroken en zal het waartschijnlijk snel gaan. de baby ligt los in het bekken dus is nog niet geheel ingedaald...
als in het ziekenhuis de vliezen worden gebroken blijkt dat ze in het vruchtwater heeft gepoept en word ik overgedragen aan het ziekenhuis.
dan word ik ook aangesloten aan app om de weeen en de toestand van de baby in de gaten te houden. 4.30hr...7 cm ontsluiting. 5.30hr nog 7 cm...de hartslag van de baby zakt weg bij de weeen, daalt wel helemaal in en drukt zo hard dat ik de neiging krijg te persen...zodra de wee wegzakt gaat de baby echter terug omhoog.
6.00hr pijn medicatie (heerlijk spul die morfine )
helaas heeft de medicatie nu 1 hele irritante bijwerking...de weeen houden op...
dus ook een infuus met opwekkers in mijn andere arm...(voor 2 infussen ben ik 8 keer gerpikt en zijn mijn armen blauw)
om 8.00hr komt mijn gyneacoloog binnen en ik denk nog dat hij gewoon komt kijken hoe het gaat....ze willen geen risico nemen en besluiten tot een keizersnee...
ik barst in tranen uit...dit is niet wat ik wilde..ik wilde een gewone bevalling en lekker naar huis met de baby en die laten kijken aan Daniëlle en en en....
mijn zus mocht bij de bevalling zijn omdat haar beide kinderen met een keizersnee zijn gehaald en ze dus niet wist hoe een gewone bevalling ging...
zodra ik haar in tranen in mijn vizier krijg kan ik enkel maar sorry zeggen omdat het me spijt dat ik haar niet kan laten meemaken wat ze graag wilde...
verder geen tijd om ergens over na te denken want de kabels worden losgemaakt en ik vertrek op het bed naar ok...daar gaat het snel...opeens zijn wel de weeen terug en vanuit de weeenkamer tot op het ok bed (+/- 10 minuten) moet ik 7 weeen wegpuffen...de dokter zegt nog wat gaan we nu krijgen...toch nog weeen...ik krijg de ruggeprik en voel mijn billen warm worden en tintelen...heeee geen pijn meer.
papa heeft vlug kleren gekregen en moet zich omkleden...zelf ook doodzenuwachtig weet hij het even niet meer en is er gelukkig een zuster die hem helpt. ik hebt ze al in mijn aan het snijden zijn en vraag of dat klopt...ja zegt hij dat klopt....ik schrik...waar is papa, waar is het fototoestel....aaaah. de annestesist stelt me gerust...ze zijn enkel bezig om door de eerste lagen heen te gaan en wachten echt tot papa er is met de baby eruit halen...
dan is papa er en gaat het nog sneller...
om 8.40hr wordt Janneke geboren, binnen 40 minuten na de medling dat het een keizersnee werd is ze er dan opeens....een tweede dochter. blijdschap en verdriet gieren door mij heen. alles is goed met haar, geen gevolgen van de wegzakkende hartslag of het poepen in het vruchtwater. een tweede meid..prachtig..ook een jongen hadden we geweldig gevonden maar 2 meiden is ook heel speciaal. papa is nu de konig te rijk.....
toch is er ook verdriet, nu lig ik nog een paar dagen in het ziekenhuis ipv de kraam tijd die ik me voorstelde. ach ik leg het maar achter me, we hebben er een gezonde dochter bij en over een paar weken denk je er niet meer aan dat je de eerste dagen in het ziekenhuis lag...
terwijl ik wordt dicht genaaid vraag ik nog of hij gelijk het overtollige vet wil wegzuigen en me een wespentaille kan geven en hij zegt zijn best te doen...(poging is mislukt hahaha)
dan wordt ik naar recoveryruimte gebracht en overgelegd op een ander bed...terwijl ik denk dat mijn benen recht vooruit liggen zie ik ze opeens bungelen in de lucht...(zijn dat mijn benen vraag ik nog hihi) ja , ze zijn me goed aan het leggen en nog wat andere dingen..)dat is erg raar trouwens...
rond 11.00hr mag ik terug naar de kraamafdeling en bellen we vlug mijn moeder dat ze kan komen met Daniëlle en dat de rest van de fam ook mag komen.
ze reageert verlegen op de komst van haar zusje maar geeft wel gelijk een knuffel en een kus aan haar zusje...
vandaag eindelijk naar huis en wat is het heerlijk thuis te zijn, Daniëlle is continue bezig met haar zusje en deze wordt ingepakt met knuffels, dekens en mama wordt duidelijk verteld waar het eten van de baby is (ik geef bostvoeding) hihi..
Met mij gaat het goed, voel de wond wel maar voel me goed en eigenlijk best fit...kan zelf niet goed stil zitten dus moet even leren kramen, rustig aan doen en genieten in deze dagen.
hierbij natuurlijk wat foto's voor de mensen die mij nog niet hebben gevonden onder hyves..
groetjes Veronique