Dag.... roze wolk.... een beetje dan hihi

A

ANONYMOUS_USERNAME

Nou hier is het echt begonnen hoor, de peuterpuberteit.
Wat eerst nog grappig was, of af te leiden is nu echt niet leuk meer.
Indy begint al s morgens vroeg met alles NEE, geen kusje, niet uit bed, niet in bed alle snee nee nee. Maar ook echt boos is ze dan.
Gister heeft ze me in mijn gezicht gekrabt omdat ze haar zin niet kreeg... Heb nu een mooie ahum rooie streep op mn gezicht. Als ze dr jas aan moet gooit ze zich op de grond, als ze dr sjaal aan moet krijst ze alles bij elkaar.
Net nog, zit ze aan tafel, vraagt Maria: wil je kleuren . Nee, ze wilde niet kleuren. Dan pak ik ook geen kleurtjes he, zegt Maria, dus weet het zeker? Nee, niet kleuren. Dus Maria loopt weg, zegt ze: KLEUREN!!! en boos en huilen. Nog een keer uitgelegd, begint ze te gillen/krijsen. Dus ik zeg dat dat niet mag en als ze dat nog een keer doet dat ze naar de gang kan.... Dus je raad het al: nog harder gillen!!!
Grrr ik hoop echt dat dit heeeeel snel voorbij gaat wat zo hebben we elke 5 minuten een aanvaring met haar en dat trek ik echt niet....
Jullie kindje s soms ook van die terroristjes ;-) ?
Moet zeggen dat ik veel geduld heb, maar dit vind ik echt vreselijk. Ik zou t zo graag gezellig houden!
 
Ik herken het helemaal. Milton was ook veel liever in de peuterpuberteit vergeleken Shanice. Shanice is echt een kattekop en proberen haar zin door te drijven maar daar geef ik niet aan toe. Het is echt strijd maar ja komen we wel doorheen. Ik kan nog wel om haar lachen als ze daarna dan zegt mamma sorry mamma sorry en zo een paar keer achter elkaar en dan zeg ik het is goed meid en dan roept zij ik ben blij hihihih. Ze weten het dondersgoed hoor. Ik zet haar ook in de gang als ze zo drammerig word en tekeer gaat .Het zijn fases en daar moeten we doorheen en elke leeftijd heeft zijn ding. Ik zie het bij Milton ook nou die naar school gaat de fase van vriendjes stoer en macho wezen met meisjes spelen is niet cool heb ik ook tegen hem gezegd je speelt ook met je zusje maar dan laat hij ook weer zijn bezorgde aard zien. Als ik elf ben koop ik dat voor jou of dat tegen ons allemaal dan kan hij zo lief zijn maar ook ozo stout hoort er allemaal bij ewn het is moeilijk hoor.
Hey sterkte
groetjes lisette
 
nathalia heeft ook wel eens van deze dagen hoor.
(ja echt waar, ze is niet altijd heel lief haha)

alles is dan idd nee. nou, moeders is hier de baas dus dan maar huilen!
niet uit bed willen? dan niet, dan loop ik weg en kom ik 5 min later wel terug.
geen jas aan doen? mama is hier de baas en als mama zegt dat ze der jasje aan moet, dan gebeurd dat ook.
ook nathalia werpt zich dan op de grond, of gaat heel hard huilen. maar de aanhouder wint (en dat ben ik!)

vaak laat ik haar gewoon even uitrousen. dan raakt ze der energie kwijt. huiln moet gewoon af en toe.
en vaak is ze daarna gewoon weer lief.
ik geef er ook totaal geen aandacht aan, als ze huilt. dan is het snel over hahaha.

tja, t hoort er helaas allemaal bij, maar klim weer op die roze wolk, en blijf alle positieve dingen van je meissie zien, ipv alleen maar de slechte. anders ga je je zelf ook down voelen.

wat mij ook wel eens helpt, is dat als ze zo aan t huilen is (lees krijsen om haar zin te krijgen) dan loop ik even weg. eventjes naar boven toe om bv een was erin te gooien.

