Wil alle dames waar het langer duurt even moed in spreken en ze een postief verhaal vertellen.
Wij waren 1,5 jaar bezig met het krijgen van kinderen. Helaas lukte dit niet en kwamen we in het ziekenhuis (ZH) terecht. Na de 1e onderzoeken was het al gelijk duidelijk dat we alleen in aanmerking zouden komen voor ICSI. Ik onregelmatig en manlief weinig en geen zwemmend zaad. Dus tel maar uit.
Dus begon ik met spuiten. de 1e dosis bleek niet echt aan te slaan en moest gaan verhogen. Toen nog niets en in totaal 10 dagen langer door moeten gaan met spuiten van hormonen.
Punctie gehad ( ja helaas zijn deze niet fijn) ondanks het langere spuiten maar 3 eitjes.
In het ZH moest manlief een nieuwe zaadpotje inleveren want de andere was niet goed. Daarna naar huis. Na 2 dagen kregen we te horen dat ze alle 3 bevrucht waren en dat ze er 2 terug gingen zetten.
Daarvan is er 1tje blijven zitten en die dame is onder tussen 5 jaar.
Na een 1/2 jaar zijn we weer naar het ZH gegaan voor de 2e dit meer omdat we er van uit gingen nu niet zoveel geluk te hebben en er was op dat moment een behoorlijke wachtlijst. Na een tijdje kreeg in de nieuwe medicijnen in huis en mocht ik beginnen zodra ik ong werd. Maar wat schepte onze ( en achteraf ook de artsen) verbazing ik was spontaan zwanger. Deze meid is ondertussen bijna 4.
Toen even een 3/4 de pil geslikt omdat ik last van mijn bekken( BI) had. daarna zijn we eerst het zo gaan proberen want ja het kon. Na een klein jaar toch maar weer het ZH in. Hier toen met de maximale dosis medicijnen begonnen want de 1e keer was ik moeilijk te stimuleren. Maar deze keer ging het te goed. Ik moest na de 1e controle gelijk stoppen en 2 dagen later punctie dit ivm dreigende overstimulatie.
Deze Punctie was mega zwaar ( maar voor een kind heb je heeeel veeeeel over). Hier zijn ruim 19 eitjes weg gehaald ( dit konden er meer zijn maar ik was op). Hier zijn er 18 van bevrucht en er mochten er 2 terug gezet worden. Dit was wel al is kompleete rust ging houden. Ik heb dus bijna 2 weken niets mogen doen. op de bank zitten was het max. Helaas bleef er niets zitten. Wel hebben ze er toen 6 in kunnen vriezen en daar van zijn de 1e keer er 2 terug gezet. Ook deze zijn helaas niet blijve zitten.
Daarna zouden de volgende komen. We hadden deze ronde grote pech want de 4 nog overgebleven zijn niet goed ondooit.
Dit is een grote schok geweest. NA een tijdje zijn we toch maar weer doorgegaan maar dan zonder ZH. Ook dit had geen geluk. Daarna hebben we besloten er definitief mee te stoppen omdat ik het niet meer aankon. We moesten ons er bij neer leggen dat ons gezin uit 2 kinderen zou zijn ( niet dat we niet dol gelukkig met die meiden zijn maar onze wens was altijd 3).
Mijn man heeft dus een paar weken terug zich laten sterliseren.
Tot die tijd zijn we elke maand nog goed aan het klussen geweest want ja een kans onbenut laten kan niet. Dus ik moest 2 weken na dat mijn man zich had laten helpen ongi worden.
Ja moest maar werdt dat niet en nu ben ik 10 weken zwanger van ons 3e kindje.
Ik heb dit dus bewust opgeschreven om jullie moed te geven. Laat je AUB nooit door je omgeving zeggen. Wees blij met wat je hebt of iets in die trant. Ga van je gevoel uit en ga ervoor. Ik heb me ook altijd heel erg verweerd tegen die mensen en ben blij dat ik dat gedaan heb. Ik heb het geluk mogen ontvangen van het krijgen van kinderen. DIt is helaas niet iedereen weg gelegd.
Hoop dat dit voor sommige van jullie een opkikker kan zijn.
gr daan
Wij waren 1,5 jaar bezig met het krijgen van kinderen. Helaas lukte dit niet en kwamen we in het ziekenhuis (ZH) terecht. Na de 1e onderzoeken was het al gelijk duidelijk dat we alleen in aanmerking zouden komen voor ICSI. Ik onregelmatig en manlief weinig en geen zwemmend zaad. Dus tel maar uit.
Dus begon ik met spuiten. de 1e dosis bleek niet echt aan te slaan en moest gaan verhogen. Toen nog niets en in totaal 10 dagen langer door moeten gaan met spuiten van hormonen.
Punctie gehad ( ja helaas zijn deze niet fijn) ondanks het langere spuiten maar 3 eitjes.
In het ZH moest manlief een nieuwe zaadpotje inleveren want de andere was niet goed. Daarna naar huis. Na 2 dagen kregen we te horen dat ze alle 3 bevrucht waren en dat ze er 2 terug gingen zetten.
Daarvan is er 1tje blijven zitten en die dame is onder tussen 5 jaar.
Na een 1/2 jaar zijn we weer naar het ZH gegaan voor de 2e dit meer omdat we er van uit gingen nu niet zoveel geluk te hebben en er was op dat moment een behoorlijke wachtlijst. Na een tijdje kreeg in de nieuwe medicijnen in huis en mocht ik beginnen zodra ik ong werd. Maar wat schepte onze ( en achteraf ook de artsen) verbazing ik was spontaan zwanger. Deze meid is ondertussen bijna 4.
Toen even een 3/4 de pil geslikt omdat ik last van mijn bekken( BI) had. daarna zijn we eerst het zo gaan proberen want ja het kon. Na een klein jaar toch maar weer het ZH in. Hier toen met de maximale dosis medicijnen begonnen want de 1e keer was ik moeilijk te stimuleren. Maar deze keer ging het te goed. Ik moest na de 1e controle gelijk stoppen en 2 dagen later punctie dit ivm dreigende overstimulatie.
Deze Punctie was mega zwaar ( maar voor een kind heb je heeeel veeeeel over). Hier zijn ruim 19 eitjes weg gehaald ( dit konden er meer zijn maar ik was op). Hier zijn er 18 van bevrucht en er mochten er 2 terug gezet worden. Dit was wel al is kompleete rust ging houden. Ik heb dus bijna 2 weken niets mogen doen. op de bank zitten was het max. Helaas bleef er niets zitten. Wel hebben ze er toen 6 in kunnen vriezen en daar van zijn de 1e keer er 2 terug gezet. Ook deze zijn helaas niet blijve zitten.
Daarna zouden de volgende komen. We hadden deze ronde grote pech want de 4 nog overgebleven zijn niet goed ondooit.
Dit is een grote schok geweest. NA een tijdje zijn we toch maar weer doorgegaan maar dan zonder ZH. Ook dit had geen geluk. Daarna hebben we besloten er definitief mee te stoppen omdat ik het niet meer aankon. We moesten ons er bij neer leggen dat ons gezin uit 2 kinderen zou zijn ( niet dat we niet dol gelukkig met die meiden zijn maar onze wens was altijd 3).
Mijn man heeft dus een paar weken terug zich laten sterliseren.
Tot die tijd zijn we elke maand nog goed aan het klussen geweest want ja een kans onbenut laten kan niet. Dus ik moest 2 weken na dat mijn man zich had laten helpen ongi worden.
Ja moest maar werdt dat niet en nu ben ik 10 weken zwanger van ons 3e kindje.
Ik heb dit dus bewust opgeschreven om jullie moed te geven. Laat je AUB nooit door je omgeving zeggen. Wees blij met wat je hebt of iets in die trant. Ga van je gevoel uit en ga ervoor. Ik heb me ook altijd heel erg verweerd tegen die mensen en ben blij dat ik dat gedaan heb. Ik heb het geluk mogen ontvangen van het krijgen van kinderen. DIt is helaas niet iedereen weg gelegd.
Hoop dat dit voor sommige van jullie een opkikker kan zijn.
gr daan