Dagritme en schuldgevoel baby 8.5mnd

<p>Ik heb een ontzettend lieve, vrolijke dochter van bijna 8,5mnd oud. Het probleem is alleen dat ik me vrijwel altijd schuldig voel over bijna alles wel naar haar toe. Ik probeer alles zo goed mogelijk te doen voor mn meisje net als ieder andere ouder dat doet maar toch blijft het aan me knagen. Waar het voornamelijk over gaat is haar dagritme en de hoeveelheid aandacht ze krijgt. Haar dagschema verloopt (ongeveer) als volgt:</p><p>07.00 Wakker</p><p>fles 180cc</p><p>09.30 fruit</p><p>10.30 Slapen</p><p>11.30/12.00 Wakker</p><p>12.30 boterham en fles 150cc</p><p>15.00 tussendoortje en water</p><p>15.30 Slapen</p><p>16.30 Wakker</p><p>17.00 avondeten</p><p>20.30 Laatste fles 180cc</p><p>Haar bedtijd vaker geprobeerd te vervroegen maar dat werkte niet en dat is voor ons ook prima zo.</p><p>Het stukje aandacht vind ik wel het moeilijkst. Op de momenten dat ze wakker is ben ik eigenlijk altijd in dezelfde kamer en praat ik ook veel tegen haar en ze brabbelt en lacht ook lekker terug maar echt spelen doen we eigenlijk maar weinig. Knuffelen en gek doen, doen we hier thuis allemaal wel maar ik blijf constant met de vraag zitten of het allemaal wel voldoende is.. Kan iemand mij vertellen hoe het er bij jullie uitziet? En dan voornamelijk als het aankomt op de aandacht. Hoe verdeel je alles op een dag en hoe vermaak je zo'n kleine nou het best? </p>
 
Het schema durf ik niet zoveel op te zeggen, is al weer even geleden (zoontje nu 17 maanden), ik heb altijd beetje op gevoel (icm adviezen CB) gedaan.
Ik denk dat je je geen zorgen hoeft te maken om aandacht geven. Ten eerste is gewoon er zijn, haar dragen, er zijn als ze wakker is geworden, als ze is gevallen, eng heeft gedroomd, ziek is, niet naar de tv maar naar haar kijken als je haar eten geeft etc allemaal aandacht! Misschien met een vertrouwd iemand eens bespreken waar het schuldgevoel vandaan komt? Want het is niet terecht als ik dit zo lees, maar rot voor je dat je het blijkbaar wel voelt. Leg de lat niet te hoog voor jezelf, je kindje is de juiste graadmeter en zoals je haar omschrijft komt ze niks tekort! En bedenk je dat er kindjes in een groot gezin opgroeien met een stuk minder aandacht, maar ook genoeg liefde en erkenning!
Tenslotte, van elke foutjes die je als ouder wel eens maakt, leert je kind ook later in het leven omgaan met andere mensen die niet zo sensitief op ze afstemmen dus als je het niet perfect doet, doe je het eigenlijk perfect.
 
Wat vervelend dat je je schuldig voelt. Mijn zoontje is even oud en wat ik met hem doe is: 
- stoeien/spelen op bed
- wandelen 
- in de tuin op een kleed spelen als het mooi weer is 
- liedjes zingen bij het verschonen, badderen etc. 

- voorlezen 
Hij ligt regelmatig een uurtje zelf in de box te spelen. Natuurlijk pak ik hem op als hij huilt maar ik ben hem niet de hele dag aan het entertainen. 


Hij vindt het ook leuk om er in de kinderstoel bij te zitten in de keuken als ik aan het koken ben. Betrek je haar ook bij dat soort momenten?
 
Wat ik doe is laten spelen in box 2 x half uur pf soms langer. 
Wandelen zingen en lezen 
Spelen knuffelen 
Elke dag varieer  ik het 
 
Ons schema was is nu:
7 uur wakker
7.30 fles
9.00 fruit
9.30-11.00 slapen
11.30 broodje + water
13.30 fles
14.00 -15.30 slapen
17.30 warm eten
18.30 papfles en naar bed
Ze is nu 10 maanden maar dit schema had ze ook al met 8 maanden. 


Wij laten haar heel bewust ook alleen spelen. Vooral sochtends, dan kan ze het langst alleen spelen. Wel een uur. Lekker in de box met haar speelgoed. Als ze e box niet meer leuk vindt op de grond met ander speelgoed. Ik loop wel langs en praat tegen haar maar doe ook even mijn eigen ding. Na het ochtend slaapje een eetmoment wn wandelen en dan weer naar bed. Volle aandacht dus. Smiddags heb ik haar tijdens het koken gewoon op de grond om me heen. Soms boekje lezen of ik laat haar zelf spelen. Worden ze niks minder van! Heb in mijn omgeving gezien dat als je ze de hele dag entertaint ze best wel lastig alleen kunnen spelen later.. 
 
Terug
Bovenaan