liefs, do
 
Hier ook een kleine eigenwijze Nee-zegger. Met haar buien. Vaak heel grappig en schattig, maar soms echt een klein krengetje. Gillen, krijsen, op de grond gooien, ze kan het allemaal als de beste. Mijn man zegt vaak 'Een echte meid!'. Ook naar haar broer en zusjes kan ze lekker kattig uit de hoek komen: Nee! Ga Weg!, Stommerd! Dombo! en dat soort gekrijs nog meer....
Hier helpt het het best om er zo min mogelijk aandacht aan te besteden. Soms laat ik haar maar eventjes uitrazen of begaan. En als iets echt moet (zoals bv. de jas aan), dan is het even doorzetten (hoewel: heel irritant als ze dan telkens haar rits openmaakt van de jas en die gaat uittrekken... hihi).
Maar daarnaast heeft ze ook veel lieve, rustige momenten, het hoort er nu eenmaal bij en is goed voor de ontwikkeling, denk ik dan maar. Sterkte met het kleine sterke karaktertje van je kind!!
 
Hoe herkenbaar allemaal. Hier ook zo'n kleine eigenwijze dondersteen. Hier hebben we ook van die dagen dat alles nee is. Niet naar bed, niet willen eten, niet aan de tafel zitten en ga zo maar door. De dingen die moeten dan is het jammer voor haar, maar wat moet dat moet. En anders laat ik haar inderdaad even lekker uitrazen. Als ze zich op de grond gooit prima dan wacht ik wel tot ze klaar is. En omdat ze dan geen aandacht krijgt is ze er zo klaar mee, want leuk is het dan niet meer. Op dit moment voelt ze zich ook nog niet helemaal lekker dus is het nog veel erger. Ze wil helemaal niks, maar ze wil eigenlijk ook alles weer wel. Het probleem is alleen dat het woordje nee nu altijd als eerste komt. Ook al ze eigenlijk toch ja bedoelt. Hoezo lastig.
Maarja vooral duidelijk en consequent blijven dat is het belangrijkste. Ze moeten toch hun grenzen verkennen. En de ene heeft meer pit dan de ander. Ik herken me zelf wel in haar hoor.
En ja hoor onze meid kan ook een onwijs lieve schat zjn.

Groetjes Anne
 
Als ik dit zo lees valt het bij ons nog mee. Laura wilde een keer geen toetje en kwam erachter dat je die dan ook echt niet krijgt! Ze zei zelf nee tenslotte, ik heb het toetje ook niet later alsnog gegeven. Het heeft een half uur huilen gekost en sindsdien zegt ze niet meer zomaar nee, maar het komt vast nog wel een keer terug.
Ze zegt wel vaak nee als je een kusje wil, haha. "Krijgt mama een kus?" "Nee" Dan krijg je hem ook echt niet van haar!
 
Dit klinkt zo herkenbaar!!

Eva is vanaf haar geboorte altijd zo`n onzettend makkelijk kind geweest, maar af en toe herken ik onze lieve zoete meisje haast niet meer terug.

Ze is al een tijdje aan het peuterpuberen en sinds een week is ze veranderd in onze kleine huistiran. ze heeft, net als ik zelf, een behoorlijk temperament en momenteel een heeel kort lontje. Dat botst helaas dus nog weleens.
Ik vind het ook zo jammer dat het op sommige dagen blijkbaar niet mogelijk is om het gezellig te houden, terwijl ik daar zo mijn best voor doe.

Eva zit zichzelf gewoon in de weg. Aan de ene kant wil ze niets liever als de hele dag lekker bij mama op schoot zitten en aan de andere kant is ze vreselijk dwars en gaat ze tegen alles in wat er tegen haar gezegd wordt.

Tja, het is nu eenmaal heel belangrijk dat kinderen hun grenzen verkennen en dat je die als ouders stelt en dat kinderen zich los leren maken van hun ouders, maar van mij mag deze fase ook heeel snel weer voorbij zijn!!

groetjes Marieke
 
Hahahahaha Zóóóóó herkenbaar. Vooral als Myrthe moe is of als ze niet lekker is.

Wat hier heel erg helpt is is soort van keuze geven.

Myrthe wil dr jas niet aan en rent weg? Nou dan gaat mama zonder jou en ik loop weg en doe de deur dicht. Dan gaat ze roepen en gillen en als ik dan terug kom zeg ik, toch wel mee? Dan eerst jas aan. En hop ze doet dr jas aan haha.

Zo doe ik dat met veel dingen, anders is je dag echt niet leuk meer.En ja soms gaat ze de hoek in. Alleen daar al mee dreigen, helpt hier ook al hahahaha.

Heel veel sterkte ermee.

Liefs Irene
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan