hallo,
allereerst iedereen bedankt voor jullie lieve berichtjes. Het steunt me enorm. Alles gaat verder goed met me, ik moet morgen weer voor de echo om te kijken of het vruchtje mijn lichaam al verlaten heeft. Onder alles ben ik toch zeer positief. Toen ik nog zwanger was en ik dacht eraan hoe het zou zijn als dit fout zou gaan dan dacht ik dat ik in een heel diep gat zou vallen, en alleen maar zou huilen en mijn bed niet eens uit zou willen. Nu het dus echt is gebeurt merk ik pas dat ik dat helemaal niet zo voel. Het is zo en dat moet ik accepteren. Het betekent voor mij niet het einde van de wereld of het einde van mijn droom. Ik kan zwanger worden, gelukkig. Er is mij niet verteld dat ik nooit kinderen kan krijgen, of dat ik ernstig ziek ben of dat mijn vriend een ander heeft, nee.....
Ik ben mijn kindje verloren, en dat is erg, heel erg maar niet het einde. Dit is pas het begin. We proberen gewoon weer ik ben nog jong en heb het hele leven nog voor me en ooit zal het wonder van een kindje krijgen ook voor ons zijn weggelegd. Ik begrijp als mensen dit hard vinden maar ik ben blij dat ik niet in een 100 meter diepe put ben gevallen waar ik ooit weer uit moet komen. Mijn leven gaat door ik heb de liefste vriend op het hele westelijke halfrond en de liefste famillie en vrienden die er voor zorgen dat het goed met mij gaat. Alles komt goed daar heb ik alle vertrouwen in, maar nooit nooit zal ik vergeten dat dit mijn allereerste kindje had moeten zijn.
Veel liefs simone21
allereerst iedereen bedankt voor jullie lieve berichtjes. Het steunt me enorm. Alles gaat verder goed met me, ik moet morgen weer voor de echo om te kijken of het vruchtje mijn lichaam al verlaten heeft. Onder alles ben ik toch zeer positief. Toen ik nog zwanger was en ik dacht eraan hoe het zou zijn als dit fout zou gaan dan dacht ik dat ik in een heel diep gat zou vallen, en alleen maar zou huilen en mijn bed niet eens uit zou willen. Nu het dus echt is gebeurt merk ik pas dat ik dat helemaal niet zo voel. Het is zo en dat moet ik accepteren. Het betekent voor mij niet het einde van de wereld of het einde van mijn droom. Ik kan zwanger worden, gelukkig. Er is mij niet verteld dat ik nooit kinderen kan krijgen, of dat ik ernstig ziek ben of dat mijn vriend een ander heeft, nee.....
Ik ben mijn kindje verloren, en dat is erg, heel erg maar niet het einde. Dit is pas het begin. We proberen gewoon weer ik ben nog jong en heb het hele leven nog voor me en ooit zal het wonder van een kindje krijgen ook voor ons zijn weggelegd. Ik begrijp als mensen dit hard vinden maar ik ben blij dat ik niet in een 100 meter diepe put ben gevallen waar ik ooit weer uit moet komen. Mijn leven gaat door ik heb de liefste vriend op het hele westelijke halfrond en de liefste famillie en vrienden die er voor zorgen dat het goed met mij gaat. Alles komt goed daar heb ik alle vertrouwen in, maar nooit nooit zal ik vergeten dat dit mijn allereerste kindje had moeten zijn.
Veel liefs simone21