Op dit moment baal ik even flink van de combinatie werk-kind. Ik werk onregelmatig, in de zorg. Mijn diensten zijn het probleem (nog) niet, aangezien ik in de week een vaste werkdag heb en mijn andere uren in het weekend vallen. De middag dat ik werk, past mijn schoonvader op, maar die heeft nu waarschijnlijk een hernia...
Naast mijn vaste diensten, moet ik ook tijd maken voor gesprekken. Dat moet ik dus altijd in overleg doen met mijn man. Vanmorgen had ik een afspraak staan, die ik een paar weken geleden in overleg met mij man had gemaakt.
Ik ben nog steeds wat vergeetachtig, dus ik was zelf die afspraak ook vergeten, tot de meneer met wie ik het gesprek zou hebben, gisteravond tijdens mijn dienst zei 'Tot morgen'. Ik zei dat tegen mijn man, heeft hij de ochtend vol gepland... Doordat mijn schoonvader deze week (weken?) niet kan oppassen ivm de mogelijke hernia, moet mijn man op mijn werkdag dus ook al eerder thuis komen.
Ik heb vanmorgen dus mijn afspraak af gezegd, gelukkig kon er een andere collega gaan, maar het voelt niet goed!
Tot nu toe viel het werk-kind redelijk goed te combineren, maar hier baal ik echt zo enorm van, dan mis ik toch wel mijn flexibiliteit... Vannacht heb ik niet geslapen, ik voelde me zo in de spagaat...
Ik heb het mijn manager zo goed en zo kwaad uitgelegd, maar het blijft fout voelen.
Mijn man en ik moeten het er nog maar eens goed over hebben hoe we dit aan gaan pakken, want dit wil ik niet nog een keer moeten doen...
Heeft iemand dit gevoel ook wel eens?
Naast mijn vaste diensten, moet ik ook tijd maken voor gesprekken. Dat moet ik dus altijd in overleg doen met mijn man. Vanmorgen had ik een afspraak staan, die ik een paar weken geleden in overleg met mij man had gemaakt.
Ik ben nog steeds wat vergeetachtig, dus ik was zelf die afspraak ook vergeten, tot de meneer met wie ik het gesprek zou hebben, gisteravond tijdens mijn dienst zei 'Tot morgen'. Ik zei dat tegen mijn man, heeft hij de ochtend vol gepland... Doordat mijn schoonvader deze week (weken?) niet kan oppassen ivm de mogelijke hernia, moet mijn man op mijn werkdag dus ook al eerder thuis komen.
Ik heb vanmorgen dus mijn afspraak af gezegd, gelukkig kon er een andere collega gaan, maar het voelt niet goed!
Tot nu toe viel het werk-kind redelijk goed te combineren, maar hier baal ik echt zo enorm van, dan mis ik toch wel mijn flexibiliteit... Vannacht heb ik niet geslapen, ik voelde me zo in de spagaat...
Ik heb het mijn manager zo goed en zo kwaad uitgelegd, maar het blijft fout voelen.
Mijn man en ik moeten het er nog maar eens goed over hebben hoe we dit aan gaan pakken, want dit wil ik niet nog een keer moeten doen...
Heeft iemand dit gevoel ook wel eens?